Η Ρομπόλα παλαιώνει; Ω, ναι. Και γίνεται ένα ποίημα. Πρόσφατα ξετρύπωσα από τον συντηρητή μου μια φιάλη Ρομπόλα Wild Paths του 2017 από το κεφαλονίτικο οινοποιείο Gentilini, το οποίο βρίσκεται κοντά στο Αργοστόλι, κι όταν την άνοιξα, έτριβα τα μάτια μου.Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό κρασί σπαρταριστής φρεσκάδας, για το οποίο ο οινοποιός δέχτηκε πολλά συγχαρητήρια.
Με την αφορμή αυτή, οι ιδιοκτήτες του Gentilini, Πέτρος Μαρκαντωνάτος και Μαρία Κοσμετάτου, έστειλαν τέσσερις διαφορετικές χρονιές της συγκεκριμένης, premium Ρομπόλας, από το 2016 έως το 2019, έτσι ώστε σε μια κάθετη γευστική δοκιμή να διαπιστώσουμε την εντυπωσιακή εξέλιξή του, πώς το κρασί συμπυκνώνεται, μεταλλάσσεται και γίνεται μεγαλειώδες όσο περνούν τα χρόνια.
Η Ρομπόλα αποδεικνύεται μια λευκή ποικιλία με μεγάλη δυναμική, από την οποία έχουμε να περιμένουμε σπουδαία κρασιά. Αρκεί να οινοποιηθεί σωστά, αφού είναι ευοξείδωτη και θέλει πολλή και ιδιαίτερη φροντίδα. Τη συγκρίνουν με το Ασύρτικο, καθότι έχει κι αυτή δυνατές οξύτητες και μεταλλικότητα, αυστηρό και λεμονάτο αρωματικό χαρακτήρα. «Vino di Sasso», δηλαδή κρασί της πέτρας, την έλεγαν οι Ενετοί, θέλοντας να τονίσουν την αίσθηση ορυκτότητας που νιώθεις στο στόμα. Είναι κι αυτή μια ποικιλία της θάλασσας, καλλιεργείται στο Ιόνιο και σε μικρότερες εκτάσεις στη δυτική Ελλάδα, ενώ όταν παράγεται στην Κεφαλονιά, είναι ΠΟΠ. «Είναι η χαρά του σομελιέ», λέει ο Πέτρος, αφού οι Ρομπόλες μπορούν να αποδώσουν πολλά διαφορετικά στιλ.
Η οινοποίηση
Ο Πέτρος, μπροστάρης της Ρομπόλας, ανέλαβε μαζί με τον οινολόγο Αλέξανδρο Δούκα να μελετήσει εξονυχιστικά τις δυνατότητες της ποικιλίας. «Παράγω Ρομπόλα από το ’97 και δεν έχω σταματήσει να πειραματίζομαι. Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη», λέει, φροντίζοντας πρώτα από όλα να διαθέτει ένα υγιές σταφύλι, καλλιεργημένο στις ιδανικές συνθήκες: «Στις νότιες πλαγιές του Αίνου, με μεγάλη ηλιοφάνεια, σε ασβεστολιθικό έδαφος, πετρώδες και χαλκώδες».
Μαζί με τον Αλέξανδρο έχουν δοκιμάσει κάθε πιθανό συνδυασμό στις τεχνικές οινοποίησης του σταφυλιού από το 2015, μέχρι να καταλήξουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Άλλωστε το Wild Paths αποτελείται αποκλειστικά από πρόρωγο που εν μέρει ζυμώνεται σε δρύινα βαρέλια με άγριες ζύμες που έχουν απομονωθεί από τα δικά τους σταφύλια, και είναι η εξελιγμένη και βελτιωμένη εκδοχή ενός παλαιότερου κρασιού του κτήματος, της Ρομπόλας Cellar Selection. Κάθε χρόνο και καλύτερα Η κάθετη γευστική δοκιμή, μια ωραία αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, ήταν ταυτόχρονα ταξίδι στον χρόνο και στον χώρο. Τα κρασιά που παρήχθησαν στην Κεφαλονιά, βρέθηκαν και φωτογραφήθηκαν στη Σύρο, μέχρι που τελικά δοκιμάστηκαν στην Τήνο. Κοινό χαρακτηριστικό και στις τέσσερις χρονιές είναι η πολύ μεγάλη πολυπλοκότητα.
- 2019: Λευκόξανθο χρώμα, έντονη μεταλλικότητα και εσπεριδοειδή. Με κλειστά μάτια περνάει και για Ασύρτικο. Σπιρτάδα, κοφτερή οξύτητα και λίγες φυσαλίδες. Νεότης.
- 2018: Εσπεριδοειδή, πεπόνι, πυρηνόκαρπα φρούτα και τσακμακόπετρα. Δύο ετών λευκό, με πολύ δρόμο μπροστά του. Ισορροπημένο, ζουμερό στόμα με στρογγυλή οξύτητα. – 90 βαθμοί Robert Parker (Στην κλίμακα βαθμολογίας του οινοκριτικού Robert Parker οι βαθμολογίες 90-95 αντιστοιχούν σε εξαιρετικά κρασιά).
- 2017: Εδώ οι οξύτητες μπαίνουν με τσαμπουκά. Αυτό το κρασί δημιουργεί σιελόρροια και είναι πολύ ορεκτικό. Έχει πετρελαϊκή μύτη, που θυμίζει Riesling, αρώματα ελιάς και εσπεριδοειδών. Πλούσιο, καλοδομημένο, τελειώνει με μια γλυκόπικρη αίσθηση που συμπληρώνει τις τρανταχτές οξύτητες. Καταγοητευτήκαμε. Τα ξαναλέμε σε κάνα δυο χρονάκια. – 91 βαθμοί Robert Parker, 91 βαθμοί Decanter και 94 βαθμοί Γιάννης Καρακάσης MW.
- 2016: Υπέθεσα ότι το 2017 θα ήταν το κορυφαίο της τετράδας, θεωρώντας υπεραρκετή την τριετή παλαίωση. Όμως δεν είναι ότι απλώς περνάει η μπογιά του, το 2016 φυσάει. Νιώθεις μια ωριμότητα, αν και κρύβει καλά την ηλικία του. Γευστική υπεραξία. Τα πετρελαϊκά αρώματα πλαισιώνονται από κομπόστες, ξηρούς καρπούς, τσακμακόπετρα και ταμπάκο. Σώμα και φινέτσα, πολυπλοκότητα φαντασμαγορική, στόμα σφριγηλό, βουτυράτο, με οξύτητες χωρίς γωνίες και επίγευση που δεν λέει να τελειώσει. – 92 βαθμοί Robert Parker.
Ένα γαστρονομικό κρασί
Η Ρομπόλα Wild Paths είναι ένα limited edition, σπουδαίο κρασί, που κυκλοφορεί κατά μέσον όρο σε 3.000 φιάλες ετησίως και σε ακόμα περίπου 150 magnum (1,5 λίτρου) με πολύ ελκυστική τιμή (περί τα 21,50 € το μπουκάλι των 750 ml και 60 € το magnum). Το εστιατόριο Etrusco στην Κέρκυρα, η διάστερη Σπονδή στο Παγκράτι, τα περισσότερα ελληνικά wine bars, δίνουν πρεστίζ στις λίστες τους συμπεριλαμβάνοντάς το. Αλλά και μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια του εξωτερικού, όπως το Zaytinya στην Ουάσιγκτον, ο Mavrommatis στο Παρίσι, ο Milos στη Νέα Υόρκη και το Establishment στο Σίδνεϊ, το έχουν φυλαγμένο στα κελάρια τους. Κολακευτικά σχόλια, εξαιρετικές βαθμολογίες και κριτικές λαμβάνει από έγκριτους, διεθνείς γευσιγνώστες και δημοφιλή περιοδικά όπως το Decanter. Άλλωστε η Ρομπόλα Wild Paths είναι κρασί φαγητού, vin gastronomique όπως λένε και οι Γάλλοι, και πίνεται κρύο από το ψυγείο μαζί με ψάρια και θαλασσινά, κυρίως με λιπαρά ή μέτρια λιπαρά, μεγάλα ψάρια, ψημένα στον φούρνο με λεμονάτες ή άλλες σάλτσες με οξύτητες. Η γεμάτη, αυστηρή γεύση του πλαισιώνει επίσης βραστά χόρτα και γενικά πρασινάδες αρτυμένες με πλούσιο λαδολέμονο, λιπαρά κίτρινα αλλά και λευκά τυριά, όπως γραβιέρα, μυζήθρα και φέτα. Μπορεί όμως κάλλιστα να συνοδεύσει και κρέατα όπως γουρουνόπουλο με τραγανή πέτσα, αρνάκι φρικασέ, χοιρινό λεμονάτο. «Το Ιόνιο μπορεί ελεύθερα να περηφανεύεται για τη Ρομπόλα, που είναι μια σχετικά ευοξείδωτη ποικιλία, η οποία ωριμάζει πολύ πιο γρήγορα από άλλες. Ιδανικό για την ομαλή εξέλιξη του κρασιού αυτού είναι το βιδωτό καπάκι αντί του φελλού, το οποίο βοηθά το κρασί να μένει πολύ πιο φρέσκο και παράλληλα να διαμορφώνει έναν πολύ γοητευτικό πετρόλ χαρακτήρα. Αυτή τη Ρομπόλα θα την απολαύσετε με χαβιάρι και αυγοτάραχο, αλλά και πιο απλά, με fish and chips και γαύρο τηγανητό» συμπληρώνει ο σομελιέ και συνεργάτης του «Γ», Άρης Σκλαβενίτης.
Σε επιλεγμένες κάβες. Ενδεικτικά: Mr Vertigo, Kylix, Greece and Grapes, House of Wine, Τhe Winehouse, Κάβα Αμπατζής.
Θερμές ευχαριστίες στον Μαρίνο Σουράνη, στον Ευριπίδη Αποστολίδη και στον Νίκο Χατζάκη για τη συμμετοχή και τη συμβολή τους στην κάθετη γευσιγνωσία, η οποία έλαβε χώρα στο εστιατόριο Μαραθιά, στον Άγιο Φωκά της Τήνου.
