Κοίτα που καταφέραμε η πλειοψηφία των τουριστών να αναφέρεται στο φαγητό μας με όρους απόλαυσης. Μια υλική ευχαρίστηση που μπαίνει σφήνα μετά τις ωραίες θάλασσες, τον λαμπρό ήλιο και πριν από τα πολιτισμικά μας μνημεία.
Ο ταξιδιώτης έρχεται σε επαφή αναγκαστικά με το φαγητό ενός τόπου. Είναι πολύ σημαντικό να πάρει μαζί του φεύγοντας μια αναγνωρίσιμη αίσθηση ελληνικότητας. Την εικόνα του τόπου, άλλωστε, την έχει ήδη καταναλώσει στα social media. Τη γεύση όμως θα την κουβαλά και θα την αναζητά. Μπορεί αυτή να τον ξαναφέρει πίσω ή θα φέρει άλλους, που γνώρισαν την εμπειρία σε κάποιο καλό εστιατόριο ελληνικής κουζίνας στο εξωτερικό.
Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί ελληνική κουζίνα σημαίνει ελληνικά προϊόντα! Και εδώ βγαίνουμε με γκολ εις βάρος μας από τα αποδυτήρια. Οι αγορές είναι μεγάλες και ο Έλληνας παραγωγός παράγει κυρίως προϊόντα μπουτίκ. Μιλάμε ως επί το πλείστον για μικροαγρότες, μικρομεταποιητές, μικροπαραγωγούς, χωρίς διάθεση συνεργειών και με περιορισμένες δυνατότητες για δυναμικές εισόδους και ροή προμηθειών. Όμως, αυτό που χρειαζόμαστε είναι ποσότητα και σταθερά καλή ποιότητα. Ποιοτικά προϊόντα ΠΟΠ, όχι απλώς κάτι «ελληνικό».
Βρέθηκα στο Ευρωκοινοβούλιο με μάγειρες, παραγωγούς και δημοσιογράφους, καλεσμένους του ευρωβουλευτή κ. Στέλιου Κούλογλου. Ο λόγος ήταν το «Ελληνικό Γαστρονομικό Χωριό», μια εκδήλωση γευσιγνωσίας ελληνικών ΠΟΠ προϊόντων από διάφορες Περιφέρειες της χώρας. Με πυρήνα τα προϊόντα και ενισχυμένη ομάδα εκτελεστών -νομίζω μέτρησα σχεδόν 20 μαγείρους-, είχε στόχο την ανάδειξη της ελληνικής γεύσης. Ο χαμός! Και δεν ήταν όλες οι Περιφέρειες. Έλειψαν κάποιες. Ήταν ανέτοιμες; Είχαν διαφορετικούς στόχους και βλέψεις;
Δεν συνηθίζει την ονοματολογία αυτή η στήλη. Όμως εδώ, στα μαρμαρένια αλώνια της Εσπερίας, είναι αλλιώς. Μοιάζουν σύγχρονοι ακρίτες αυτοί που παλεύουν να δυναμώσουν το όνομα της Ελλάδας. Πατριώτες σαν τον Μάνο Μακρυγιαννάκη από το εστιατόριο Philema στις Βρυξέλλες, έναν αγωνιστή μάγειρα με λόγο μετρημένο και λακωνικό, που έβαλε πάλι πλάτη για να είναι ευπρόσωπη η παρουσίαση προϊόντων και εδεσμάτων. Για να ευφρανθούν οι καλεσμένοι, στελέχη του ευρωκοινοβουλίου, εργαζόμενοι, ευρωβουλευτές, επιχειρηματίες κ.ά.
Έχει δρόμο ακόμα να διανύσει η κίνηση αυτή ώσπου να γαργαλίσει ουρανίσκους και να χαράξει γευστικές μνήμες. Με το πάθος των εμπλεκομένων, η συνέχεια φαίνεται να έχει ζουμί. Είτε με ανοιχτά μαγειρέματα, όπου ο κόσμος θα έρθει σε άμεση επαφή με τη σύγχρονη και την παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, είτε σε εκδηλώσεις με ειδικό κοινό, ξένους δημοσιογράφους γεύσης και ταξιδιωτικού ρεπορτάζ, επιχειρηματίες, εισαγωγείς, εστιάτορες. Η μάχη για τα προϊόντα θα συνεχιστεί. Ο δρόμος της ελληνικής γεύσης παραμένει ανοιχτός και, αφού πιάσαμε προζύμι ελληνικότητας των πρώτων υλών, ας το ταΐζουμε τακτικά να μείνει ζωντανό.
