Το ελληνικό ποτό, που «ανακαλύψαμε» εκ νέου, συνοδεύει ιδανικά κάθε είδους μεζέ, όλο το χρόνο.
Το τσίπουρο είναι ένα ποτό που άργησε πολύ να προκαλέσει τους γευστικούς μας κάλυκες και να βρει τον δρόμο του στα ποτήρια και στις προτιμήσεις μας.
Τσίπουρο ή τσικουδιά;
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ρακή, τσίπουρο και τσικουδιά είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα με διαφορετικές ονομασίες, ανάλογα με την περιοχή παρασκευής τους.
Πρόκειται για απόσταγμα από τα υπολείμματα των σταφυλιών, το οποίο προκύπτει μετά το πάτημα για την παραγωγή μούστου που χρησιμοποιείται για το κρασί.
Η ποιότητα του τελικού προϊόντος εξαρτάται από την ποικιλία του σταφυλιού, τη διαχείριση του καρπού μέχρι να φτάσει στον αποστακτήρα και, το κυριότερο, από την εμπειρία του αποσταγματοποιού, ο οποίος πρέπει να ξέρει πολύ καλά πού ξεκινάει και πού σταματάει, πώς χειρίζεται τις «κεφαλές» και τις «ουρές».
Η τέχνη της απόσταξης
Η απόσταξη χωρίζεται σε κεφαλή, καρδιά και ουρά, η σειρά δηλαδή με την οποία τρέχει το απόσταγμα από τον άμβυκα. Οι κεφαλές έχουν μεγάλο αλκοολικό βαθμό και είναι πλούσιες σε ουσίες, που δίνουν μια «ταγκισμένη» γεύση στο τσίπουρο, ενώ οι ουρές έχουν κάποιες αλκοόλες που βαραίνουν τη γεύση και το άρωμα. Κεφαλές και ουρές πρέπει λοιπόν να απομακρυνθούν, σε αντίθεση με την καρδιά, το μεσαίο δηλαδή κομμάτι της απόσταξης που κρατιέται. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα δύσκολο και απαιτεί μεγάλη τέχνη το σωστό «κόψιμο» στη διαδικασία της απόσταξης. Το τελικό απόσταγμα μπορεί να αναμειχθεί με νερό για να φτάσουμε σε λογικούς αλκοολικούς βαθμούς, δηλαδή κάπου ανάμεσα στους 38 και 45 vol.
Με γλυκανισο ή χωρίς
Πραγματικά είναι αποκλειστικά θέμα προσωπικού γούστου! Το σίγουρο είναι ότι η προσθήκη γλυκάνισου κάνει το τσίπουρο να ασπρίζει, να «γαλανώνει», όπως χαρακτηριστικά λένε, με την προσθήκη νερού ή πάγου. Κάτι που δεν συμβαίνει ποτέ στην κρητική τσικουδιά, όπου το γλυκάνισο δεν χρησιμοποιείται. Αν σας αρέσει η γλυκανισάτη γεύση, πρέπει να σας πω ότι το αιθέριο έλαιο που περιέχει ο καρπός του γλυκάνισου είναι ιδιαίτερα ορεκτικός και βοηθάει στην καλή λειτουργία της πέψης.
Το σερβίρισμα
Αν έχετε ένα εξαιρετικό τσίπουρο και θέλετε πραγματικά να το απολαύσετε προμηθευτείτε τα ειδικά για λευκά αποστάγματα ποτήρια με ψηλό πόδι, ανοιχτή «κοιλίτσα» και στενό λαιμό ή χρησιμοποιήστε την τουλίπα του λευκού κρασιού. Παγώστε το τσίπουρο στην κατάψυξη μερικές ώρες πριν το καταναλώσετε.
Μπορεί να σερβιριστεί με εκατοντάδες τρόπους. Συνοδεύοντας καφέ και λουκούμι ή γλυκό του κουταλιού, όπως κάνουν ακόμα στα μοναστήρια, ή δίπλα σε ένα εκλεκτό χαβιάρι!
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το ούζο είναι ιδανικό για τους θαλασσινούς μεζέδες και το τσίπουρο για τους στεριανούς. Εγώ λέω ότι το τσίπουρο είναι ιδανικό για κάθε είδους καλοφτιαγμένους μεζέδες. Τσίπουρο με θαλασσινά στα μαγαζιά της Νέα Λαμψάκου στην Εύβοια είναι μια πανδαισία, τσίπουρο με λίγη αλευρόπιτα και ένα λουκανικάκι στα Ζαγοροχώρια μια άλλη.
Ενα καλό τσίπουρο μπορεί να έχει αρώματα: τριαντάφυλλου, βανίλιας, ροδάκινου, μπανάνας, μπαχαρικών, μήλου, φουντουκιού, φράουλας, καπνού, φασκόμηλου, εξωτικών φρούτων. Επίσης, ένα τσίπουρο είναι σίγουρα ελαττωματικό αν μυρίζει ταγκισμένο βούτυρο, αυγό, σάπιο χόρτο, διαλυτικό, πετρέλαιο και συνθετικές ύλες ή μούχλα.
