Φήμες λένε πως πρόκειται για την παλιότερη ταβέρνα της πόλης.
Η θέση: Κεντρικότατα, εκεί που χτυπά η καρδιά της πόλης.
Η ατμόσφαιρα: Στο Τζάκι πήγα συστημένη από φίλο Αγρινιώτη. Παλιά ταβέρνα, την τιμούσαν μου λέει οικογενειακώς από όταν ήταν παιδάκι, αργότερα με φίλους και πλέον με τα παιδιά και τη γυναίκα του. Όταν έχει κρύο κάθονται στην εσωτερική, χειμωνιάτικη σάλα με την ξύλινη επένδυση στους τοίχους, όσο καλοκαιριάζει έχει στο βάθος κήπο δροσερό.
Το φαγητό: Τα κρέατα τα αγοράζουν από κτηνοτρόφους της περιοχής, παίρνουν ολόκληρα κομμάτια, και μόλις δοθεί το σύνθημα με την παραγγελία, ο ψήστης μπαίνει στο ψυγείο, επιλέγει το κρέας, το κόβει και το τακτοποιεί στη σχάρα. Ξέρουν καλά τη δουλειά τους, αφού την κάνουν μισό αιώνα τώρα, από το 1965, όταν πρωτολειτούργησε από τον Κώστα Γιαννακόπουλο, πατέρα του Δημήτρη, του σημερινού ιδιοκτήτη. Ψήνουν στη σούβλα και στη σχάρα, στα κάρβουνα.
Και ψήνουν καλά! Ξεροψημένο και ροδοκόκκινο, λιμπιστικό το κρέας στην όψη, χυμώδες στο εσωτερικό, λιγότερο ή περισσότερο ροζ, όπως ακριβώς το ζήτησε ο καθένας μας. Τα εύσημα στον Δημήτρη για την άψογη τεχνική στο ψήσιμο, αλλά και για τα καλοδιαλεγμένα κρεατικά. Πολύ καλή μπριζόλα μοσχαρίσια, παϊδάκια και συκώτι αρνίσια, έξοχο κοκορέτσι και καλοφτιαγμένο μπιφτέκι. Μπράβο και για τα περιφερειακά, για τις καλοτηγανισμένες πατάτες, το ωραίο τους τζατζίκι, τις ψητές πιπεριές και το ψωμάκι που το ψήνουν κι αυτό στα κάρβουνα.
Ο λογαριασμός: Από 10 έως 14 €/άτομο χωρίς τα ποτά.
Η κάβα: Αν είχαν φροντίσει για τα κρασιά τους με μια μικρούτσικη λίστα με εμφιαλωμένα, θα έλεγα πως πρόκειται για ταβέρνα υποδειγματική.
Επιπλέον πληροφορίες: Καθημερινά 19.30-00.00, Κυριακή 12.30-00.00.
