Autumn Leaves

«The falling leaves drift by the window The autumn leaves of red and gold…» τραγουδάει με τρεμάμενη φωνή και σπαρακτική χροιά ο Eric Clapton και η κολοκύθα με κοιτάζει προκλητικά απ’ τον πάγκο της κουζίνας, σαν να με περιπαίζει. «Σιγά μην τα καταφέρεις», μοιάζει να ψιθυρίζει λαμπερή και τροφαντή, ακίνητη στη θέση της. Για να καταφέρω να την αδειάσω κρατώντας άθικτο τον φλοιό της, ώστε μετά να σερβίρω μέσα του την κολοκυθόσουπα, πρέπει να έχω δύναμη, υπομονή και ηρεμία. Και καλή παρέα να με συνοδεύει μελωδικά, χωρίς να μπαίνει στα χωράφια μου.

Ο δίσκος με τις ωραιότερες εκτελέσεις του «Autumn Leaves» παίζει ήδη, ακομπανιάροντας την πίεση που ασκώ στο μαχαίρι προκειμένου να διαπεράσω το σκληρό αυτό λαχανικό και να καταφέρω να κόψω ένα καπάκι, όπως στα γεμιστά. Μουσικά τώρα έχουμε περάσει στον Iggy Pop, ο οποίος, με το δικό του χαρακτηριστικό γουργούρισμα, μας μιλάει κι αυτός για τα κόκκινα φύλλα του φθινοπώρου που πέφτουν απ’ τα δέντρα. Και τώρα είναι η ώρα της σάρκας. Με μικρότερο κοφτερό μαχαίρι, ένα πιρούνι και αρκετή υπομονή ξεκινά το σκάψιμο μέσα στην κολοκύθα για να αφαιρέσουμε τη σάρκα από τη φλούδα, χωρίς όμως να την τραυματίσουμε. Αργότερα τη φλούδα με το καπάκι της που κόψαμε θα τα στεγνώσουμε λίγο και στον φούρνο, για να είναι νόστιμη και η «συσκευασία». Μισό λάδι μισό βούτυρο, μαζί με κρεμμύδι, πράσο και τζίντζερ, έχουν αρχίσει να τσιτσιρίζουν στην κατσαρόλα, βγάζοντας τους μοσχοβολιστούς ατμούς τους. Η ξύλινη κουτάλα, πέρα δώθε κυκλικά, τα φέρνει βόλτα να σοταριστούν ομοιόμορφα, πριν πέσει η σάρκα της κολοκύθας. Ρίχνω και τον καρπό του κόπου μου – δεν είναι εύκολη δουλειά το άδειασμα της κολοκύθας, γι’ αυτό υπάρχει και η έτοιμη, κομμένη σε δισκάκια στα σούπερ μάρκετ–, κάρι, μοσχοκάρυδο και λίγη καπνιστή πάπρικα και θυμάρι και δίνω ένα γερό ανακάτεμα, ώστε να αναμειχθούν οι γεύσεις και τα αρώματα και να καραμελώσουν οι άκρες των λαχανικών. Δίπλα σιγοβράζει κι ο ζωμός από την προχθεσινή μιλανέζα, που μου είχε περισσέψει. Ρίχνω λίγο λίγο τον ζωμό μέχρι να σκεπάσει τα υλικά, αλατοπιπερώνω, ανακατεύω, σκεπάζω την κατσαρόλα με το καπάκι και αφήνω τη σούπα να σιγοβράσει μέχρι να γίνουν τα λαχανικά.

Όταν πια ο δίσκος φτάνει στον Stan Getz, το τραπέζι είναι έτοιμο, οι καλεσμένοι έχουν φτάσει και ο φλοιός της κολοκύθας βγαίνει ελαφρώς ζεστός και ροδισμένος από τον φούρνο και μπαίνει στην πιατέλα. Με κουτάλα σερβιρίσματος τον γεμίζω προσεκτικά με τη σούπα που πολτοποίησα μέσα στην κατσαρόλα με το ραβδομπλέντερ. Για να πήξει πιο πολύ, έβαλα και 1 κουταλιά κρέμα γάλακτος. Η σούπα είναι πλέον στη θέση της. Τελευταία πινελιά η τριμμένη παρμεζάνα. Τη ρίχνω πασπαλιστά λίγη λίγη, ανακατεύοντας παράλληλα, και γαρνίρω με λίγο καυτερό μπούκοβο. Σκεπάζω με το καπάκι της και τη στήνω στον μπουφέ δίπλα στο παράθυρο. Παίρνω την κουτάλα και ξεκινάω το σερβίρισμα, όταν ο αέρας φέρνει πάνω στο τραπέζι το πρώτο φθινοπωρινό κόκκινο φύλλο.

AUTUMN LEAVES by various artists