Ατυχείς στιγμές ή παγιωμένες κακές συμπεριφορές; Όλα αυτά που θα θέλαμε να διορθωθούν στην εστίαση.
- Είχαμε ακούσει καλά λόγια για την Ψαροπούλα στις Τζιτζιφιές, αλλά η πρώτη επίσκεψη δεν τα επιβεβαίωσε. Η μαρινάτη γαρίδα ήταν γευστικά αδιάφορη, τα μπαρμπούνια δεν ήταν καλά τηγανισμένα, με αποτέλεσμα να μην είναι ούτε τραγανά ούτε νόστιμα. Το μόνο που μας άρεσε ήταν η ταραμοσαλάτα. Ελπίζουμε πως έτυχε.
- Ακόμα και το χύμα κρασί – και με τον όρο «χύμα» ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι πρόκειται για κρασί από ασκό επώνυμου οινοποιείου– οφείλει να σερβίρεται στα ενδεδειγμένα ψηλά ποτήρια. Πολύ συχνά παρατηρώ διακρίσεις, στο ίδιο μαγαζί, ανάμεσα στα ποτήρια όπου σερβίρουν το χύμα και το εμφιαλωμένο. Αποκορύφωμα στην πολύ καλή ταβέρνα της Μήλου Ω Χαμός, όπου το κρασί σερβίρεται ακόμη σε φολκλόρ πήλινα χαμηλά ποτήρια.
- Η πανωλεθρία του κεφτέ. Και του μπιφτεκιού. Δοκίμασα κάμποσες κακές και μέτριες εκδοχές στη διάρκεια του καλοκαιριού. Εύχομαι οι μάγειρες να ασχοληθούν λίγο παραπάνω, για να πετύχουν την τέλεια συνταγή του μείγματος, αντί να χρονοτριβούν με τα συμπαρομαρτούντα: σοφιστικέ ντιπ, γκουρμέ σάλτσες, μαρμελάδες (έλεος) και τσάτνεϊ. Ένας έξοχος κεφτές, ένα ονειρεμένο μπιφτέκι (εννοείται συνοδευόμενα από τις τέλειες τηγανητές πατάτες) είναι τα μόνα ζητούμενα αυτού του πιάτου.
- Μου λείπουν τα καλά ρεστοράν. Ναι, ρεστοράν. Όχι παλιομοδίτικα και αναχρονιστικά, αλλά σημερινά, με σύγχρονο γούστο, χωρίς όμως να αλλοιώνεται η ουσία τους – μια κλασική, αστική κουζίνα στην αυθεντική μορφή της. Μου λείπουν τα αρχοντομάγαζα που να σερβίρουν με δόξα και τιμή μια απείραχτη συνταγή με λαχανοντολμάδες, με αρνάκι φρικασέ, με αθηναϊκή μαγιονέζα, που να κερνούν καναπεδάκια αντί για amuse-bouche και στο τέλος νουγκατίνες ανάλαφρες και κρεμ καραμελέ. Αντί για ένα ακόμα εστιατόριο δημιουργικής κουζίνας, που μας αναγκάζει να φάμε το παγωτό σοκολάτα μαζί με παντζάρια, για σκεφτείτε μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική επιχειρηματική ιδέα…
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Οκτωβρίου, τεύχος 162.
