Με μια πρώτη ματιά μοιάζει με την κοινή μπανάνα, αλλά με μεγαλύτερο μέγεθος. To φυτό plantain ετυμολογικά προέρχεται από την ελληνική λέξη «πλάτανος», το πλατάνι δηλαδή, γιατί απλώνεται σε πλάτος (στη Λατινική Αμερική, όπου οι plantains επίσης αποτελούν βασικό είδος διατροφής, προφέρεται ακριβώς έτσι: plαtanos). Παρόλο που τα δύο είδη δεν έχουν μεταξύ τους ουδεμία σχέση, τα ενώνει αυτό το κοινό χαρακτηριστικό: η απλωτή διάταξη του φυλλώματός τους. Η plantain κατάγεται από τη Νοτιοανατολική Ασία και οι μπανάνες που παράγει είναι έντονα αμυλώδεις, ιδιαίτερα στην άγουρη μορφή τους, με φλούδα πράσινη προς κιτρινωπή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
4 εστιατόρια που φέρνουν τις γεύσεις της Αφρικής στην Αθήνα
Στο στάδιο αυτό χρησιμοποιούνται ακριβώς όπως οι πατάτες: δεν τρώγονται ωμές, δεν ξεφλουδίζονται (θέλουν καθάρισμα), έχουν ουδέτερη και αμυλώδη γεύση και γίνονται βραστές, μαγειρευτές, τηγανητές ή ψητές.
Για να καθαρίσουμε μια plantain, κόβουμε τις δύο άκρες της με μαχαίρι και κάνουμε μια βαθιά τομή κατά μήκος του κορμού. Έπειτα, την κρατάμε κάτω από τρεχούμενο νερό (για να μη μαυρίσουν τα χέρια μας, όπως με τις αγκινάρες) και αφαιρούμε από το πλάι τη φλούδα, σε όσο γίνεται ενιαίο κομμάτι. Πριν από το μαγείρεμα, την κόβουμε σε κομμάτια της αρεσκείας μας και τα ρίχνουμε σε αλατισμένο νερό, για να μη μαυρίσουν. Αν τα τηγανίσουμε, τα στραγγίζουμε και τα σκουπίζουμε καλά. Όταν ωριμάσει λίγο ακόμη η φλούδα, γίνεται κίτρινη και καθαρίζεται πιο εύκολα.
Η γεύση και η σύστασή της παραμένουν αμυλώδεις, αλλά είναι λίγο πιο γλυκιά και στο άρωμα θυμίζει ελαφρώς την κοινή μπανάνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στις κουζίνες δύο Αφρικανών γυναικών της Αθήνας
Στο επόμενο στάδιο ωρίμανσης η φλούδα είναι μαύρη και η σάρκα πιο γλυκιά και μαλακή. Τότε ξεφλουδίζεται εύκολα, αλλά και πάλι χρησιμοποιείται ως λαχανικό και όχι τόσο ως φρούτο. Τις πολύ ώριμες, ωστόσο, μπορούμε να τις ψήσουμε ολόκληρες και με τη φλούδα, και έπειτα να τις ξεφλουδίσουμε και να τις σερβίρουμε πασπαλισμένες με ζάχαρη είτε με αλάτι και πιπέρι, προσθέτοντας κι ένα κομμάτι βούτυρο. Οι γλυκές γίνονται ωραίες και τηγανητές. Στη γεύση μοιάζουν πολύ με τις πατάτες.
Στην Αφρική τις σερβίρουν συνήθως με τηγανητό ψάρι ή κρέας μαζί με λίγο κουσκούς και ντομάτες. Είναι τρόφιμο οικονομικό και χορταστικό και, καθώς μαγειρεύεται με χίλιους δυο τρόπους, γίνεται από τα πιο κοινά φαγητά των χωρών της Υποσαχάριας Αφρικής. Αν και στην Αφρική είναι γνωστές με ένα πλήθος από ονόματα, ανάλογα με τη γλώσσα και τις τοπικές διαλέκτους, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα τις βρίσκουμε ως plantains.
Τις βρίσκουμε σε πολλά έθνικ παντοπωλεία του κέντρου αλλά και σε ενημερωμένα μανάβικα.
