Μπεμπέκου
Για την καλλιέργειά τους έχουν ανάγκη από ήπιους χειμώνες, γι’ αυτό και, σχεδόν, τα 4/5 της ετήσιας παραγωγής της χώρας μας βρίσκονται στην Πελοπόννησο και το υπόλοιπο 1/5 διάσπαρτο σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στη Μακεδονία. Η βερικοκιά Μπεμπέκου είναι πολύ παραγωγική και τα βερίκοκά της βρίσκονται στη σωστή ωριμότητά τους στο τέλος του πρώτου δεκαπενθήμερου του Ιουνίου. Επειδή τα βερίκοκα δεν ωριμάζουν στη φρουτιέρα, πρέπει να τα διαλέγουμε ώριμα και να τα καταναλώνουμε μέσα σε δυο τρεις μέρες. Τα Μπεμπέκου είναι στρουμπουλά βερίκοκα, σχεδόν διπλάσια σε μέγεθος από τα Διαμαντοπούλου, αλλά και πιο χλωμά, πιο άγλυκα και λιγότερο αρωματικά, αν και παραμένουν από τις πιο νόστιμες ποικιλίες. Είναι προτιμότερο να διαλέγουμε βιολογικά, που υπάρχουν άφθονα, διότι η βερικοκιά δέχεται πολλές φυτοπροστατευτικές επεμβάσεις. Η βιομηχανία τα προτιμά για τις κομπόστες, λόγω του εύσχημου καρπού τους.
Διαμαντοπούλου
Είναι, λένε, η καλύτερη ποικιλία στον κόσμο. Η πλειονότητά τους καλλιεργείται στην Πελοπόννησο και ωριμάζουν στις αρχές του δεύτερου δεκαπενθήμερου του Ιουνίου, ακολουθώντας με λίγες μέρες διαφορά τα Μπεμπέκου. Τα Διαμαντοπούλου είναι μικρόκαρπα βερίκοκα, ροδοκόκκινα, πολύ γλυκά και αρωματικά. Κάνουν την πιο μυρωδάτη και νόστιμη μαρμελάδα, αφού, μικρούτσικα όπως είναι, έχουν συμπυκνωμένη γεύση και άρωμα. Για τους λόγους αυτούς κοστίζουν ακριβότερα. Προτιμάμε τα βιολογικά καλλιεργημένα και διαλέγουμε ώριμους καρπούς, γιατί δεν ωριμάζουν άλλο από τη στιγμή που θα κοπούν από το δέντρο. Το λυπηρό είναι ότι προσβάλλονται από την ασθένεια sharka, με αποτέλεσμα με τα χρόνια να μειώνεται η παραγωγή.
Μέχρι και τα τέλη Ιουλίου βρίσκουμε τα βερίκοκα των δύο κορυφαίων ελληνικών ποικιλιών, Μπεμπέκου και Διαμαντοπούλου, αφού μετά το τέλος της συγκομιδής τους διατηρούνται στα επαγγελματικά ψυγεία μέχρι έναν μήνα το πολύ.
Χάρκοτ (Harcot)
Μια αμερικανική ποικιλία με τροφαντά βερίκοκα, ροδοκόκκινα, γεμάτα αρώματα και χυμούς, γλυκόξινα, με σάρκα σκούρα πορτοκαλί, πλούσια γεύση και με λιγότερο χνουδωτή τη φλούδα τους. Είναι σχετικά μικρή η καλλιέργειά τους, όμως είναι πεντανόστιμα.
Άλλες ελληνικές ποικιλίες: Σε μικρότερες εκτάσεις και πολύ πιο δυσεύρετες στις αγορές υπάρχουν αρκετές ακόμα ελληνικές ποικιλίες βερίκοκων, οι οποίες όμως είτε δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικές είτε δεν είναι και τόσο νόστιμες, με αποτέλεσμα να επισκιάζονται από τα Μπεμπέκου και τα Διαμαντοπούλου. Τέτοιες είναι τα υπερπρώιμα και πολύ γλυκά Πόρου, τα πρώιμα Τυρίνθου ή Επιδαύρου, που καλλιεργούνται στην Κορινθία, τα νόστιμα Νεράιδα με στρογγυλό καρπό και κοκκινωπή φλούδα, τα Τσαουλιά της Αττικής, που είναι πολύ πρώιμα, μικροσκοπικά και γλυκά.
Οι ξένες ποικιλίες που «ρίζωσαν»: Από τις ξένες ποικιλίες που καλλιεργούνται και στη χώρα μας, πολύ νόστιμα είναι τα υπερπρώιμα Γουόντερ Κοτ, τα κατακόκκινα Ρουμπίστα, τα πρώιμα ιταλικά Νύμφα, τα γλυκόξινα αμερικανικά Τόμκοτ, τα Orange Red και τα Bora, ποικιλίες που καλλιεργούνται κυρίως την τελευταία δεκαετία, αλλά σε σχετικά περιορισμένες εκτάσεις. Λιγότερο νόστιμες είναι συνήθως οι ποικιλίες Aρόρα και Kαΐσια.
