Πάνε σχεδόν 15 χρόνια από τότε που το Black Duck έστησε τη «φωλιά» του στη Χρήστου Λαδά, μερικά βήματα από την πλατεία Καρύτση. Στο εμπορικό κέντρο της πόλης, σε απόσταση αναπνοής από θέατρα και σινεμά, δένει καφέ, φαγητό, ποτό και τέχνη με έναν τρόπο χαλαρό και ανεπιτήδευτο. Είναι μια «Μαύρη Πάπια» που βάζει λίγο χρώμα στη μέρα. Δηλώνει «παρούσα» όταν θέλεις μια στάση για έναν εσπρέσο το πρωί, όταν θέλει να τσιμπήσεις κάτι πιο μετά, για ένα ποτό μετά τη δουλειά: ένα στέκι ζεστό, λίγο μποέμικο, γνώριμο και, πολλές φορές, λίγο διαφορετικό. Τα καλοκαίρια τα περνάει στην πράσινη αυλή του Μουσείου της Πόλης των Αθηνών, ένα δρόμο παραπέρα, και κάθε Οκτώβρη, που επιστρέφει στο χειμερινό του πόστο… ανασκηνογραφείται. Πάντα έχει έργα ζωγραφικής στους τοίχους, και τα ράφια του γεμάτα με βιβλία –περιμένοντας την παρέα σου ξεφυλλίζεις ένα–, αλλά πάντα θα δεις κάτι λίγο αλλιώτικο τριγύρω. Αλλάζει, όπως αλλάζει κι ένα σπίτι που το ζεις. Που κάθε φορά κάτι βάζεις, κάτι βγάζεις για να ‘ναι πιο δικό σου.
Αυτές τις μέρες που ο χώρος έχει φορέσει τα χριστουγεννιάτικά του, μαζί τους και μερικά κατακόκκινα Αλεξανδρινά, μπορείς να τρυπώσεις για έναν καφέ από νωρίς στο μπιστρουδένιο χώρο του ισογείου, συνοδεύοντάς τον, αν θέλεις, με κάποιο από τα πιάτα του brunch. Ή να καθίσεις πριν ή μετά τα ψώνια για ένα σνακ, με jazzy, swing και ragtime μουσικές στα αυτιά – μια μικρή γιορτινή ανάπαυλα πριν την επίσημη γιορτή. Μπορείς επίσης να ανέβεις στο εστιατόριο, στο πατάρι, για μια δόση comfort food με ευρωπαϊκές επιρροές. Θα βρεις παλιούς γνώριμους, όπως το ριζότο μανιταριών που σερβίρει εδώ και χρόνια, ή τη δημοφιλή –με το που πιάνουν τα κρύα– αχνιστή βελουτέ κολοκύθας με τραγανό προσούτο και κρέμα τυριού. Θα βρεις και πιάτα πιο καινούργια, όπως το φιλέτο φαγκρί με μαριναρισμένα λαχανικά και σος αβοκάντο ή τον κοκκινιστό κόκορα, που τον προτείνουν με paccheri. Δεν λένε όχι σε μια ταλιάτα, αλλά πάντα έχουν και κάτι βίγκαν. Δεν αφήνουν κανέναν παραπονεμένο.
Ό,τι από τα παραπάνω κι αν σε φέρει στα λημέρια της Μαύρης Πάπιας, αξίζει να κατέβεις τα σκαλιά για την γκαλερί στο υπόγειο, που όλα αυτά τα χρόνια έχει φιλοξενήσει πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, γιατί πάντοτε υπάρχουν ενδιαφέροντα έργα να δεις. Από τότε που ξεκίνησε αυτός ο πολλών κατευθύνσεων χώρος, θέλησε να δώσει βήμα σε ζωγράφους, μουσικούς, συγγραφείς και ποιητές, οπότε, περνώντας το κατώφλι του είναι πολύ πιθανό να πετύχεις και κάποια παρουσίαση βιβλίου ή κάποιας νέας δισκογραφικής δουλειάς. Και για μετά το θέατρο ή το σινεμά είναι καλή ιδέα πάντως. Αν θέλεις να συνεχίσεις το βράδυ σου με κρασί και κουβέντα είσαι στο σωστό σημείο. Η λίστα του αριθμεί γύρω στις 50-60 ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα, διαθέτει πολλές επιλογές σε ποτήρι, τα της κρύας κουζίνας σερβίρονται μέχρι τη 1.30 και το μπαρ στο βάθος σιγοντάρει με ποτά.
 |
 |
Αυτό το καλλιτεχνόφιλο στέκι, που έχει πολλούς τρόπους να σου ανεβάζει τη διάθεση, προγραμματισμένα και απρογραμμάτιστα, για την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έχει ετοιμάσει κάτι στο στιλ του. Η ομάδα της κουζίνας έχει σχεδιάσει πλούσια μενού που κάνουν κρεσέντο με έξτρα γιορτινά πιάτα, όπως σιγομαγειρεμένη γαλοπούλα με «σπασμένη» τερίν από τη γέμιση της και σάλτσα gravy, μοσχαρίσια μάγουλα με κρέμα μελιτζάνας και κόκκινη σάλτσα, αρνίσιο κότσι με κρέμα σελινόριζας και σάλτσα κρασιού ή φιλέτο φραγκόκοτας με άγριο ρύζι, κουκουνάρι, κάστανο και μούρα. Εκείνες τις δύο βραδιές ο «Tenorman» Γιώργος Τζιουβάρας, ο τσελίστας Σταύρος Παργινός και η σοπράνο Λητώ Μεσσήνη θα «τρατάρουν» όσους βρεθούν στο Black Duck από γνωστά χριστουγεννιάτικα μέχρι ρετρό τραγούδια και Χατζιδάκι, σε μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κωμική πρόζα και αλληλεπίδραση με το κοινό. Θα ακολουθήσει πάρτι, με γνωστά hits των ’60s, ’70s, ’80s, ’90s, αλλά και πιο σύγχρονα ελληνικά και ξένα ξεσηκωτικά τραγούδια να εναλλάσσονται στην κονσόλα. Πάπια στα χορευτικά της…
