Αχ αυτά τα προζυμένια παξιμάδια της Κιμώλου! Ακατάστατα στην όψη, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, σαν μικρές βαρκούλες κάποια, κι ορισμένα πιο στρογγυλά, γεμάτα μεγάλους μαύρους κόκκους, που θαρρείς ότι είναι πιπέρι, αλλά όχι, είναι ο καρπός του σχίνου. Ένα χονδρουλό μπαχάρι μαύρο και μυρωδάτο, που από παλιά οι Κιμωλιάτες χρησιμοποιούν με τόλμη για να καρυκεύσουν το παξιμάδι τους, ανάγοντας τη γεύση του σε γαστρονομικό χάπενινγκ. Κάθε δαγκωνιά μυρίζει μαστίχα, ροζ πιπέρι, γλυκάνισο. Λίγο απ’ όλα, μπλεγμένα με την τριζάτη γεύση του προζυμιού και τη σφιχτή σταρένια πολυπλοκότητα. Αυτό το παξιμάδι είναι όνειρο.
 |
 |
Κορυφαίο στο είδος του, ταυτόσημο με το καλοκαίρι. Το βρέχω καλά με λάδι και με τα ζουμιά μιας γινωμένης ντομάτας. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό. Μπορώ όμως να σκεφτώ κι ένα σωρό άλλα. Να τα βυθίσω σε μια «θάλασσα» από νιώτικο ξινό, κρεμώδες τυρί, αραιωμένο με λίγο ελαιόλαδο και ούζο. Να τα σερβίρω σπασμένα πάνω από μια σαλάτα με ξυλάγγουρα, βασιλικό και πεπόνι αργίτικο. Ανάκατα με αρμύρες και σαρδέλα ελαφρομαρινάτη. Με γιαούρτι, σύκα και μέλι.
Φούρνος Παραδοσιακό, Χωριό, Κίμωλος, Τ/22870-51.257
Ο πάνω φούρνος, Νίκου Βεντούρη, Χωριό, Κίμωλος, Τ/22870-51.440
