Από τα χρόνια του στο Παρίσι, όπου, μετά τη σχολή Βεάκη, σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Jacques Lecoq, θυμάται τις τάρτες και τα γλυκά, καθώς και το ότι οι Γάλλοι ψώνιζαν ήδη σε «μονοθεματικά» καταστήματα, όπως τις ξακουστές fromageries τους. Αν και το γευστικό γούστο του Φώτη Σεργουλόπουλου τον οδηγεί μάλλον στην Ανατολή. «Μου αρέσει πολύ η ασιατική κουζίνα για τις μυρωδιές της και η πολίτικη για τις κανέλες και τα μπαχάρια, αλλά και γιατί μας έχει χαρίσει το ωραιότερο ίσως πιλάφι του κόσμου».
Δεν είναι τυχαίο που στα ντουλάπια του θα βρει κανείς μπόλικα μπαχαρικά, από καυτερό μπούκοβο έως αρωματικό pilau (σ.σ. μείγμα για πιλάφι), ενώ στο ψυγείο του υπάρχει πάντα μια ρίζα τζίντζερ. «Τις πιο ενδιαφέρουσες κουζίνες τις έχουν τόποι όπου έγιναν πολιτισμικές ζυμώσεις μεταξύ διαφορετικών λαών. Εκεί οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν νέες τεχνικές, νέες γεύσεις και υλικά. Τέτοιο παράδειγμα στην Ελλάδα είναι η Ρόδος, αλλά και η Μακεδονία, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη».
Πολυταξιδεμένος, θεωρεί το φαγητό ένα ακόμη όχημα ανάγνωσης του πολιτισμού και της ζωής ενός τόπου. «Οπου και να πάω, με χαροποιεί να δοκιμάζω άγνωστες γεύσεις. Στη Ζανζιβάρη, όπου η τοπική κουζίνα είναι ένα αμάλγαμα ινδικής, αραβικής και αφρικανικής, δοκίμασα ένα φαγητό-φωτιά. Δεν έχω φάει περισσότερα μπαχαρικά σε ένα πιάτο! Επίσης, με είχαν ενθουσιάσει τα noodle bars στο Τόκιο. Επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τι παρήγγελλα, πήγαινα και ξαναπήγαινα και δοκίμαζα όλη μέρα».
Η αγάπη του για τη γαστρονομία αποδεικνύεται επίσης με τη δραστηριοποίησή του στο χώρο της εστίασης. Το Artisanal στην Κηφισιά θεωρείται μία από τις σημαντικές αφίξεις της χρονιάς, ενώ με τους συνεργάτες του Κώστα Σκουληκαράκη και Βαγγέλη Γερασίμου έχουν επίσης το Shamone. Στoν δροσερό κήπο του Artisanal μπορεί κανείς να δοκιμάσει τα μεσογειακά πιάτα του σεφ Δημήτρη Δημητριάδη, όπως την πονηρή σπανακόπιτα (με κινόα), το χειροποίητο λουκάνικο κόκορα, αλλά και τις προσωπικές αδυναμίες του Φώτη: τα χοιρινά μάγουλα με πατατοσαλάτα και σιναπόσπορους ή το φιλέτο λαβράκι με αυγολέμονο και αρμύρα, πιάτο «to die for», όπως σημειώνει.
Ο ίδιος «πεθαίνει» και για κάτι ακόμη. «Δεν μπορώ με τίποτα να αντισταθώ στους κεφτέδες. Από μικρό παιδί, όταν τους έφτιαχνε η γιαγιά μου και αργότερα η μητέρα μου, τρελαινόμουν ακόμη και με τη μυρωδιά όταν τους τηγάνιζε. Δεν μοιάζουν με κανέναν άλλο κεφτέ, όσους κι αν έχω δοκιμάσει. Ξέρω πως κάποτε δεν θα τους απολαμβάνω, γι’ αυτό, όποτε τους τρώω, κάνω σαν να είναι η τελευταία φορά».
Οι αγαπημένες του διευθύνσεις:
- Καφενείο (Λουκιανού 26, Τ/210-72.37.757): «Ερχομαι τα μεσημέρια για κλασικά αθηναϊκά φαγητά: υπέροχα ντολμαδάκια με αυγολέμονο και γεμιστά κολοκυθάκια».
- Shy horse (Πατριάρχου Ιωακείμ 43, Τ/210-72.36.541): «Εξαιρετική ατμόσφαιρα και ελαφριά πιάτα με καλά υλικά».
- Codice blue (Χάρητος 15 & Λουκιανού 34, Τ/210-72.30.896): «Ωραία πάστα με φρέσκια καραβίδα και αυγοτάραχο, και υπέροχη πίτσα».
- Στέκι του Μανδράκη (Λεωφ. Αντιστάσεως 11, Καισαριανή, Τ/210-72.44.072): «Για “hard core delivery”! Ο γύρος και το κοντοσούβλι του μπορεί να σε “απογειώσουν”»!
- Nora’s deli (Aναγνωστοπούλου 11, Κολωνάκι, Τ/210-33.89.349): «Φέρνει ψαγμένα προϊόντα και ανώτερης ποιότητας τυριά και αλλαντικά».
- Σφεντούρι (πρώην Αιγινήτισσα / Φιλολάου 142, Παγκράτι, Τ/210-75.19.314): «Ψαράδικο με φρέσκα θαλασσινά και ψάρια κατευθείαν από την τράτα».
- Fruit Center (Σόλωνος 28, Τ/210-36.36.721): «Εχει από αρωματικά πεπόνια μέχρι φρέσκα kale».
