Μία από τις πιο ωραίες γευστικές εμπειρίες του χειμώνα.
Η θέση: Όταν πριν από μερικά χρόνια το υπερμοδάτο και πολύβουο Γκάζι πλησίασε επικίνδυνα το σημείο κορεσμού, οι κοντινές γειτονιές του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, αχαρτογράφητες ως τότε για τους Αθηναίους «εξοδούχους», άρχισαν να απορροφούν μέρος της δράσης. Στα σκοτεινά στενά τους βρήκαν στέγη από αυθεντικά μεζεδοπωλεία και εναλλακτικά ποτάδικα μέχρι εστιατόρια υψηλών αξιώσεων. Όπως το Aleria.
Η ατμόσφαιρα: Ένα υπέροχο διώροφο νεοκλασικό κτίριο, διαμορφωμένο με φροντίδα, αν και θα έπρεπε να λείπουν, κατά τη γνώμη μου, κάποια στοιχεία υπερβολής στη διακόσμηση. Το σέρβις ευγενικό, επαγγελματικό και πλήρως κατατοπισμένο. Η όλη ατμόσφαιρα έχει κάτι το θεατρικό, εντύπωση που επιτείνεται από τον χαμηλό φωτισμό.
Το φαγητό: Στο Aleria κάθε χρόνο εκλεκτοί νέοι σεφ ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους κάνοντας το εστιατόριο έναν από τους αδιαφιλονίκητους γκουρμέ προορισμούς της πόλης. Φέτος «μπάλα» παίζει ο Γκίκας Ξενάκης, ένας σεφ με ιδέες, άποψη και άριστη τεχνική. Πληθωρική και συγχρόνως ευγενική η μαγειρική του, ανακουφιστικά ελληνική αλλά και ανανεωτική της παραδεδομένης γνώσης, μοντέρνα αλλά και άκρως φιλική για τον τελικό χρήστη. Αν υπήρχε βραβείο για γκουρμέ comfort food, θα έπρεπε το δίχως άλλο να του απονεμηθεί. Μερικά παραδείγματα: το τραχανότο (σσ.: ξινός τραχανάς μαγειρεμένος με τον τρόπο του ριζότο) με ραγού φρέσκων, άγριων μανιταριών είναι ένα πιάτο μοναδικό, με γεώδη νοστιμιά, σαν βόλτα σε δάσος του ελληνικού χειμώνα. Τα νιόκι πατάτας με μοσχαράκι μπρεζέ, ένα μικρό αριστούργημα, με την κρέμα από πικάντικο αρσενικό Νάξου να υπογραμμίζει τις γεύσεις και να συμπληρώνει. Άλλο πιάτο: ένα θαυμάσιο, λεμονίζον σπανακόρυζο γίνεται υπόστρωμα επί του οποίου τοποθετείται μπραντάδα (σσ.: πουρές μπακαλιάρου με πατάτα) μετασχηματισμένη σε κροκέτα (!), ενώ στο πλάι μια spicy μαγιονέζα από πελτέ δίνει επιπρόσθετη ένταση. «Το ‘χει» το Aleria και όσοι θέλουν να δουν προς τα πού τραβάει η σύγχρονη ελληνική κουζίνα, ας κινήσουν μέχρι το Μεταξουργείο.
Ο λογαριασμός: Γύρω στα 40 – 50 ευρώ το άτομο, για σαλάτα, ορεκτικό, πρώτο και κύριο πιάτο, με κρασί.
Η κάβα: Μια καλή επιλογή από τον ελληνικό αμπελώνα, και λίγα από τον διεθνή.
Επιπλέον πληροφορίες: Το μενού μπορεί να διαμορφωθεί σε μενού γευσιγνωσίας, έτσι ώστε να δοκιμάσετε περισσότερα πιάτα σε μικρότερες ποσότητες. Θα σας ενημερώσει επί τόπου το πολύ ευγενικό προσωπικό.
