«Ανάμεσα στις μέρες του κερασιού και τις μέρες του βύσσινου, όταν αρχίζουν τα βερίκοκα να γίνουνται και δεν ακούς να πέφτουνε τα μήλα, το μικρό περιβόλι χωρίς ορίζοντα κι οι φυλλωσιές δίνουν τα χέρια ολούθε και σε κλείνουν».
Αυτά έλεγε ο Γιώργος Σεφέρης στο ποίημά του «L’angolo franciscano» και εμείς πάλι οι έγκλειστοι του φετινού χειμώνα βγάζουμε την πατούσα μας προσεκτικά σαν γάτα στο χιόνι, έξω στο νέο, αβέβαιο post-Covid περιβάλλον.
Ο Ιούνιος των κερασιών, ο πολυτραγουδισμένος «Καιρός των κερασιών – Le temps des cerises», που γράφτηκε το 1866 από τον Jean-Baptiste Clément, σε μουσική του Antoine Renard, και έγινε σύμβολο της Παρισινής Κομμούνας αλλά και της χαράς του έρωτα και της ζωής, γιατί βέβαια η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο σπάνια εγκαταλείπει τον άνθρωπο.
Ας χαρούμε, μαζί με τα ζουμερά, τα τραγανά κεράσια την ελληνική εξοχή, αυτήν που στερηθήκαμε τη φετινή άνοιξη, διότι αρκεί μόνο ένα περαστικό συννεφάκι, μια ξαφνική μπόρα να κάνει τη φύση να χαμογελάσει και να ανθίσει, παρά τη συνεχώς αυξανόμενη θερμοκρασία.
Στου Ιουνίου τα περιβόλια, με τις μεγάλες φωτεινές ημέρες, τις γλυκές νύχτες που τις φωτίζουν η πυγολαμπίδα, το γιασεμί, το αγιόκλημα και η φλαμουριά, θα βρείτε ακόμη το ανθισμένο ρόδο αλλά και τα πρώτα καλοκαιρινά φρούτα.
Στη χώρα μας έχουμε πολλές ποικιλίες κερασιάς εξαιρετικής ποιότητας: τα τραγανά κεράσια της Έδεσσας Ρουπκόβου, αλλά και τα πετροκέρασα και αυτά των Βοδενών, καθώς και τις ποικιλίες του Βόλου, τη Νapoleon και την πιο πρόσφατη Φράουλα Βόλου. Αυτή η τελευταία ποικιλία δίνει μεγάλους καρπούς σε σχήμα καρδιάς!
«Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη· κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει, στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει…»
Αυτά στο «Χαμόγελο» του Καρυωτάκη, για να μην μπω στον πειρασμό να αναφερθώ στην «Κερασιά» του Ανδρέα Εμπειρίκου και μπείτε σε «επικίνδυνες» ονειροπολήσεις.
Στην Έδεσσα ένα παλιό έθιμο επιβάλλει τη νύχτα των Χριστουγέννων να «παντρεύουν» ένα ξύλο κερασιάς και έναν αγκαθωτό βάτο. Από τον κρότο και τη δύναμη της φλόγας τους μελετάνε τα μελλούμενα.
Αλλά εμείς που ξέρουμε ότι οι καιροί είναι χαλεποί και το μέλλον αόρατο, ας χαρούμε.
Ας χαρούμε και την ελαφριά κομπόστα μου:
Σε μια σαλατιέρα βάζουμε μισό κιλό κεράσια από τα οποία έχουμε βγάλει προσεκτικά τα κουκούτσια, ώστε να τα αφήσουμε όσο το δυνατόν ολόκληρα.
Στύβουμε ένα λεμόνι και ραντίζουμε χωρίς να ανακατέψουμε τα κεράσια μας.
Σε μια κατσαρόλα βράζουμε 400- 500 ml νερό με 5 κουτ. σούπας κρυσταλλική ζάχαρη σε ελαφρύ σιρόπι. Μόλις κρυώσει λίγο, το ρίχνουμε προσεκτικά στη σαλατιέρα μαζί με φρέσκο θυμάρι, που ανθίζει αυτή την εποχή, και αφήνουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες.
