Μοchi: Ποιος θα το ’λεγε ότι ρύζι και παγωτό είναι συνδυασμός γκανιάν;

Τo sushi έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. To ramen, η ιαπωνική σούπα με νουντλς, κρέας και αυγό, γίνεται όλο και πιο δημοφιλής. Τα γλυκίσματα όμως, της χώρας του Ανατέλλοντος Ήλιου, ζελατινοειδή, σπογγώδη, άγλυκα πολλές φορές, δεν περνάνε αναλόγως συχνά τα σύνορα. Τα mochi (μότσι) αποτελούν εξαίρεση. Αυτές οι ελαστικές μπουκίτσες, φτιαγμένες από πάστα κολλώδους ρυζιού, με ποικίλες γεμίσεις (γλυκιά πάστα από κόκκινα φασόλια, τσάι μάτσα, σοκολάτα, καρύδα, φρούτα κάθε λογής αλλά και παγωτό, που είναι πιο πρόσφατη βερσιόν), όλο και μαζεύουν οπαδούς. Είναι μικρά, είναι γουστόζικα, είναι και φωτογενή. Όταν τα πρωτοδοκιμάζεις μπορεί να σε ξαφνιάσει λίγο η λαστιχωτή υφή τους, αλλά δεν σου παίρνει πολύ να τη συνηθίσεις.

Μια παλιά ιστορία (με πολύ κοπάνημα)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ25 συνταγές για ασιατικό στο σπίτι: Ινδία, Κίνα, Ιαπωνία, Ταϋλάνδη στο τραπέζιΤο ρύζι, από τις βασικές τροφές τους, οι Ιάπωνες το θεωρούν ιερό. Με τα mochi, που φτιάχνονταν ήδη από τον 6ο αιώνα, οι Σιντοϊστές ευχαριστούσαν τους θεούς για τη συγκομιδή. Σύμβολα υγείας, μακροζωίας και καλή τύχης, από την περίοδο Χεϊάν (794-1185) και μετά τα έδιναν σε γάμους και σε γεννητούρια. Κάθε πρωτοχρονιά ακόμη και σήμερα ετοιμάζουν kagami mochi, τοποθετώντας ένα μικρότερο mochi πάνω από ένα πιο μεγάλο (όπως βάζει κανείς δυο μπάλες χιονιού για να φτιάξει χιονάνθρωπο) και στην κορυφή ένα εσπεριδοειδές που λέγεται daidai, που μοιάζει με μανταρίνι, το οποίο συμβολίζει το πέρασμα από γενιά σε γενιά.

Το κατάλληλο ρύζι για την παρασκευή των mochi, το mochigome, είναι κοντόκοκκο και κολλώδες. Μουλιάζεται σε νερό όλο το βράδυ, μαγειρεύεται στον ατμό σε ειδικά ξύλινα κουτιά μέχρι να είναι αρκετά μαλακό για να μπορεί να κοπεί μ’ ένα τσόπστικ. Στη συνέχεια το πολτοποιούν σε μεγάλα πέτρινα ή ξύλινα γουδιά, που λέγονται usu, χτυπώντας το με βαριά σφυριά, τα kine. Το σφυροκόπημά της σε σταθερό ρυθμό μέχρι να δημιουργηθεί εντέλει μια μεγάλη μπάλα πάστας ρυζιού, που μοιάζει με μαστιχωτή ζύμη, θέλει πολλή δύναμη. Γι’ αυτό και πλέον για μεγάλες ποσότητες αναλαμβάνει η τεχνολογία, με ειδικά μηχανήματα.

Και μετά ήρθε το παγωτό

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣShabu shabu: Το ιαπωνικό «φοντί» που μαγειρεύεται στο τραπέζιΤa mochi με γέμιση παγωτού, που συναντάμε συνήθως, πρωτοεμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’80 στην Κορέα, αλλά η διάδοσή τους οφείλεται στην Iαπωνοαμερικανίδα επιχειρηματία Frances Hashimoto, που τα πρωτοπαρουσίασε τη δεκαετία του ’90 στην Αμερική. Από εκεί ξεκίνησε η διάδοσή τους στον δυτικό κόσμο. Πλέον κυκλοφορούν σε ποικίλες εκδοχές σε εστιατόρια, σε ζαχαροπλαστεία, στα ψυγεία σούπερ μάρκετ. Η γεύση του παγωτού μπορεί να είναι τσάι μάτσα, μπορεί να είναι και τιραμισού. Οι μικρές παγωμένες μπουκίτσες γίνονται αφορμή για πολλά διαπολιτισμικά παιχνίδια. Το θεματικό νεοϋορκέζικο Mochidoki των Ken Gordon and Christopher Wong κάνει θραύση με mochi παγωτού με γεύση εσπρέσο ή αλατισμένη καραμέλα αλλά και με μοβ γλυκοπατάτα, και πικάντικη σοκoλάτα με πιπεριές χαμπανέρο παίζοντας και με λατινοαμερικάνικες αναφορές. Ο παγκοσμίου φήμης Γάλλος pâtissier Pierre Hermé, που έχει ανοιχτές παρτίδες με τη χώρα του Ανατέλλοντος Ήλιου, παρουσίασε πριν δυο χρόνια την κολεξιόν «Japonisme», που περιλάμβανε, ανάμεσα σε άλλα, mochi με παγωτό γιούζου, με παγωτό μαύρο σουσάμι και με παγωτό με τη γεύση του signature μακαρόν του, ονόματι Ispahan, που συνδυάζει σμέουρο, ροδόνερο και λίτσι.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mochidoki (@mochi_doki)

Mοchi κι εδώ

Στην Αθήνα mochi συναντά κανείς σε διάφορα σημεία. Τα έχουμε πετύχει σε παστέλ χρώματα, απλωμένα στη σειρά, σε ρόλο επιδορπίου, στο Matsuhisa Athens (Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη Τ/210- 89.60.510), στο Κitschen (Κανάρη 5-7, Πειραιάς, Τ/211-73.51.205), στο Freud Oriental (Χαρ. Τρικούπη 48, Κηφισιά, Τ/210-62/31.181), που τα σερβίρει κι εκείνο σε πολλές εκδοχές (σοκολάτα, καρύδα, πράσινο τσάι, βανίλια, με γεύση τσίζκεϊκ), ενώ βάζουν την πινελιά τους και σε διάφορα ακόμη ασιατικά εστιατόρια και sushi bars. Το περσινό καλοκαίρι o Kρίτωνας Πουλής, ο οποίος έχει δουλέψει ένα διάστημα στο Κιότο, εμφάνισε τα δικά του στα Bon Bon Fait Maison: στα μπουτίκ ζαχαροπλαστείa του (Πετράκη 30, Αθήνα, Τ/210-33.18.703 και Πολυδεύκους 39, Πειραιάς, Τ/210-41.17.999) βρίσκει κανείς ένα πολύ ωραίο κουαρτέτο: με απαλό παγωτό φυστίκι, πλούσιο fior di latte, σορμπέ φράουλα και σοκολάτα.

Μοchi παγωμένα και μη, σαν μικρά αφράτα «μαξιλαράκια» που κρύβουν στο εσωτερικό τους διάφορες γλυκές πάστες και κρέμες, υπάρχουν εδώ και καιρό και στα ράφια ή στα ψυγεία ασιατικών παντοπωλείων, όπως το Salamat στους Αμπελόκηπους (Kορινθίας 24, Τ/210-77.96.766) και στο Νέο Ψυχικό (Λεωφόρος Δημοκρατίας 3, Τ/216.90.08.612 ή το Wok Shop (Σκούφου 2-4, Πλ. Συντάγματος, Τατοϊου 73 & Χαρ. Τρικούπη και Λεωφ. Ποσειδώνος & Δούσμανη 5, Γλυφάδα), σε ντελικατέσεν αλλά και διαδικτυακά καταστήματα. Τώρα πρόσφατα γνωρίσαμε και τα Wowchi, τα πρώτα mochi ελληνικής παραγωγής σε κουτί. Είναι γεμιστά με παγωτό και κυκλοφορούν σε τέσσερις διαφορετικές γεύσεις. Ξεχωρίσαμε το μάνγκο –ζουμερό, αρωματικό, με όλη τη γεύση του φρούτου– αλλά αξίζει να δοκιμάσετε και αυτά με τη βανίλια και τους ξηρούς καρπούς, το φουντούκι και τη μαύρη σοκολάτα.