Σφουγγάτο με χόρτα

Στο οδοιπορικό του «Γ» στα καφενεία της Κρήτης μάθαμε ότι τα χόρτα στην Κρήτη χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: «τσιγαριαστά» και «βραστερά». Τα πρώτα είναι ιδανικά – όπως το λέει η λέξη– για τσιγάρισμα, με ή άνευ ντομάτας. Είναι χόρτα άγρια και συνήθως χειμωνικά, μαζεμένα με το χέρι, που τα καθαρίζουν, τα πλένουν, τα στραγγίζουν καλά και φυλάσσουν μια καλή ποσότητα στην κατάψυξη, για να τα έχουν όλο τον χρόνο. Τα βρουβάσταχα, ας πούμε, δηλαδή τα βρουβοβλάσταρα πριν βγάλουν τα κίτρινα ανθάκια τους, ένα από αυτά τα χόρτα με τραχιά πικράδα αλλά και έντονη νοστιμιά, είναι ένα χορταράκι ό,τι πρέπει για τσιγαριαστό. Τα βλίτα, πάλι, είναι – όπως υποστηρίζει– χόρτο «βραστερό» που δεν κάνει για τσιγαριαστό ούτε μπαίνει στο σφουγγάτο, γιατί θα βγάλει το νερό του στο λάδι. Είναι χόρτα «βραστερά» και γίνονται σαλάτα, με κολοκυθάκια και πατάτες. Για το σφουγγάτο θα βάλουμε είτε βρουβοβλάσταρα (αν τύχει και έχουμε συντηρήσει από την άνοιξη) είτε κολοκυθοανθούς ή ακόμη και αμπελοφάσουλα.