Από τις ταράτσες και τα προνομιακά μπαλκόνια του κέντρου το βλέπουμε αρκετά συχνά το Αστεροσκοπείο –είναι από τα πιο χαρακτηριστικά τοπόσημα της πόλης– αλλά δεν ανηφορίζουμε συχνά μέχρι τον Λόφο των Νυμφών. Για αυτό και το δείπνο που διοργάνωσαν την περασμένη εβδομάδα το S. Pellegrinο, το Acqua Panna και ο Γαστρονόμος ήταν μια καλή αφορμή να ξαναβρεθούμε στο κτίριο που απέκτησε η Αθήνα χάρη στον Γεώργιο Σίνα το 1846. Να διαβούμε την πόρτα κάτω από την επιγραφή «Servare Intaminatum» («να μείνει ανέπαφο»), φράση που ο ίδιος χρησιμοποιούσε συχνά. Κι αφού περάσουμε μπροστά από την προτομή του, να περιεργαστούμε τα παλιά τηλεσκόπια, τα μετεωρολογικά, αστρονομικά, σεισμολογικά και άλλα καταγραφικά όργανα, καθώς επίσης και τον εντυπωσιακό χάρτη της Σελήνης του Γερμανού αστρονόμου Ιουλίου Σμιτ – 34 χρόνια του πήρε να τον ολοκληρώσει.
Κάνεις ταξίδι με χρονομηχανή κάτω από τα σκαλιστά ταβάνια του κτιρίου του Θεόφιλου Χάνσεν. Σε εποχές που τον χρόνο τον υπολόγιζαν από τη θέση των ουράνιων σωμάτων τα αστεροσκοπεία. Τότε που μια μπρούτζινη σφαίρα έπεφτε κατά μήκος του μεταλλικού ιστού έξω από το Εθνικό Αστεροσκοπείο στις δώδεκα το μεσημέρι κι όλοι στην Αθήνα διόρθωναν τα ρολόγια τους. Χάρη στα αστεροσκοπεία υπολογίζονταν ακριβέστερα και οι συντεταγμένες για τα δρομολόγια των καραβιών.
Λίγα βήματα παρακάτω στον λόφο μάς περίμενε ο Master of Wine Κωνσταντίνος Λαζαράκης, ο οποίος διοργανώνει σε συνεργασία με τη Nestle σεμινάρια γευσιγνωσίας νερού στο WSPC, για να μας πάει μια άλλη βόλτα, μετά από τον ουρανό εντός της γης, στις διαδρομές του νερού και στον τρόπο που είναι δεμένο με τον τόπο του. «Το νερό έχει τερουάρ, όπως και το κρασί. Πολλά διαφορετικά πράγματα συγκλίνουν για να δημιουργηθεί ένα προϊόν που δεν θα μπορούσε να βγει αλλού. Το έδαφος και η χημική σύστασή του παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο – από ποια πετρώματα θα περάσει αποκτώντας τα μεταλλικά του στοιχεία. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο νερό η γεύση αντικατοπτρίζει τα εδάφη», λέει. Μετά από μια ενδιαφέρουσα δοκιμή του απαλού, με κομψή αίσθηση στο στόμα, φυσικού μεταλλικού νερού Acqua Panna και του πυκνού, με όγκο κι ωραία οξύτητα φυσικά ανθρακούχου μεταλλικό νερού S. Pellegrino, κάλεσε όσους τον παρακολουθούσαν να αναζητήσουν στο δείπνο που θα ακολουθούσε το καλύτερο μονοπάτι για το κάθε νερό, σε συνδυασμό με το κρασί και με το φαγητό.
Το μενού της βραδιάς, που σερβιρίστηκε στον πράσινο κήπο του Αστεροσκοπείου, επιμελήθηκε ο σεφ και συνιδιοκτήτης του εστιατορίου Hervé, Γρηγόρης Κίκης, ο οποίος κέρδισε την κριτική επιτροπή στον περιφερειακό τελικό του S.Pellegrino Young Chef Academy για την Νοτιοανατολική Ευρώπη & Μεσόγειο, με τη συμπαράσταση της Γεωργιάννας Χιλιαδάκη, και εξασφάλισε μια θέση στην τελική φάση του παγκόσμιου διαγωνισμού που θα γίνει στο Μιλάνο τον ερχόμενο Οκτώβριο. Ο ταλαντούχος νεαρός σεφ για τα πιάτα του άντλησε έμπνευση από το βιβλίο μαγειρικής του Ιταλού επιχειρηματία και συγγραφέα Pellegrino Artusi «La scienza in cucina e l’arte di mangiar bene», που πρωτοεκδόθηκε στην Φλωρεντία το 1891.
|
|
|
Οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να κάνουν πολλούς ενδιαφέροντες συνδυασμούς νερού, κρασιού και φαγητού. Ο σεφ και η ομάδα του ξεκίνησαν με ταρτάκι με γαρίδα και ταραμά και pani puri με αφρό από ρικότα με φέτα. Συνέχισαν με πατατοσαλάτα με ελληνικό καπνιστό χέλι, αφρό ολαντέζ και με μπακαλιάρο, που στην κουζίνα έδεσε με κολοκυθάκι, φασολάκια ενταμάμε και στάκα, καθώς επίσης και μοσχαρίσια μάγουλα με κανελόνι, γεμιστό με άγρια μανιτάρια και αφρό από κρεμμύδι και φουντούκι. Το δείπνο έκλεισε με ένα λεμονάτο επιδόρπιο με φυστίκι και βασιλικό, με μια τραγανή αστεράτη στάμπα. Και με μια εικόνα του ουρανού από το ιστορικό τηλεσκόπιο Δωρίδη, το οποίο κατασκευάστηκε από τον γαλλικό οίκο Gautier το 1902 και ήταν μέχρι το 1959 το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της χώρας. Αρχή και τέλος με αστέρια, για μια ιδιαίτερη βραδιά.
 |
 |
