Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν αρκετοί, το ντοματίνι έχει εποχή, και αυτή είναι η καλοκαιρινή, ακριβώς όπως η ντομάτα. Η ιδανική θερμοκρασία για την καλλιέργεια τους είναι 20-28°C. Αν λοιπόν στην Κρήτη ή σε άλλα μέρη της Ελλάδας αυτές οι θερμοκρασίες ξεκινούν νωρίτερα ή διατηρούνται μέχρι αργά το φθινόπωρο ή και τις αρχές του χειμώνα, η καλλιεργητική περίοδος διευρύνεται. Έτσι μπορούμε να έχουμε υπαίθριες ντομάτες και ντοματίνια (συμβατικά ή βιολογικά) και πριν ή μετά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τον υπόλοιπο καιρό προέρχονται από θερμοκήπια. Επίσης, πολλές από τις καλλιέργειες είναι υδροπονικές, δηλαδή εκτός εδάφους, σε ειδικό υπόστρωμα και άρα δεν επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ασθένειες που προκύπτουν από την επαφή με το χώμα.
Ντοματίνια παράγονται σε όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη και τις Κυκλάδες μέχρι τη Σάμο και τη Βόρεια Ελλάδα.
Γιατί υπάρχουν τόσο πολλά είδη;
Υπάρχουν πάνω από 10.000 ποικιλίες ντομάτας. Ανάλογη είναι και η πληθώρα στα ντοματίνια. Τα περισσότερα είναι υβρίδια, διασταυρώσεις δηλαδή ποικιλιών. Τα βασικά είδη είναι δύο: τα στρογγυλά (τσέρι) και τα μακρόστενα (βελανίδια). Για τις διαφορές στο σχήμα, το μέγεθος ή το χρώμα ευθύνονται οι ποικιλίες που επιλέγουν οι καλλιεργητές. Η γεύση, η γλύκα, το πάχος της φλούδας και τα σπόρια καθορίζονται επίσης από την ποικιλία, αλλά και από το έδαφος και το κλίμα.
Τιμή και συντήρηση
Η αυξημένη τιμή τους σε σχέση με τις ντομάτες έχει να κάνει με τη διαφορά μεγέθους, αφού για να συμπληρωθεί ένα κιλό χρειάζονται 6-7 ντομάτες, αλλά δεκάδες ντοματίνια, ενώ είναι πιο απαιτητική και η συλλογή τους. Πολλοί πιστεύουν ότι τα ντοματίνια, όπως και η ντομάτα, διατηρούνται καλύτερα εκτός ψυγείου. Η αλήθεια είναι ότι η ιδανική θερμοκρασία συντήρησης είναι 12-14°C. Αν υπάρχει ένα τόσο δροσερό σημείο στο σπίτι μας, τα φυλάσσουμε εκεί. Αλλιώς στο ψυγείο, σε σημείο με μέτρια ψύξη. Αποφεύγουμε το αεροστεγές κεσεδάκι και την κλειστή πλαστική σακούλα, γιατί επιταχύνουν την ωρίμασή τους.
Στην αγορά
Ντοματίνια διαφόρων ειδών βρίσκουμε σε σούπερ μάρκετ, παντοπωλεία και λαϊκές όλο τον χρόνο. Προτιμάμε τα υπαίθρια και τα βιολογικά. Σχεδόν όλα είναι ελληνικής καλλιέργειας, σπάνια βλέπουμε ντοματίνια εισαγωγής. Στις δοκιμές που κάναμε ξεχωρίσαμε τα βιολογικά ντοματίνια Σύρου (βλ. κάτω), τα βιολογικά κόκκινα βελανίδια από την Κρήτη του καλλιεργητή Κώστα Κρεμμύδα (online παραγγελία στο www.biokremmydas.gr) και τα κόκκινα ντοματίνια μινιόν Lucia’s Farm (στα σούπερ μάρκετ Lidl, ΑΒ Βασιλόπουλος).
Βιολογικά ντοματίνια Σύρου
Μικρά ροδοκόκκινα πομοντόρια ποικιλίας Delicasi, σχεδόν στο μέγεθος που έχουν τα μεγάλα κεράσια. Έχουν πολύ ντελικάτη γεύση, είναι ελαφρώς αρωματικά και με οξύτητα απαλή, όχι πολύ γλυκά και με σκληρούτσικη φλούδα. Καλλιεργούνται βιολογικά στην ενδοχώρα της Σύρου, στον Πάγο, από τον καλλιεργητή Ισίδωρο Φρέρη. Επειδή η γεύση τους είναι ήπια, αποτελούν έξοχη βάση για ντοματοσαλάτες με δυνατές βινεγκρέτ. Ν. Μ.
Τα βρίσκουμε στην Αθήνα σε πολλά παντοπωλεία, ενδεικτικά: Δίκταμο, 4 Εποχές, Περιβόλι της Οικολογίας, Greenpost, Bioart, Βιοκήπος.
Τα κόκκινα βελανίδια είναι συνήθως πιο γλυκά από τις υπόλοιπες ποικιλίες, αλλά λιγότερο γλυκά από τα κόκκινα στρογγυλά τσέρι. Θα βρούμε στην αγορά διάφορα μεγέθη.
Τα τιγρέ ντοματίνια είναι πολύ ζουμερά και αρωματικά και εκρήγνυνται στο στόμα με ντοματένια νοστιμιά. Συνήθως έχουν αρκετά σποράκια και μέτρια φλούδα.
Τα κίτρινα ντοματίνια, στρογγυλά ή βελανίδια, κατά κανόνα έχουν πιο φρουτώδη γεύση και είναι λιγότερο ζουμερά και λιγότερο γλυκά από όλα τα υπόλοιπα.
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Ιουλίου, τεύχος 159.
