Η ταβέρνα αυτή άντεξε πόλεμο, εμφύλιο, χούντα και μεταπολίτευση, και απανωτές οικονομικές κρίσεις. Εδώ ταΐστηκαν ο Κούνδουρος, ο Σμαραγδής, η Ειρήνη Αϊβαλιώτου, ο Άγγελος Αποστόλου, ο Μαμαλάκης, ο Μάκης Ψαραδέλλης, μέχρι και η αφεντιά μου. Συγκινούμαι που ο Λελούδας δεν άλλαξε τίποτα. Δεν εκσυγχρονίστηκε, κι όμως παρέμενε επίκαιρος σε κάθε σημαντική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, από το 1928 που το προϋπάρχον μαγαζί ανέλαβε ένας εργάτης στα καμίνια, ο Δημήτριος Λελούδας από την Κύθνο. Ένα αυθεντικό κονάκι, εκ των παλαιότερων φαγάδικων της Αθήνας, από αυτά που κάνουν την καρδιά να σκιρτάει, να χορταίνει γλύκα και θαλπωρή.
|
|
|
|
|
|
Ώσπου να αυτοπροσδιοριστούμε ξανά, ο Λελούδας θα μας θυμίζει τον δρόμο της απλότητας με κεφτεδάκια με φρεσκαλεσμένο κιμά, ζυγούρι κοκκινιστό, βακαλάο Ισλανδίας σκορδαλιά, ρεβύθια κοκκινιστά με ρέγγα στον φούρνο, βιολογική φάβα και φασόλια Φενεού, τηγανητές πατάτες Νάξου με κιμά και ξερή μυτζήθρα Καλαβρύτων, σταφύλι από τα Μεσόγεια ή δαμάσκηνο γλυκό φούρνου, και στο τσακίρ κέφι κρέμα καραμελέ.
14 χρόνια ακούει το «γειά στα χέρια σου» η Άννα, η Σμυρνιά μαγείρισσα που σπουδάζει παράλληλα στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Το αφεντικό, ο Δημήτρης Λελούδας, τρίτης γενιάς Λελούδας, απόφοιτος ΤΕΙ Οινολογίας και σπουδαστής Οινοχοΐας, εξακολουθεί να φτιάχνει κρασί σωστά. Με την καθοδήγηση της έμπειρης οινολόγου Μαρίας Τζίτζη, οινοποιούν Σαββατιανά, Ροδίτες και Cabernet. Κλείνοντας πίσω μου την ξύλινη πόρτα, είδα τα σημάδια από σφαίρες της κατοχικής περιόδου.
