Η ιστορία του brownies
Τo 1893, η Αμερικανίδα νεαρή κοσμική κυρία Berta Palmer, σύζυγος του πολύ μεγαλύτερού της Potter Palmer, ιδιοκτήτη πολυτελούς ξενοδοχείου στο Σικάγο, ζήτησε από τον σεφ του ξενοδοχείου να της ετοιμάσει ένα γλύκισμα με σοκολάτα που να μεταφέρεται εύκολα σε πακέτο, για να μπορεί να το απολαύσει με τις φίλες της στη διάρκεια της έκθεσης World’s Columbian Exposition που γινόταν στην πόλη της, με αφορμή τα 400 χρόνια από την ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο. Ο σεφ έβαλε τα δυνατά του και έφτιαξε ένα πληθωρικότατο κέικ, με πραλίνα σοκολάτας, βούτυρο και αυγά, και επικάλυψη με καρύδια και άφθονη μαρμελάδα βερίκοκο. Μπορούσε να κοπεί σε μικρά κομμάτια και να φαγωθεί με τα χέρια. Το πρώτο μπράουνι, χωρίς όνομα ακόμη, είχε μόλις γεννηθεί και καθιερώθηκε στους κοσμικούς κύκλους της πολιτείας την ίδια κιόλας χρονιά.
|
|
|
Είχε τέτοια επιτυχία, ώστε άρχισε να σερβίρεται μόνιμα στο μενού του ξενοδοχείου, όπου μπορεί κανείς να το παραγγείλει μέχρι και σήμερα. Το ξενοδοχείο είναι το Palmer House του Σικάγο, που πλέον ανήκει στον όμιλο Hilton.
H συνταγή αυτή δημιουργήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία εμφανίζονται στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα στις πολιτείες της Μασαχουσέτης και του Ιλινόι, τα πρώτα κλασικά βιβλία μαγειρικής και ιδρύονται εμβληματικές σχολές μαγειρικής, όπως η Boston Cooking School. Η υψηλή μαγειρική που διδάσκεται στις σχολές αυτές μπαίνει επιτέλους στα σπίτια – μέχρι τότε την απολάμβαναν μόνο οι πάμπλουτοι προνομιούχοι στις επαύλεις τους και σε πολυτελή εστιατόρια και ξενοδοχεία. Στις πιο δημοφιλείς συνταγές της εποχής συγκαταλέγονται και τα μπράουνι.
Το γλυκό των ξωτικών της νύχτας;
Συνταγές του γλυκίσματος με την ονομασία «μπράουνι» έχουν καταγραφεί από τις αρχές του 20ού αιώνα, όμως στις περισσότερες από αυτές δεν περιλαμβάνεται σοκολάτα ή κακάο, αλλά μελάσα, που δίνει χαρακτηριστικό σκούρο χρώμα – «μπράουνι» στην ουσία σημαίνει «μελαχρινό», ονομασία που συναντάμε και στην Ελλάδα σε παραδοσιακό σκουρόχρωμο γλύκισμα χωρίς σοκολάτα. Δεν είναι, ωστόσο, σίγουρο ότι η ονομασία αναφέρεται στο σκούρο χρώμα του γλυκού. Υπάρχουν αναφορές ότι ίσως πήρε την ονομασία του από τις φιγούρες ενός παιδικού βιβλίου, οι οποίες ήταν κάτι σαν σκανταλιάρικα πνεύματα της νύχτας και είχαν το όνομα «brownies».
Τελικά, η πρώτη φορά που δημοσιεύεται συνταγή για μπράουνι με σοκολάτα είναι το 1904, σε δύο διαφορετικά βιβλία μαγειρικής. Στη μία από αυτές υπάρχει προσθήκη βανίλιας και αλατιού.
Με το πέρασμα των χρόνων, το εύκολο αυτό γλύκισμα καθιερώθηκε στην αμερικανική κοινωνία και έγινε κατά κάποιον τρόπο το εθνικό τους γλύκισμα. Σερβίρεται συνήθως χλιαρό, για να εντείνεται η απολαυστική αίσθηση του ημίρρευστου εσωτερικού του, συνοδεύεται με γάλα και, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κέικ, τρώγεται παραδοσιακά με το χέρι. Οι παραλλαγές που γεννήθηκαν στην πορεία είναι αναρίθμητες: με φιστικοβούτυρο, χωρίς γλουτένη, χωρίς ζάχαρη, με σταφίδες, με καραμέλα, με καφέ, με λευκή σοκολάτα, με κάνναβη (!), με μέντα. Μεγάλες εταιρείες τροφίμων, όπως η Pillsbury, έχουν κυκλοφορήσει έτοιμα μείγματα σε διάφορες εκδοχές, αλλά η αρχική κλασική συνταγή είναι μάλλον αυτή που γνωρίζουμε, απλή και λιτή, και η οποία, με εξαίρεση τη μαρμελάδα βερίκοκο στην επιφάνεια, είναι ίδια με εκείνη που πρότεινε ο άγνωστος σεφ στην κοσμική κυρία Palmer το 1893.
