Κάτω από τα κρασοβάρελα, στο αυτοσχέδιο πάλκο τραγουδάει ο Γιάννης Παπαϊωάννου και η Φωτεινή Βελεσιώτου. Φλασμπάκ στα μετακατοχικά χρόνια, που οι μεζέδες στα τραπέζια ήταν λιτοί, αλλά οι λαϊκές φωνές πληθωρικές. Το ψωμί ήταν μπόλικο για τη χόρταση, το ίδιο και οι πατάτες κατευθείαν από το διπλανό πατατάδικο. Η Κληματαριά τότε μετρούσε ήδη δύο δεκαετίες ζωής. Με το ίδιο όνομα και την ίδια ιδιότητα λειτουργούσε από το ’27, ενώ και προγενέστερα υπήρχε, από το 1880, ως καφενείο της εκκλησίας για τα μνημόσυνα.
Είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια του ναού του Ασκληπιού, στις πλάτες του Αϊ-Γιάννη του Θεραπευτή. «Το μαγαζί επιβλήθηκε σε όσους ιδιοκτήτες πέρασαν. Κληματαριά λεγόταν από πάντα, και επί Γεροδήμου και επί Παπαϊωάννου», μνημονεύει κάποια από τα προηγούμενα αφεντικά η τωρινή ιδιοκτήτρια Μαρία Σιώτου από την Ίμβρο. «Φυτώριο σπουδαίων μουσικών υπήρξε στα χρόνια της λειτουργίας της. Πάππος, Ξηντάρης, Σαραγούδας και άλλοι πολλοί γλύκαναν με τις φωνές τους τους θαμώνες».
 |
 |
2021 πια. Κατσιμάνης, Τζίκας, Γιαννούσης κάθε Κυριακή παίζουν μουσική σε αυτό το ίδιο πάλκο, που ανακατασκευάστηκε, όπως εξάλλου και ολόκληρη η Κληματαριά, μετά την πυρκαγιά του 2005. Μείζονος σημασίας και ιστορικό πλέον κομμάτι της λαϊκής κουλτούρας αυτής της πόλης, είναι μία από τις παλαιότερες ταβέρνες του κέντρου. Στα τραπέζια μέσα στο πανέμορφο «winter garden» κάτω από τις κληματαριές, εργαζόμενοι της περιοχής και τουρίστες απολαμβάνουν τα φαγάκια που ετοιμάζει η κυρία Βάσω από τα συνταγολόγια της Μαρίας: σαλιγκάρια στιφάδο , καρνίγερι (μουσακάς με τυρί), χουνκιάρ μπεγεντί, γίγαντες πλακί και κάτι λαχανοντολμάδες μούρλια.
Μαγειρείο, όπως ήταν πάντα, εξακολουθεί να είναι η Κληματαριά. Με τα τίμια λαδερά, τις πίτες με το φτιαχτό φύλλο και τα μαγειρευτά της, και σαν μπόνους τις δύο αυτοσχέδιες γάστρες με το πυρόχωμα στην είσοδο, όπου καθημερινά σιγομαγειρεύονται αρνάκι και χοιρινό κότσι με κάτι πατάτες λουκούμι. Ιδιαίτερη σπεσιαλιτέ και η γίδα βραστή που ετοιμάζουν όταν κάνει κρύο. Το ψωμί το φτιάχνουν εκεί, και είναι γλυκόφαγο, το λάδι εξαιρετικό παρθένο Μεσσηνίας, το κρασί χύμα από την οινοποιία Κορωναίου. Η Μαρία σεβάστηκε την ιστορία του μαγαζιού, το τιμάει και το φέρνει με τον τρόπο της στο σήμερα.
