Το άφησα εκτός ψυγείου, σχεδόν να λιώσει, και το άλειψα σε φρυγανισμένο ψωμί, με μερικούς τραγανούς κρυστάλλους αφρίνας από πάνω.
Λένε ότι η γεύση του, πλούσια, γαλατένια και βουτυράτη, οφείλεται στο λιπαρό και ευωδιαστό γάλα που παράγουν οι αγελάδες που επιστρέφουν «κουρασμένες» (=stracche) από τα καλοκαιρινά βοσκοτόπια των Άλπεων. Μύθος ή όχι, πάντως το stracchino όντως ξεχωρίζει και βάζει κάτω πολλές μοτσαρέλες του εμπορίου. Πιο σφιχτό, όταν είναι κρύο, πιο κρεμώδες όταν ζεσταθεί, κι ένα τσικ λαστιχωτό, ταιριάζει στην πίτσα, θρυμματισμένο άτσαλα πάνω από τα σπαγγέτι, σε ριζότι, αλλά και σε γεμιστά τυρόψωμα, όπως συνηθίζουν και στην πατρίδα του. Φυσικά, τρώγεται και σκέτο, με το κουτάλι.
Chef Serra Delicatessen, Ιωάννου Αποστολοπούλου 61Α, Χαλάνδρι, Τ/213-08.80.747
