«Τετράποδο» γιορτινό δείπνο

Ήταν και φέτος δίπλα μου. Σε χαρές και λύπες· ειδικά σε αυτές. Η Ρίνα με προσπάθεια πια –δεκαεπτά ετών, βλέπετε– ανεβαίνει πάντα τα βράδια στον καναπέ ή στο γραφείο μου, όταν δουλεύω μέχρι αργά, και κουρνιάζει στην αγκαλιά μου (ενίοτε και πάνω στο πληκτρολόγιο, φευ). Ο Φούσκας δεν παίρνει το βλέμμα του από πάνω μου, ειδικά όταν με βλέπει χαμένη στις σκέψεις μου, με ακολουθεί από δωμάτιο σε δωμάτιο, τρίβει γουργουρίζοντας τη μουσούδα του πάνω στα πόδια μου και απαιτεί το δικό του μερτικό σε χάδια. Δεν ξέρω τι θα μας φέρει το 2020. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας βρει μαζί, τα γατιά μου κι εμένα. Με την ίδια αγάπη, το ίδιο δέσιμο, την ίδια επικοινωνία που δεν χρειάζεται λόγια (δικά μου) και νιαουρίσματα (δικά τους). Γιατί, απλούστατα, έχουμε κατακτήσει πλέον το να επικονωνούμε με τα μάτια, να «διαβάζει» ο ένας τον άλλο. Αυτές τις μέρες λοιπόν, που θα έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, θα ετοιμάσω ένα γιορτινό δείπνο για την τετράποδη οικογένειά μου. Σε μια κατσαρόλα θα βάλω ένα μεγάλο στήθος κοτόπουλου, δύο φλιτζάνια νερό, 2 κλωνάρια σέλινο, 1 φλιτζάνι καροτάκια, 1 φλιτζάνι σπανάκι, μπόλικο μαϊντανό, 1 κουταλάκι χυμό λεμονιού, 3 κουταλάκια μαγιά μπίρας (πολύτιμη πηγή βιταμινών και ευεργετική για το τρίχωμά τους), μισό φλιτζάνι κριθάρι, λίγο λάδι και ελάχιστο αλάτι (όλα τα λαχανικά ψιλοκομμένα). Όταν το κρέας θα έχει μαλακώσει, θα το βγάλω, θα το κόψω σε κομματάκια και θα το ξαναρίξω στην κατσαρόλα. Θα συνεχίσω το μαγείρεμα μέχρι το φαγάκι να πιει τα πολλά υγρά του και να χυλώσει. Κι αφού κρυώσει, θα το σερβίρω στη Ρίνα και στον Φούσκα με ευγνωμοσύνη για όσα μου δίνουν καθημερινά. Αν έχω κάτι να ευχηθώ, λοιπόν, για το νέο έτος σε όσους συμβιώνετε με ζωάκια, είναι αυτό: απολαύστε κάθε στιγμή μαζί τους, αφιερώστε τους χρόνο, δείξτε τους την αγάπη σας και αφήστε τα να σας δείξουν τη δική τους, με τον δικό τους μοναδικό τρόπο.