Μέχρι πριν από κάποια χρόνια, κατηφορίζοντας κανείς τη Μητροπόλεως για δουλειά ή για διασκέδαση, σπάνια έστριβε αριστερά. Δεν περνούσε μέσα από δρόμους όπως η Νίκης, η Απόλλωνος, η Βουλής ή η Σκούφου, ούτε από τον πεζόδρομο της Ηπίτου – και ακόμα πιο σπάνια κοιτούσε στους πιο ψηλούς ορόφους των πολυκατοικιών, όπου καλοντυμένοι Αθηναίοι, παλαιάς κοπής, έπιναν τον ελληνικό καφέ τους, σε μπαλκόνια γεμάτα γλάστρες, φροντισμένες με αγάπη και μεράκι.
Σήμερα, όταν περνάει κανείς πρωί από την οδό Απόλλωνος, οι περαστικοί δεν είναι πολλοί, η εμπορική κίνηση είναι μικρή, οι προετοιμασίες όμως πυρετώδεις• μπαχαρικά από την Ινδία, ολόφρεσκα ψάρια για σούσι, σπάνια μυρωδικά από την Κίνα, άρωμα καβουρδισμένου καφέ, λαχανικά από βιολογικά μποστάνια και πρόσωπα από κάθε γωνιά της Γης που συνθέτουν ένα πολύχρωμο ψηφιδωτό. Η γειτονιά, μέσα σε πέντε χρόνια, έχει αλλάξει εικόνα, έχει αποκτήσει ένα μητροπολιτικό πρόσωπο. Καθημερινά, τα πάμπολλα μαγαζιά της προετοιμάζονται από νωρίς για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει τις βραδινές ώρες. Τότε που πλήθος κόσμου θα κατακλύσει τους δρόμους της για να δοκιμάσει γεύσεις εξωτικές, που άλλοτε πατάνε γερά στην παράδοση και άλλοτε κλείνουν το μάτι προς το νεωτερισμό.
«Διαλέξαμε τη γειτονιά καθαρά για το διεθνές προφίλ της», θα μας πει ο Κώστας Πισσιώτης του νεοαφιχθέντος Nolan (Βουλής και Απόλλωνος), δίνοντας το στίγμα για το πώς η περιοχή έχει γίνει το κέντρο μιας πολυεθνικής γαστρονομικής έκρηξης. «Δεν έχετε ιδέα πού έχουν φτάσει τα νοίκια!», θα συνεχίσει. Και πράγματι, όπως μας επιβεβαίωσε ο Φάνης Σπηλιωτόπουλος, ιδιοκτήτης των μεσιτικών γραφείων Infocasa, από τις αρχές της οικονομικής κρίσης έως σήμερα, οι εμπορικές αξίες της γειτονιάς αντί να πέφτουν έχουν εκτοξευτεί. Μας επισήμανε επιπροσθέτως πως τα προσφερόμενα προς ενοικίαση διαμερίσματα είναι πολύ λίγα και «κρατάνε» τις τιμές τους. Οσο δε για τους τουρίστες που μπαίνουν στις εισόδους των παλιών πολυκατοικιών με τις βαλίτσες στο χέρι, αποτελούν την απτή απόδειξη της μεγάλης airbnb κινητικότητας.
«Μια ήσυχη γειτονιά δίπλα ακριβώς στο πολύβουο κέντρο, όπου μπορεί να ηρεμήσει το αυτί σου», ήταν οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο Αντώνης Δρακουλαράκος τού μόλις δέκα μηνών Sushimou (Σκούφου 6). «Οι παλιοί κάτοικοι αγκάλιασαν τα μαγαζιά, από εδώ παίρνουν τον καφέ τους», προσθέτει ο Γιάννης Κοκκίνης, ιδιοκτήτης του ατμοσφαιρικού all-day bar Twin Peaks (Βουλής 47) που βρίσκεται στην περιοχή από το 2012. «Τα όποια προβλήματα λύνονται με κουβέντα και κατανόηση και από τις δύο πλευρές, ακριβώς όπως γίνεται και στις γειτονιές», θα συμπληρώσει. Στο Σοκολάτα (Βουλής 35), στο στέκι των φανατικών του είδους, ο Χρήστος Παπαγιαννόπουλος, φτιάχνοντας καφέ, όρθιος δίπλα σε μία αφίσα του Amarcord του Φελίνι, ενίσχυσε τα παραπάνω επιχειρήματα, λέγοντας πως «εδώ είμαστε πάντα ήσυχα, μπορεί να πέφτουν δακρυγόνα στο Σύνταγμα, αλλά εδώ δεν μας πιάνει τίποτα».
Επιλογές μίας multi-culti γαστρονομίας
«Γοργός σαν τον άνεμο, σιωπηλός σαν το δάσος, τρομερός σαν τη φωτιά, ακλόνητος σαν το βουνό», θα μας γράψει με ιαπωνικούς χαρακτήρες, σε ένα κομματάκι χαρτί, ο συμπαθέστατος κ. Κάχο Κινεμπούτσι, συνιδιοκτήτης του Furin Kazan (Απόλλωνος 2), προσπαθώντας να ετυμολογήσει με ακρίβεια το όνομα του διάσημου εστιατορίου του. Τον ρωτήσαμε αν υπήρχαν παλιότερα άλλα μαγαζιά εστίασης στην περιοχή, για να λάβουμε την απάντηση, σε σπαστά ελληνικά με ιαπωνική προφορά: «Τί-πο-τα». Προσέθεσε, με ένα ευγενικό χαμόγελο, τόσο χαρακτηριστικό στους Ιάπωνες, πως μονάχα μαγαζιά ύποπτης φήμης βρίσκονταν δίπλα στο δικό τους τα πρώτα εκείνα χρόνια, πριν αλλάξει η γειτονιά προς το καλύτερο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην www.kathimerini.gr.
