Δεν μιλάμε για κάποια τυχαία ψηφία, αλλά γι’ αυτά που αποκαλύπτουν τη χρονιά που τρυγήθηκαν τα σταφύλια από τα οποία προέκυψε το κρασί. Κι αυτό γιατί είναι βέβαιο ότι δεν αφορούν μια οποιαδήποτε εσοδεία, αλλά μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε και επίσημα «εξαιρετική». Η αρχή του παραμυθιού Οι χρονολογημένες σαμπάνιες, οι vintage, εμφανίστηκαν στην αγορά σχεδόν έναν αιώνα μετά την ίδρυση του πρώτου οινοποιείου στην Καμπανία. Για την ακρίβεια, το 1810 η κυρία Clicquot αποφάσισε για πολλοστή φορά –το συνήθιζε γενικά– να ταράξει τα νερά στα οινικά δρώμενα της περιοχής, προκαλώντας τους οινοποιούς να εγκαταλείψουν –εφόσον υπήρχε λόγος– την «comfort zone» τους, μέσα στην οποία είχαν τη δυνατότητα να εμφιαλώσουν μια ετικέτα που περιείχε ένα χαρμάνι από φρέσκα αλλά και παλαιωμένα κρασιά, και να φτιάξουν κρασί αποκλειστικά από μια ξεχωριστή εσοδεία.
Τι είναι, αλήθεια, η «vintage»; Vintage αγγλιστί, millésimé γαλλιστί, χρονολογημένη στα καθ’ ημάς είναι μία από τις λίγες σαμπάνιες που αναγράφουν στην ετικέτα τους τη χρονιά της εσοδείας των σταφυλιών, και αυτό γιατί το 100% του κρασιού της συγκεκριμένης εμφιάλωσης οινοποιήθηκε τη συγκεκριμένη χρονιά. Η οποία, πρέπει να διευκρινίσουμε, χαρακτηρίστηκε σε πρώτο επίπεδο από το κλαδικό ρυθμιστικό όργανο των οινοποιών της Καμπανίας (Comité Interprofessionnel du vin de Champagne) ως «εξαιρετική» και στη συνέχεια ο κάθε οίκος με τη σειρά του έκρινε ότι το σταφύλι αναπτύχθηκε και ωρίμασε τέλεια –ή, τέλος πάντων, όσο πιο κοντά στην τελειότητα γίνεται–, ώστε να αποτελέσει τη βάση για ένα μεγάλο κρασί.
Λόγω χαρακτήρα, βάθους και πολυπλοκότητας, μια vintage σαμπάνια είναι δυνητικά το απόλυτο γαστρονομικό κρασί.
Δεν μιλάμε για κάποια τυχαία ψηφία, αλλά γι’ αυτά που αποκαλύπτουν τη χρονιά που τρυγήθηκαν τα σταφύλια από τα οποία προέκυψε το κρασί. Κι αυτό γιατί είναι βέβαιο ότι δεν αφορούν μια οποιαδήποτε εσοδεία, αλλά μια χρονιά που χαρακτηρίστηκε και επίσημα «εξαιρετική». Η αρχή του παραμυθιού Οι χρονολογημένες σαμπάνιες, οι vintage, εμφανίστηκαν στην αγορά σχεδόν έναν αιώνα μετά την ίδρυση του πρώτου οινοποιείου στην Καμπανία. Για την ακρίβεια, το 1810 η κυρία Clicquot αποφάσισε για πολλοστή φορά –το συνήθιζε γενικά– να ταράξει τα νερά στα οινικά δρώμενα της περιοχής, προκαλώντας τους οινοποιούς να εγκαταλείψουν –εφόσον υπήρχε λόγος– την «comfort zone» τους, μέσα στην οποία είχαν τη δυνατότητα να εμφιαλώσουν μια ετικέτα που περιείχε ένα χαρμάνι από φρέσκα αλλά και παλαιωμένα κρασιά, και να φτιάξουν κρασί αποκλειστικά από μια ξεχωριστή εσοδεία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Porn Star Martini
Τι είναι, αλήθεια, η «vintage»; Vintage αγγλιστί, millésimé γαλλιστί, χρονολογημένη στα καθ’ ημάς είναι μία από τις λίγες σαμπάνιες που αναγράφουν στην ετικέτα τους τη χρονιά της εσοδείας των σταφυλιών, και αυτό γιατί το 100% του κρασιού της συγκεκριμένης εμφιάλωσης οινοποιήθηκε τη συγκεκριμένη χρονιά. Η οποία, πρέπει να διευκρινίσουμε, χαρακτηρίστηκε σε πρώτο επίπεδο από το κλαδικό ρυθμιστικό όργανο των οινοποιών της Καμπανίας (Comité Interprofessionnel du vin de Champagne) ως «εξαιρετική» και στη συνέχεια ο κάθε οίκος με τη σειρά του έκρινε ότι το σταφύλι αναπτύχθηκε και ωρίμασε τέλεια –ή, τέλος πάντων, όσο πιο κοντά στην τελειότητα γίνεται–, ώστε να αποτελέσει τη βάση για ένα μεγάλο κρασί.
