ΚΟΣΜΟΣ

9 στάσεις στη Βιέννη: Πού θα πάμε, τι θα φάμε

Ένα ταξίδι στην αριστοκρατική Βιέννη, για να είναι πλήρες, απαιτεί επιλεκτικές στάσεις για φαγητό, ποτό και γλυκό.

29.03.2022
Βασίλης Μασσέλος
Φωτογραφίες: Shutterstock
9 στάσεις στη Βιέννη: Πού θα πάμε, τι θα φάμε

Οι περισσότεροι τουρίστες συνδέουν την αύστριακή πρωτεύουσα με το Wiener Schnitzel, παρά το ότι οι ντόπιοι μάλλον θεωρούν πραγματική σπεσιαλιτέ της πόλης το Tafelspitz – εμείς το λέμε «βραστό», μόνο που εν προκειμένω συνοδεύεται από horseradish, πατάτες rosti και μαύρο ψωμί. Ένα από τα καλύτερα βραστά –αλλά και σνίτσελ– θα γευτείτε στο ιστορικό εστιατόριο Plachutta, στην οδό Wollzeile του κέντρου της πόλης, αλλά και στα παραρτήματά του, στο Nussdorf και κοντά στον ζωολογικό κήπο, στο Hietzing. Γενικά, οι Αυστριακοί ζουν με το παρελθόν, αλλά ιδιαίτερα το Plachutta δίνει την αίσθηση ότι δεν έχει αλλάξει σε τίποτα από την ίδρυσή του και ότι ούτε έχει τέτοια πρόθεση. Με εξόχως φιλική, γρήγορη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση –που αποτελεί τον κανόνα στην αυστριακή πρωτεύουσα–, μια καλή επιλογή από υπέροχα εθνικά κρασιά και ξεχωριστή ατμόσφαιρα, το να γευματίσει ή να δειπνήσει κανείς εκεί είναι de rigueur.

Το εστιατόριο Plamenhaus στεγάζεται σε μια τεράστια, καταπράσινη, γυάλινη orangerie (οικιακά θερμοκήπια στα οποία οι αριστοκράτες καλλιεργούσαν πορτοκαλιές).

Το εστιατόριο Plamenhaus, έχει καλοκαιρινή ατμόσφαιρα ακόμα και τον χειμώνα χάρη στο θεαματικό του φωτεινό θερμοκήπιο με φοίνικες.

Ομοίως επιβάλλεται μια στάση στο Palmenhaus, ιδιαίτερα όταν ο καιρός επιτρέπει στον τυχερό επισκέπτη να καθίσει έξω, απολαμβάνοντας νωχελικά ένα καλό λευκό κρασί Grüner Veltliner με θέα τον κήπο Burggarten. Τον χειμώνα το Palmenhaus –στα ελληνικά «το σπίτι των φοινίκων»– έχει καλοκαιρινή ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του, αφού πρόκειται για μια τεράστια, καταπράσινη, γυάλινη orangerie (οικιακά θερμοκήπια στα οποία οι αριστοκράτες καλλιεργούσαν πορτοκαλιές). Διαθέτει μια εντυπωσιακού εύρους λίστα κρασιών απ’ όλη την Αυστρία, η οινοπαραγωγή της οποίας μάλλον ωφελείται οργανοληπτικά από την κλιματική αλλαγή, ειδικά στην περίπτωση των Pinot Noir και Chardonnay. Για όσους δεν είναι της άποψης «when in Rome do as the Romans do», το μαγαζί προσφέρει και δεκάδες επιλογές από τον γαλλικό, τον ιταλικό, τον γερμανικό κ.λπ. αμπελώνα. Σε υψηλότερα επίπεδα γαστρονομικής πρωτοπορίας βρίσκεται το τρομερό παιδί της πόλης, ο Ελληνο-Αυστριακός μάγειρας Κωνσταντίνος Φιλίππου, με το αξιολογηθέν με δύο αστέρια Michelin εστιατόριό του. Έχοντας θητεύσει κατά το παρελθόν στο Gordon Ramsay Royal Hospital Road, αλλά και στο Le Gavroche του Michel Roux, άνοιξε το δικό του εστιατόριο το 2013 και ακόμα δύο αργότερα. Οι ελληνικές-μεσογειακές του ρίζες είναι ορατές στην κουζίνα του, χωρίς όμως αυτό να τον περιορίζει γεωγραφικά από πλευράς έμπνευσης. Πιο περιοριστικό, ενδεχομένως, είναι το ποσό των 225 ευρώ για ένα δείπνο οκτώ πιάτων κατά το οποίο θα φτωχύνει ο πελάτης του, που εύκολα μπορεί να ξεπεράσει τα 300 ευρώ με το κρασί.

Στο διάστερο εστιατόριο Steirereck αξίζει να δοκιμάσει κανείς την τεράστια γκάμα ψωμιών που περιλαμβάνει το μενού, αφήνοντας απαραίτητα χώρο και για την εντυπωσιακή ποικιλία τυριών του.

Ελαφρώς πιο προσιτό, παρά το ότι κι αυτό διαθέτει δύο αστέρια Michelin, είναι το εμβληματικό Steirereck Vienna στο Stadtpark. Εκεί αξίζει να δοκιμάσετε την αγριόπαπια ή τον λαγό, ενώ αφήστε οπωσδήποτε χώρο για τα τυριά. Η λίστα κρασιών του, από τις εκτενέστερες της πόλης, αποκλείεται να απογοητεύσει ακόμη και τον πλέον απαιτητικό οινόφιλο. Ακόμα εντυπωσιακότερη είναι η ποικιλία των ψωμιών, για τα οποία, όπως και για τα γλυκά, φημίζεται η Αυστρία.

Ειδικά στη Βιέννη δεν υπάρχει τίποτα διασημότερο επί γλυκισμάτων από τη Sachertorte – «μήλον της έριδος» μεταξύ του ομώνυμου ξενοδοχείου και του φημισμένου αυτοκρατορικού και βασιλικού ζαχαροπλάστη-φούρναρη του Ch. Demel’s Söhne. Αποτέλεσμα της μακρόχρονης, σκληρής και πολυδάπανης δικαστικής διαμάχης τους ήταν να διατηρήσει το Demel το δικαίωμα να πωλεί «Sachertorte», ενώ το ζαχαροπλαστείο του περίφημου ξενοδοχείου ξεφουρνίζει πλέον την «Original (αυθεντική) Sachertorte», θυμίζοντας τον Μαραθώνιο των Αθηνών.

Το Café Sacher στο ιστορικό κέντρο της Βιέννης, μέρος όπου μπορεί κανείς να δοκιμάσει την «αυθεντική Sachertorte».

Παρεμπιπτόντως, αν τύχει να μείνετε στο Sacher την ημέρα των γενεθλίων σας, θα σας χαρίσουν μια μικρή τέτοια torte, ενώ αυτή που σερβίρουν στη σάλα του πρωινού είναι απείρως πιο αφράτη και ευχάριστη απ’ αυτές που πωλούνται στο κοινό. Πολύ κακό για το τίποτε, δεδομένου ότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, το συγκεκριμένο κατασκεύασμα είναι συνήθως ένας μίζερος στούμπος –του Demel είναι ελάχιστα πιο ανάλαφρο–, που δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τη δημοφιλία του. Καλύτερα να αναζητήσετε τη βαθιά ζαχαροπλαστική παράδοση της Βιέννης σε καταστήματα λιγότερο γνωστά στους τουρίστες, αλλά με έξοχα γλυκά.

Το Café Dommayer, επί της ομώνυμης οδού, με τα έξοχα γλυκά του.

Μεταξύ αυτών, το Kurkonditorei Oberlaa –στο οποίο ανήκει και το γνωστό Café Dommayer επί της ομώνυμης οδού–, που διαθέτει οκτώ καφε-ζαχαροπλαστεία στη Βιέννη, ορισμένα εκ των οποίων λειτουργούν και ως εστιατόρια. Το πλέον ενδιαφέρον βρίσκεται στον αριθμό 16 της Neuer Markt, πίσω από τη γνωστή Kärntner Straße. Εκεί πρέπει να δοκιμάσετε το Oberlaa Kurbad Cake, που αποτελείται από πολλές στρώσεις κέικ από καρύδια, με μους σοκολάτας ανάμεσά τους. Η συνολική κατασκευή καλύπτεται από νουγκά και γλάσο σοκολάτας και είναι από τα πλέον φίνα γλυκά που μπορεί να επιλέξει κανείς. Αν έχετε χώρο, ζητήστε και μια τούρτα σοκολάτα-βανίλια, που αποτελείται από σφιχτή μους σοκολάτας, στα έγκατα της οποίας κρύβονται ολόκληρα σου γεμάτα κρέμα.

Φεύγοντας, μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας ένα Mandel-Marzipan– Kuchen, ήτοι κέικ αμυγδάλου γεμιστό με μάρτσιπαν, μία μπουκιά από το οποίο περιέχει τις θερμίδες της εβδομάδας! Τα περισσότερα ζαχαροπλαστεία σερβίρουν καφέ, αλλά η Βιέννη φημίζεται για τα καφενεία της –ας μην ξεχνάμε ότι μέσω αυτής έφτασε το υπέροχο ρόφημα στην Ευρώπη–, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ζωή της πόλης. Πολλά λειτουργούν για τους ντόπιους, σαν επέκταση του καθιστικού τους, και στο παρελθόν ήταν σύνηθες πολλοί θαμώνες κυρίως συνταξιούχοι, να δίνουν το αγαπημένο τους καφενείο ως διεύθυνση παράδοσης της αλληλογραφίας τους! Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα είναι το Künstlercafé –«Καλλιτεχνικό καφενείο»– του Leopold Hawelka, o οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από μία δεκαετία. Το κατάστημά του ωστόσο παραμένει ένα από τα πλέον cult της πόλης και αξίζει να του αφιερώσει κανείς λίγο χρόνο.

 

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Cafe Leopold Hawelka, Dorotheergasse 6, 1010 Wien, T/+43 1 5128230, www.hawelka.at

Plachutta, Wollzeile 38, 1010 Wien, T/+43 1 5121577, www.plachutta.at

Brasserie Palmenhaus, Burggarten 1, 1010 Wien, T/+43 1 5331033, www.palmenhaus.at

Restaurant Konstantin Filippou, Dominikanerbastei 17, 1010 Wien, T/+43 1 5122229, konstantinfilippou.com

Steirereck, Am Heumarkt 2Α, Stadtpark, A-1030 Wien, T/+43 1 7133168, www.steirereck.at/

Kurkonditorei Oberlaa, Neuer Markt 16, Wien, T/+43 1 5132936–0, www.oberlaa-wien.at

Café Dommayer, Dommayergasse 1, 1130 Wien, T/+43 1 87754650

Demel, Kohlmarkt 14, Wien, T/+43 1 5351717-0, www.demel.at

Café Sacher Wien, Philharmonikerstrasse 4, Wien, T/+43 1 51456661, www.sacher.com

Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Γλυκές Αλχημείες, τεύχος 53.

Βραβεία Ποιότητας

Δες ανά κατηγορία τα βραβεία των προηγούμενων ετών