Τις μέρες που βρεθήκαμε εκεί, είχε αποφασίσει να μας επισκεφτεί το φθινόπωρο φέρνοντας το πρώτο ξαφνικό κρύο και αυτή την αδιάκοπη ψιλή βροχή που νοτίζει τον τόπο ως το μεδούλι. Ήταν αρχές Οκτωβρίου, στο μεταίχμιο των εποχών – ούτε τα μπουφάν μας δεν είχαμε φορέσει καλά καλά. Φτάσαμε στο Kinsterna, έναν ξενώνα 5 αστέρων κοντά στη Μονεμβασιά, με μια μικρή ανησυχία ότι είχαμε επιλέξει λάθος Σαββατοκύριακο για αυτή την απόδραση, ότι σταθήκαμε άτυχοι. Φύγαμε ευγνώμονες για το δώρο που μας είχε δοθεί, να θυμηθούμε πώς είναι να ζεις στη φύση, το βιολογικό σου ρολόι να συντονίζεται με τον ρυθμό του φωτός, να ανασαίνεις ευωδιές φυτών και να τρως φαγητό φτιαγμένο από τους καρπούς της ίδιας της γης που σε φιλοξενεί.
Ξυπνούσαμε με τον ήχο της βροχής στο μαλακό χώμα, στις κεραμοσκεπές και στις πέτρινες αυλές και μέχρι να βγούμε από το δωμάτιο για το πρωινό, είχε φανεί ο ήλιος και όλα έλαμπαν σαν να είχε βάλει μπουγάδα το σύμπαν για να ξεπλύνει τη σκόνη και την κούρασή μας. Στα ρουθούνια μας έφτανε η χαρακτηριστική μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα και από τα φύλλα που κι αυτά έχουν τη δική τους μυρωδιά. Μυρίζουν σαν πράσινο, δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο να το περιγράψω. Περνούσαμε κάτω από τους γιγαντιαίους ευκάλυπτους, σήμα κατατεθέν του ξενοδοχείου, και μας ράντιζαν σταγόνες. Το βράδυ ανάβαμε τον φακό του κινητού μας για να μην πατήσουμε τα σαλιγκάρια που έβγαιναν για τη βραδινή τους περιπολία. Μακριά από τη φωτορύπανση της πόλης, σκοτείνιαζε νωρίς. Με το τελευταίο φως χανόταν και ο βράχος της Μονεμβασιάς από τον ορίζοντα σαν να τον εξαφάνισε από το κάδρο με μια μαύρη πινελιά ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Μαλέας, ο οποίος το 1927 είχε αποτυπώσει στον καμβά του το τοπίο, με τους ευκάλυπτους να δεσπόζουν.
 |
 |
Οι ώρες μας περνούσαν με βόλτες και περιπάτους στα μονοπάτια, στις πορτοκαλιές και στον ελαιώνα. Βοηθήσαμε στο μάζεμα, χτενίσαμε τις ελιές για να πέσουν στο χώμα οι ώριμοι καρποί τους, ταΐσαμε τα πρόβατα της φάρμας, κάναμε ιππασία στους γύρω λόφους, βάλαμε ελιές σε άλμη, με λεμόνι και θυμάρι για να πάρουμε μαζί μας στην πόλη (όπου να ’ναι θα είναι έτοιμες για βρώση). Στο παλιό λιοτρίβι παρακολουθήσαμε την έκθλιψη του καρπού στον παλιό πέτρινο μύλο, στον οποίο έζωσαν ένα άλογο.
Κι άλλες οι δραστηριότητες που μπορεί να κάνεις ο επισκέπτης εκεί – φτιάχνουν σαπούνια, αποστάζουν τσίπουρο, ψήνουν ψωμί στον ξυλόφουρνο και άλλα πολλά, δραστηριότητες που σε συνδέουν με τη φύση και με τις εποχές, σε γειώνουν όμορφα και σου συστήνουν έναν τρόπο ζωής ήρεμο και φυσικό.
Η ιστορία του ξενοδοχείου
Πολιτικός μηχανικός και επιτυχημένος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην Αθήνα, με καταγωγή όμως από ένα χωριό έξω από τη Μονεμβασιά, ο κ. Αντώνης Σγαρδέλης αγόρασε το κτήμα όταν έμαθε ότι πωλείται χωρίς να έχει ακόμα πρόθεση να το αξιοποιήσει. Σκοπός του ήταν να διασώσει τη φύση, την σπάνια χλωρίδα της περιοχής, για την οποία είχε διαβάσει μάλιστα ένα άρθρο της Λίνας Γιάνναρου στην Καθημερινή το 2002, με τίτλο «Το “Ελ Ντοράντο” της Φύσης βρίσκεται στην Πελοπόννησο». Σε αυτό το άρθρο η δημοσιογράφος έγραφε για εκατοντάδες σπάνια φυτά που φύονται στις πλαγιές της Πελοποννήσου και απειλούνται με εξαφάνιση. Αυτό το Ελ Ντοράντο θεώρησε ότι βρήκε ο κ. Σγαρδέλης και χρεώθηκε το έργο της διάσωσής του. Το πανέμορφο αλλά εγκαταλελειμμένο αυτό κομμάτι γης που αγόρασε περιείχε και ένα παλιό και σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένο βυζαντινό αρχοντικό, χτισμένο το πιθανότερο τον 17ο αιώνα με την κλασική οχυρωματική αρχιτεκτονική σε σχήμα Π γύρω από μια δεξαμενή (γι’ αυτό και «Κινστέρνα», από την αρχαία ελληνική κίστη που σημαίνει υπόγεια δεξαμενή και το λατινικό sterna). Εκείνος αποφάσισε να το αναβιώσει και μαζί με μια ομάδα αρχιτεκτόνων και μηχανικών έκαναν μια πρότυπη αναστήλωση για την οποία, όπως έχει γράψει αναλυτικά η κ. Γιάνναρου σε άλλο άρθρο της, «χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακές μέθοδοι κατασκευής και ντόπια υλικά, όπως δάπεδα από μαυρόπλακες, καλάμια και κυπαρίσσια στις στέγες κ.ο.κ. Η στέρνα αναδείχθηκε σε κυρίαρχο στοιχείο του ξενώνα, από την οποία ποτίζονται τα περιβόλια».
Η φιλοσοφία της κουζίνας
Υποδειγματική η φιλοξενία και η ευγένεια, υποδειγματική και η εμπειρία της κουζίνας, η οποία ενισχύει τη φιλοσοφία λειτουργίας του ξενώνα και υποστηρίζει το όραμα του δημιουργού του. Πρώτες ύλες από την περιοχή μπαίνουν στις κατσαρόλες του σεφ Γιώργου Χάψα. Φάγαμε ένα γκλόριους πρωινό που ήταν το απαύγασμα της τοπικής κουζίνας, μέλια, λάδια, ελιές, βολβοί -όλα χειροποίητα-, τυριά από ντόπιους παραγωγούς, ομελέτες με αβρωνιές, τις οποίες μαζεύουν και συντηρούν για να έχουν ολοχρονίς, έναν γλυκό τραχανά, λαλάγγια, τηγανίδες, παξιμάδια… Το κέρας της Αμάλθειας ήταν ο μπουφές αυτός.
Στο μεσημεριανό, κάτι απίθανες γκόγκες (παραδοσιακά χειροποίητα ζυμαρικά) με καμένο φρέσκο βούτυρο και το βράδυ, ένα έξοχο δείπνο, ρουστίκ και δημιουργικό μαζί, με μια απίθανη ψαρόσουπα που θα μου μείνει αξέχαστη. Το επόμενο πρωί, ο σεφ μας συνοδεύει στη βόλτα μας. Μπροστά από τα αυτόνομα πέτρινα παραμυθένια σπίτια που λειτουργούν ξέχωρα από το ιστορικό κτίριο του ξενώνα, έχουν δημιουργήσει μποστάνια από όπου προμηθεύεται η κουζίνα πολλά από τα λαχανικά της. Περπατήσαμε στα μονοπάτια και κόψαμε άγρια βατόμουρα και τα τελευταία σύκα από τη συκιά ανάμεσα στις δύο πισίνες και επιστρέψαμε στο κέντρο, στην στέρνα με τα νούφαρα, την καρδιά του μαγικού αυτού μέρους, για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό.
Τι έχει σχεδιάσει το Kinsterna για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά
Λίγες μέρες μετά το ταξίδι μας, το Kinsterna έκλεισε όπως κάθε χρόνο το φθινόπωρο, για να ξανανοίξει τα Χριστούγεννα. Τώρα έχει φορέσει τα καλά του, έχει στολίσει τα κλαδιά στα δέντρα του και περιμένει τους φιλοξενούμενούς του, που θα έρθουν να περάσουν εδώ τις ημέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Τα υπαίθρια τζάκια δίπλα στη βυζαντινή στέρνα, το χαρακτηριστικό άρωμα ευκαλύπτου από το κάψιμο των φύλλων του στα τζάκια των δωματίων και των σουιτών, τα ζεστά ροφήματα σε συνδυασμό με τα χειροποίητα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, ένα ποτήρι κρασί από τους αμπελώνες του αρχοντικού στο χειμερινό bar για την πρώτη πρόποση ευχών και φυσικά το ατμοσφαιρικό Kinsterna Spa για ευεξία και χαλάρωση, υπόσχονται ότι θα περάσουν αξέχαστες στιγμές με την οικογένεια και τους φίλους τους την περίοδο των εορτών.
Παράλληλα με τη διαμονή στο αρχοντικό, θα έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν στο ζύμωμα και το ψήσιμο ψωμιού στον παλαιό πέτρινο ξυλόφουρνο, στο πάτημα της ελιάς στο ιπποκίνητο πέτρινο λιοτρίβι για την παραγωγή αγουρέλαιου, στην παρασκευή βρώσιμων ελιών με την απλή συνταγή του Kinsterna, αλλά και στην απόσταξη τσίπουρου που πραγματοποιείται στον οθωμανικό άμβυκα του 1890. Οι πιο δραστήριοι μπορούν να αποδράσουν σε κοντινά ορεινά χωριά, αλλά και να κάνουν πεζοπορία στα σηματοδοτημένα μονοπάτια, ποδηλασία ή ιππασία μέσα στο κτήμα του αρχοντικού με έμπειρη εκπαιδεύτρια.
 |
 |
Ειδικά φέτος, highlight αποτελεί το λαμπερό Reveillon της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς όπου αποθεώνονται οι ελληνικές γεύσεις και οι ποιοτικές πρώτες ύλες, αφού στο μενού κυριαρχούν τα τοπικά λακωνικά προϊόντα, όπως άγριος χοίρος από το γειτονικό χωριό Κουλέντια, κάστανα Άρνας αλλά και φρέσκα κηπευτικά από το κτήμα του αρχοντικού.
Και ας μην ξεχνάμε ότι σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται και η βυζαντινή καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. Η μαγική ατμόσφαιρα στα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια, οι καμπάνες των βυζαντινών εκκλησιών, οι εορταστικές μελωδίες από τη φιλαρμονική μπάντα και οι μυρωδιές που πλανιούνται στον αέρα από τα τοπικά αμυγδαλωτά, συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό για γιορτινές αποδράσεις.
Θα είναι μαγικά τα Χριστούγεννα στο Kinsterna, κυρίως γιατί όλοι οι άνθρωποι εκεί ξέρουν να φροντίσουν τους καλεσμένους τους, σαν να τους υποδέχονταν στο δικό τους σπίτι.
Για πληροφορίες, Τ/27320-66.300, [email protected], www.kinsternahotel.gr
