Τι κι αν κουνάει. Η κατσαρόλα στέκεται ακλόνητη στη θέση της, σαν να εφάπτεται σε γυροσκοπική εστία. Το Α/Κ «Παναγιώτης» χορεύει στον ελαφρύ κυματισμό του μαγιάτικου πρωινού κάπου ανοιχτά της Νάξου. Διάλειμμα λίγης ώρας ανάμεσα σε δύο τραβήγματα των διχτυών, παραμονές καλοκαιριού, καταμεσής του Αιγαίου. Ώρα για μαγείρεμα.
 |
 |
Ο καπετάν Παναγιώτης Σορώκος διαλέγει τα σπαρταριστά φρέσκα ψάρια για την ψαρόσουπα. «Κακαβιά με ποικιλία τέτοια σε πλωτό εστιατόριο, από την ψαριά στο πιάτο, δεν θα έχεις ξαναφάει, ε;» ρωτά με διάθεση σεφ που απευθύνεται σε εκλεκτό καλεσμένο. Τα συστατικά είναι τρεις σκορπίνες, τρία χριστόψαρα, τέσσερις δράκαινες, ένας χάννος, ένας σαραβάς ή σαλούβαρδος, ο οποίος είναι το τέλειο ταίριασμα με τις σκορπίνες, δύο σκουμπριά, τρία μπακαλιαράκια, μία πεσκανδρίτσα – 3 έως 4 κιλά σύνολο για περίπου 6 μερίδες.
 |
 |
Με πρώτες ύλες από τα νερά του Αιγαίου και από το χώμα της Νάξου, με τον καπετάνιο σε ρόλο μερακλή μάγειρα, με τραπέζι ένα καφάσι ανάποδα και με 360 μοίρες θέα θάλασσα.
Στον αχνό ενός λίτρου νερού πετάει 6 πατάτες σε κομμάτια, 3 μέτρια κρεμμύδια χοντροκομμένα, 1 ποτηράκι του κρασιού ελαιόλαδο, αλατοπιπερίζει και αφήνει να γίνει αυτό που πρέπει. Για 25 λεπτά. Κι ας είναι οκτώ το πρωί, κι ας πάρει τη θέση του πρωινού γεύματος στο – αλώβητο από το ταρακούνημα, είναι η αλήθεια– στομάχι, η σούπα, σαν θρεπτικό βάλσαμο.
Πέντε λεπτά πριν τη βγάλει από τη φωτιά, ρίχνει το ξίδι και οι ναύτες-ψαράδες είναι ήδη εδώ για να αρχίσει το μοίρασμα.
