Ενώ σκεφτόμουν τι θέμα να γράψω για τον «Γαστρονόμο», θυμήθηκα την τρυφερή ηλικία των 17 ετών, όταν δεν είχα σχεδόν καμία γνώση για το κρασί. Η τότε σύντροφός μου ήθελε να μου μαγειρέψει, και έτσι εγώ ανέλαβα την επιλογή του κρασιού. Οι πρώτες δύο κάβες που επισκέφτηκα πουλούσαν μόνο χύμα, η τρίτη ευτυχώς πουλούσε εμφιαλωμένο. Ψαρωμένος τότε, περιέγραψα στον υπάλληλο το φαγητό που θα τρώγαμε και του έδωσα ένα budget 30-40 ευρώ, αρκετά υψηλό για ελληνικό κρασί εκείνη την εποχή. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να θυμηθώ την ετικέτα του κρασιού που είχα αγοράσει, αλλά θυμάμαι ότι, επιστρέφοντας σπίτι, το έβαλα κατευθείαν στο ψυγείο, με μεγάλη αγωνία να το δοκιμάσω. Με την πρώτη γουλιά, ομολογώ ότι απογοητεύτηκα. Στη συνέχεια το δοκίμασα μαζί με το φαγητό και ομοίως δεν μου άρεσε. Με την τότε ασχετοσύνη μου, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι όντως το κρασί δεν ήταν ποιοτικό και ο συνδυασμός δεν ήταν καλός, αλλά πίστευα ότι κάποιο λάθος κάνω εγώ που δεν μου αρέσει, και τελικά το ήπιαμε όλο. Γι’ αυτό, κάθε φορά που μιλάω με ανθρώπους που αγαπούν το κρασί, προσπαθώ να καταλάβω τι πραγματικά θέλουν, ώστε, όταν φτάσει η αντίστοιχη στιγμή, να μην απογοητευτούν όπως εγώ τότε.
Η δική μου συμβουλή είναι να περιγράφετε τι σας αρέσει. Τα φρουτώδη κρασιά, τα όξινα ή αυτά με ισορροπημένη οξύτητα; Ξηρά ή γλυκά; Πλούσια, με γεμάτο σώμα ή ελαφριά; Πώς πίνετε τον καφέ σας ή τι κοκτέιλ σάς αρέσει, ποιο φαγητό είναι το αγαπημένο σας, είναι επίσης πληροφορίες που ένας σωστός επαγγελματίας θα μπορέσει να αξιολογήσει, για να σας προσφέρει το κρασί της αρεσκείας σας. Όσο πιο αναλυτικά περιγράψετε τις γεύσεις που σας αρέσουν, τόσο πιο εύκολη θα είναι η επιλογή. Αρκεί βέβαια να βρείτε μια κάβα με εξειδικευμένο προσωπικό και καλές συνθήκες συντήρησης των κρασιών.
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Μαΐου, τεύχος 157.
