Το μολύβι δεν προφταίνει τον λόγο του. Πεποιθώς εις εαυτόν, ευγενής, δημιουργικός, καινοτόμος, σφοδρός, πείσμων και πολλά άλλα. Ο Γιώργος Σκούρας γεννήθηκε στο Άργος την 28η Οκτωβρίου του 1959. Οι γονείς του, ο Δημήτρης και η Στέλλα, ουδεμία σχέση με το κρασί είχαν. Δίπλα στον πατέρα του, που είχε ένα μεγάλο και όμορφο μπακάλικο στο κέντρο του Άργους, έμαθε το εμπόριο και να τιμά την υπογραφή του στις συναλλαγές. Πήγε σχολείο στο Μπουσουλοπούλειο και, με φρεσκοτυπωμένο ακόμα το απολυτήριο στα χέρια, έφυγε αεροπορικώς, 18 χρονών, για σπουδές Οινολογίας στην Καμπανία και στην Ντιζόν. Επέστρεψε με φουσκωμένα μυαλά, όνειρα και φιλοδοξίες, ξεκίνησε την καριέρα του στην Κεφαλονιά και λίγο αργότερα, καβάλα σε μια μηχανή μοτοκρός, όργωσε την Αργολίδα και χαρτογράφησε όλα τα αμπέλια της Νεμέας.
«Το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας μου είναι αυτή η μηχανή», λέει γελώντας. «Ήταν το πιο κατάλληλο εργαλείο που με οδήγησε να βρω τους τόπους τους οποίους αγάπησα και στη συνέχεια να φτιάξω αμπελώνες». Η προσπάθειά του ξεκίνησε σταδιακά και εκ του μηδενός. Το 1983 οινοποίησε ένα πρωτοφανές χαρμάνι από Αγιωργίτικο και Cabernet Sauvignon, το οποίο έκανε ντεμπούτο στην αγορά το 1988. Επρόκειτο για τον περίφημο «Μέγα Οίνο»*, ένα κρασί που αποδείχθηκε διαχρονικό και έφτασε να αποτελεί ακόμα και τώρα τη ναυαρχίδα του οινοποιείου. Το 1997 δημιουργήθηκε το δεύτερο οινοποιείο του κτήματος στο Γυμνό Νεμέας, που αργότερα μεταφέρθηκε στο Μαλανδρένι, λίγο έξω από το Άργος, στις σύγχρονες εγκαταστάσεις όπου στεγάζεται μέχρι και σήμερα. Στα χρόνια αυτά η ζωή του ομόρφυνε τρεις φορές. Η μία ήταν όταν γνώρισε τη σύζυγό του Ουρανία και οι άλλες δύο όταν απέκτησαν μαζί τα δύο τους παιδιά, τη Στέλλα και τον Δημήτρη. Σύσσωμη η οικογένειά του ασχολείται με το οινοποιείο. Η σύζυγος –και βράχος του– ασχολείται με τα οικονομικά της εταιρείας, ο Δημήτρης είναι οινολόγος και η Στέλλα, με σπουδές στο μάρκετινγκ, έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις. Ο Γιώργος Σκούρας έχει διακριθεί αρκετές φορές ως ένας από τους καλύτερους Έλληνες οινοπαραγωγούς και έχει χάσει τον λογαριασμό των βραβείων για τα κρασιά του κτήματος, τα οποία μοιράζεται, όπως λέει, με την ομάδα του.
Το ζουμί αυτού του τόπου
Εξιστορεί με μια ανάσα: «Αυτός εδώ ο τόπος, ο Μοριάς, με κάποιον τρόπο μπόρεσε να κρατήσει όλες αυτές τις ποικιλίες και τα κρασιά, και μάλιστα στο καθεστώς της οθωμανικής αυτοκρατορίας που απαγόρευε το κρασί. Είναι θαυμαστό ότι μπορέσαμε να διατηρήσουμε τον υλικό πολιτισμό μας. Στα “Απομνημονεύματά” του (1829-1850), ο στρατηγός Μακρυγιάννης γράφει: “Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ’χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ’ Άργος θα τα πουλούσαν σε κάτι Ευρωπαίους· χίλια τάλαρα γύρευαν. […] Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε”. Αυτά τα αγάλματα συμβολίζουν όλο τον υλικό πολιτισμό μας, το ζουμί αυτού του τόπου. Στην ιστορία της Πελοποννήσου, από τα γραπτά του Ομήρου και του Αριστοτέλη, τον Φλιάσιο και τον Μαλβαζία οίνο, μέχρι τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, υπάρχει μια τεράστια κληρονομική σύνδεση του παρελθόντος με το σήμερα».
60 αυτόχθονες ποικιλίες οιναμπέλου
«Η Πελοπόννησος έχει ένα μεγαλείο ποικιλιακού πλούτου αυτοσυντηρημένο, με επιρροές που προέρχονται από το εμπόριο κυρίως στα σημαντικά λιμάνια της περιοχής, όπως η Μονεμβασιά και τα παράλια της δυτικής Πελοποννήσου. Με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με την καταγραφή των τοπικών ποικιλιών, έγινε σταδιακά και το positioning του πελοποννησιακού αμπελώνα. Όταν προσδιορίστηκαν οι ποικιλίες που καλλιεργούνται εδώ, μείναμε άφωνοι, γιατί ήταν τόσο πολλές. Οι 60 αυτόχθονες, μαζί με τις υπόλοιπες ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο, συνιστούν ένα σύνολο περίπου 120 διαφορετικών ποικιλιών οιναμπέλου. Και ειδικά οι χαμένες ποικιλίες, όπως το Μαυρόστυφο, η Σκλάβα, η Αλεπού, και ένα σωρό άλλες είναι οι τεράστιες ευκαιρίες του μέλλοντος, τις οποίες χρειάζονται οι νέοι αμπελουργοί, οι συνεχιστές, οι οραματιστές που θέλουν να κάνουν τη διαφορά, να προχωρήσουν μπροστά, να χαράξουν τη δική τους πορεία και να τη μετατρέψουν σε κάτι αντιληπτό. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε γράφεται ιστορία, με 200 χρόνια καθυστέρηση. Η πιο ωραία κληρονομιά στη νέα γενιά είναι όλες αυτές οι συγκυρίες. Είναι η ωριμότητα του χρόνου, κι είναι αυτό που κοστίζει πιο πολύ από όλα. Ο τελευταίος που το διατύπωσε ήταν ο Αϊνστάιν». Πιστεύει στη συστηματική και μεθοδική δουλειά. «Εκείνο που θα μας πάει μακριά και θα μας εξελίξει είναι η συνεννόηση, ο προγραμματισμός, η επαφή με τους νεότερους καταναλωτές, να μην αναπαυόμαστε στις δάφνες μας. Εδώ, στο “Ελ Ντοράντο του ελληνικού αμπελώνα”, υπάρχουν πάρα πολλές ευκαιρίες. Πρόκειται για έναν τόπο καλυμμένο κατά 80% με βουνά με μεγάλα υψόμετρα, που δίνουν λύσεις στα προβλήματα των υψηλών θερμοκρασιών και της αλλαγής του κλίματος. Συμβαίνουν πολλά πράγματα στον πελοποννησιακό αμπελώνα».
Πινέζες στον χάρτη ενός καλοφαγά
 |
 |
Είναι αισιόδοξος με τρόπο μεταδοτικό. «Όταν ξανάρθουμε στην Πελοπόννησο στη μετά καραντίνα εποχή, πού θα μας στείλετε για να φάμε καλά;» τον ρωτώ. «Δεν ξέρω τι να σου πρωτοπώ», απαντά. «Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε, πάντως, τη σπιτική φέτα από τις Λίμνες από τα ορεινά της Αργολίδας και τα αργίτικα γαρδουμπάκια λαδορίγανη που κάνουν την Ανάσταση. Από έναν καφενέ στην Αλέα, στις πλαγιές του όρους Τραχύ, έχω την πιο τρυφερή μου ανάμνηση, αλλά πάλι και στο Ηλιόκαστρο, στη Γαλλίδα Μαριβόν, το φαγητό είναι συναρπαστικό. Να πάτε στην εκπληκτική Σπηλιά, μια αγαπημένη ταβέρνα στο Άργος, και στον Κάβο, την ψαροταβέρνα στα Ίσθμια όπου η κυρα-Παγώνα μαγειρεύει κυριολεκτικά πάνω στο κύμα… Καταπληκτικό φαγητό, όμορφες στιγμές» .
*Κλασικές αξίες του κτήματος είναι ο περίφημος Μέγας Οίνος, όπου το Αγιωργίτικο κάνει λίγο χώρο για το Cabermet, ο σούπερ limited edition Λαβύρινθος –χαρμάνι από διαδοχικές χρονιές του Μέγα Οίνου, με μέθοδο solera–, τα premium Fleva, Σύνορο και Νεμέα Grande Cuvée, το πιο συναρπαστικό Viognier της χώρας, το Viognier Eclectique, και φυσικά ένα από τα πιο έντιμα κρασιά, η σταθερή αξία που λέγεται Αρμύρα. Ο Γιώργος Σκούρας μας προσέφερε πρόσφατα ένα μαγικό επιδόρπιο οίνο από την σπάνια, πελοποννησιακή ποικιλία Μαυρόστυφο, με την οποία πειραματίζεται για τη δημιουργία ενός ξηρού, high end ερυθρού. Τέλος, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το Κτήμα Σκούρα λανσάρει μια επετειακή εμφιάλωση, το «21 χρονιές», φτιαγμένο από διαδοχικές χρονιές (1999-2020) του ερυθρού «Μέγας Οίνος» (χαρμάνι Cabernet και Αγιωργίτικου). Κυκλοφορεί σε 1.000 αριθμημένες φιάλες, μέσα σε πανόδετες κασετίνες, και συνοδεύεται από ένα βιβλίο με 21 Ιστορίες από τα «Απομνημονεύματα» του στρατηγού Μακρυγιάννη. Σε επιλεγμένες κάβες. Περισσότερες πληροφορίες: 210-98.37.638
