Στις συσκευασίες διάφορων κατηγοριών ξηρών τροφίμων (ζυμαρικών, ρυζιών, οσπρίων, αλεύρων, μπαχαρικών κλπ.) διαβάζουμε με μικρές παραλλαγές την εξής περιεκτική οδηγία: «Διατηρείτε το προϊόν σε χώρο καθαρό και δροσερό, αποφεύγοντας την έκθεσή του στον ήλιο και στην υγρασία». Αν κατανοήσουμε πώς οι προαναφερθέντες παράγοντες επιδρούν αρνητικά στα τρόφιμα, θα έχουμε κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα για τη σωστή συντήρησή τους.
Ο χώρος να είναι καθαρός, δροσερός και ξηρός
Στις συσκευασίες διάφορων κατηγοριών ξηρών τροφίμων (ζυμαρικών, ρυζιών, οσπρίων, αλεύρων, μπαχαρικών κ.λπ.) διαβάζουμε με μικρές παραλλαγές την εξής περιεκτική οδηγία: «Διατηρείτε το προϊόν σε χώρο καθαρό και δροσερό, αποφεύγοντας την έκθεσή του στον ήλιο και στην υγρασία». Αν κατανοήσουμε πώς οι προαναφερθέντες παράγοντες επιδρούν αρνητικά στα τρόφιμα, θα έχουμε κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα για τη σωστή συντήρησή τους.
Γιατί πρέπει ο χώρος να είναι καθαρός;
Σκεφτείτε λόγου χάρη ότι μερικοί κόκκοι ζάχαρης χυμένοι στο ράφι είναι πρώτης τάξεως τροφή για πολλά έντομα και ακάρεα. Καθαρίζοντας, λοιπόν, τακτικά το χώρο αποθήκευσης τροφίμων, μειώνουμε σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης ανεπιθύμητων «επισκεπτών».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αποστείρωση και κονσερβοποίηση
Γιατί πρέπει να είναι δροσερός και μακριά από ήλιο και υγρασία;
Η υψηλή θερμοκρασία και η υγρασία συμβάλλουν στην ενεργοποίηση των ενζύμων που περιέχουν τα τρόφιμα και τα οποία εντείνουν το μεταβολισμό και επιταχύνουν την αλλοίωσή τους. Η λογική είναι απλή: για να αναπτυχθεί κάτι, χρειάζεται φως, ζέστη και νερό· αν απομακρύνουμε αυτούς τους παράγοντες, απομακρύνουμε και τις συνθήκες που είναι αναγκαίες για να συνεχίσει να αναπτύσσεται και, κατά συνέπεια, να αλλοιωθεί. Μάλιστα, αυτοί οι ίδιοι παράγοντες ευνοούν την εμφάνιση και την ανάπτυξη εντόμων (που ξέφυγαν της απεντομώσεως πριν από τη συσκευασία του προϊόντος) και άλλων παρασιτικών μικροοργανισμών.
Συμπέρασμα
Τα ντουλάπια όπου αποθηκεύουμε τα ξηρά τρόφιμα πρέπει να είναι καθαρά, χωρίς υγρασία (π.χ. όχι πάνω από το σημείο όπου έχουμε το βραστήρα ή πάνω από την εστία της κουζίνας, καθότι οι υδρατμοί από τις κατσαρόλες θα εισχωρήσουν στο ντουλάπι), μακριά από τον ήλιο και από πηγές θερμότητας (π.χ. καλοριφέρ, εστία κουζίνας, φούρνος κ.λπ.).
Αγοράζουμε μικρές ποσότητες, ελέγχουμε ημερομηνίες λήξης
Είναι θέμα οικονομίας και ορθής διαχείρισης: είναι προτιμότερο να αγοράζουμε τις ποσότητες που θα καταναλώσουμε σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, παρά να «στοκάρουμε» μεγάλο όγκο τροφίμων που ενδέχεται να ξεχαστούν στο ντουλάπι και να αλλοιωθούν προτού μπουν στην κατσαρόλα μας. Επίσης, ελέγχουμε προσεκτικά την ημερομηνία λήξης των προϊόντων που αγοράζουμε, ιδιαίτερα αν πρόκειται για ευαλλοίωτα τρόφιμα. Ανά τακτά διαστήματα, μια μέρα που έχουμε λίγο χρόνο, οργανώνουμε το τροφοντούλαπό μας, τοποθετώντας τα τρόφιμα που λήγουν πιο σύντομα πιο μπροστά, για να τα μαγειρέψουμε πρώτα.
Τα «μυστικά» των τροφίμων
Δεν αλλάζουμε συσκευασίες σε ρύζι, ζυμαρικά και όσπρια
Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα ρύζια, τα όσπρια και τα ζυμαρικά διατηρούνται καλύτερα αν τα βγάλουμε από την πλαστική συσκευασία τους και τα μεταφέρουμε σε άλλους περιέκτες, κυρίως σε γυάλινα βάζα με καπάκι. Είναι αλήθεια ότι το γυαλί είναι το ασφαλέστερο υλικό συσκευασίας, καθότι, ως χημικά αδρανές, δεν αλληλεπιδρά με τα τρόφιμα. Από την άλλη, το υλικό συσκευασίας ενός προϊόντος, ομονοούν οι επαΐοντες, είναι ειδικά σχεδιασμένο για το τρόφιμο που περιέχει.
 |
 |
Επιπλέον, μεταφέροντας το προϊόν σε έναν άκαμπτο περιέκτη με καπάκι, ενδέχεται να επιταχύνουμε την αλλοίωσή του. Ο λόγος είναι απλός: μεταφέροντας σε ένα βάζο του 1 λίτρου μισό κιλό ρύζι και κλείνοντάς το με το καπάκι του, κλείνουμε εντός του βάζου αέρα και άρα υγρασία, παράγοντες αλλοίωσης του τροφίμου. Αυτό αλλάζει αν χρησιμοποιήσουμε βάζα που να χωρούν ίσα-ίσα το τρόφιμο, όμως και πάλι, όταν θα χρησιμοποιήσουμε μέρος της ποσότητας, θα αντιμετωπίσουμε το ίδιο πρόβλημα.
Τι κάνουμε;
Διατηρούμε το προϊόν στη μητρική του συσκευασία. Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε ένα μέρος του περιεχομένου, φροντίζουμε να επανακλείσουμε τη συσκευασία, αφαιρώντας όσο καλύτερα γίνεται τον αέρα. Μειώνοντας τον αέρα εντός της συσκευασίας, μειώνουμε την έκθεση του προϊόντος σε συνθήκες που ευνοούν την αλλοίωσή του. Για να σφραγίσουμε το προϊόν, χρησιμοποιούμε είτε το αυτοκόλλητο που πλέον φέρουν πολλές συσκευασίες τροφίμων είτε τα ειδικά πλαστικά κλιπ που πωλούνται σε αρκετά μαγαζιά με εργαλεία για την κουζίνα. Εναλλακτικά, χρησιμοποιούμε λαστιχάκια, τα οποία εφαρμόζουμε σφιχτά πάνω στο προϊόν.
Τι γίνεται με τα χύμα;
Αν αγοράζουμε ή μας φέρουν χύμα ρύζι, όσπρια ή ζυμαρικά (χυλοπίτες, τραχανά κ.λπ.), τα συσκευάζουμε κατά τρόπο τέτοιο ώστε να έρχονται σε όσο το δυνατόν μικρότερη επαφή με τον αέρα και την υγρασία. Ιδανικά, μοιράζουμε τις ποσότητες που έχουμε σε γυάλινα βάζα με καπάκι που κλείνει ερμητικά μέχρι πληρώσεως. Προτιμάμε μικρά βάζα, γιατί στα μεγάλα το προϊόν μένει εκτεθειμένο στον αέρα που θα κλείσουμε εντός τους. Εναλλακτικά, τα βάζουμε σε ειδικές σακούλες τροφίμων από νάιλον ή πυκνής ύφανσης πανί τις οποίες δένουμε και σφίγγουμε καλά ώστε να απομακρύνουμε τον αέρα. Σε κάθε περίπτωση, φροντίζουμε ο χώρος όπου θα αποθηκεύσουμε τα τρόφιμα να είναι καθαρός, ξηρός και δροσερός. Για να επιμηκύνουμε το χρόνο ζωής του ρυζιού και των οσπρίων, μπορούμε να τα βάλουμε ερμητικά κλεισμένα στο ψυγείο.
Πώς φτιάχνουμε μαρμελάδες: χρήσιμες συμβουλές για σίγουρη επιτυχία
Το αλεύρι θέλει χάρτινη συσκευασία
Το αλεύρι συγκαταλέγεται στα ευαλλοίωτα προϊόντα. Ενας βασικός λόγος είναι το μέγεθος των κόκκων του· οι ειδικοί λένε πως, όσο πιο μικροσκοπικοί είναι οι κόκκοι ενός προϊόντος, τόσο μεγαλύτερη η επιφάνειά του και, άρα, η πιθανότητα αλλοίωσής του. Επίσης, το αλεύρι περιέχει 14% υγρασία και αρκετό οξυγόνο ανάμεσα στους μικροσκοπικούς κόκκους του. Αυτοί οι παράγοντες, συνεπικουρούμενοι από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος, δημιουργούν το κατάλληλο θρεπτικό υπόστρωμα για να αναπτυχθούν αργά και σταθερά κάποιοι μικροοργανισμοί που το αλεύρι «κουβαλάει» σε αδράνεια. Με τον καιρό αυτοί αναπτύσσονται και εξελίσσονται σε ορατούς μικροοργανισμούς (έντομα, ακάρεα κ.λπ.).
Τι κάνουμε για να το διατηρήσουμε;
Δεν το επανασυσκευάζουμε, το αφήνουμε στη χάρτινη συσκευασία του που του επιτρέπει να αναπνέει, την οποία κλείνουμε ερμητικά με ένα κλιπ ή ένα λάστιχο. Αν το κλείσουμε σε βάζο με ερμητικό κλείσιμο ή σε πλαστικό δοχείο αποθήκευσης, είναι πιθανό να εμφανιστούν έντομα ή ακάρεα ή να μουχλιάσει. Αν η συσκευασία έχει τρυπήσει ή αν έχουμε χύμα αλεύρι, το συσκευάζουμε είτε σε χάρτινο σακουλάκι, είτε σε μια μαξιλαροθήκη, είτε σε μια υφασμάτινη σακούλα πυκνής ύφανσης που να του επιτρέπει να αναπνέει. Φυσικά, το αποθηκεύουμε σε χώρο ξηρό και δροσερό.
Ζάχαρη και αλάτι, αναλλοίωτα
Η ζάχαρη και το αλάτι είναι τα δύο συντηρητικά που η φύση μάς έχει δώσει απλόχερα. Όχι μόνο δεν «χαλάνε», αντιθέτως χρησιμοποιούνται από αρχαιοτάτων χρόνων για τη συντήρηση ευπαθών τροφίμων (παστά κρέατα και ψάρια, γλυκά κουταλιού, μαρμελάδες κ.λπ.). Επειδή είναι από τη φύση τους υγροσκοπικά, ήτοι απορροφούν υγρασία, αν είναι εκτεθειμένα σε συνθήκες υγρασίας, θα σβολιάσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν χαλάσει, απλώς ότι έχει αλλάξει η μορφολογία τους. Για να τα προφυλάξουμε από την υγρασία αλλά και για να μην προσβληθεί η ζάχαρη από έντομα, τα διατηρούμε σε δοχείο με ερμητικό κλείσιμο.
Δεν είναι αλλοιωμένο το ζαχαρωμένο μέλι
Η νομοθεσία θέτει ως όριο για τη λήξη του μελιού τα τρία χρόνια. Ωστόσο, αν διατηρηθεί σε σωστές συνθήκες, δεν λήγει ποτέ, γιατί είναι στην πραγματικότητα ζάχαρη σε υγρή μορφή, που είναι ισχυρότατο συντηρητικό. Για να το διατηρήσουμε σωστά, το φυλάσσουμε σε ξηρό και δροσερό μέρος, χωρίς φως και έντονες οσμές, γιατί ως προϊόν χωρίς δομή (όπως μερικά ακόμη υγρά – π.χ. το γάλα) τείνει να τις απορροφά. Επίσης, φροντίζουμε να διατηρούμε το μέλι σε μικρά γυάλινα βάζα, για να μη μένει μέσα στη συσκευασία, μέχρι να το καταναλώσουμε, πολύς αέρας, που ενδέχεται να αλλοιώσει τη γεύση του. Αν πάρουμε χύμα μέλι σε μεγάλες ποσότητες, φροντίζουμε να το μεταγγίζουμε σε πολλά μικρότερα βάζα που να το χωράνε ακριβώς.
Το ζαχαρωμένο μέλι δεν είναι χαλασμένο. Η κρυστάλλωση είναι δείγμα ανόθευτου, ανεπεξέργαστου προϊόντος. Ειρήσθω εν παρόδω, κρυσταλλώνουν μόνο τα ανθόμελα, και αυτό γιατί περιέχουν γύρη από τα λουλούδια, γύρω από την οποία τα σάκχαρα σχηματίζουν κρυστάλλους.
Αν ζαχαρώσει το μέλι, το «επαναφέρουμε» ως εξής: Βάζουμε το βαζάκι με το μέλι ανοιχτό σε ένα κατσαρολάκι με νερό και το ζεσταίνουμε σε πολύ σιγανή φωτιά. Ανακατεύουμε ασταμάτητα με ένα κουτάλι, φροντίζοντας να μην πέσουν μέσα υδρατμοί και σταγόνες νερού. Με ένα θερμόμετρο κουζίνας ελέγχουμε τη θερμοκρασία του νερού, η οποία δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 40° C (πρέπει στο χέρι μας να το αισθανόμαστε αρκετά ζεστό). Επειδή το μέλι έχει την ιδιότητα να παραμένει ζεστό για αρκετή ώρα, το κρυώνουμε βάζοντας το βάζο σε ένα δοχείο με κρύο νερό και ανακατεύοντας με ένα κουτάλι για να κρυώσει ομοιόμορφα.
Καφές σε αεροστεγές δοχείο και στο ψυγείο
Ο συσκευασμένος καφές που βρίσκουμε στο σούπερ μάρκετ είναι απολύτως προστατευμένος, καθότι η συσκευασία του (διπλό φιλμ αλουμινίου με ενδιάμεση στρώση προπυλενίου) είναι αδιαπέραστη από το οξυγόνο και την υγρασία. Τι γίνεται όμως όταν ανοίξουμε τη συσκευασία ή αν αγοράζουμε χύμα από καφεκοπτείο; Ο καφές δεν χαλάει, οπότε αυτό που επιδιώκουμε με τη σωστή αποθήκευσή του είναι η διατήρηση του αρώματός του. Οι αρωματικές ουσίες του καφέ είναι πτητικές, ήτοι εκλύονται και «δραπετεύουν» από τον καφέ σε θερμοκρασίες από 20° C (θερμοκρασία δωματίου) και πάνω. Επομένως, ανοίγουμε τη συσκευασία του και τον μεταφέρουμε αμέσως σε ένα δοχείο μεταλλικό ή γυάλινο με καλό κλείσιμο (με λάστιχο στο καπάκι) που να τον χωράει ακριβώς, ώστε να προστατεύεται από την υγρασία και τον αέρα, και τον βάζουμε στο ψυγείο. Στις χαμηλές θερμοκρασίες της ψύξης αδρανοποιείται η πτητικότητα των αρωματικών ενώσεων και έτσι συγκρατούνται καλύτερα στη μάζα του καφέ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φυσική συντήρηση στο σπίτι: Οδηγίες και 14 φρουτένιες συνταγές
Μεταγγίζουμε το ελαιόλαδο σε γυάλινα μπουκάλια
Το ελαιόλαδο οξειδώνεται όταν έρχεται σε επαφή με τον αέρα. Επομένως, ο λόγος που ταγγίζει το ελαιόλαδο μέσα στον μεγάλο, 17κιλο τενεκέ δεν είναι, όπως πιστεύουν ορισμένοι, η επαφή του με τον λευκοσίδηρο, από τον οποίο είναι φτιαγμένος ο περιέκτης. Αλλωστε, το εσωτερικό του τενεκέ είναι «λακαρισμένο» με ειδική, μονωτική μεμβράνη, που δεν αφήνει τον λευκοσίδηρο να έρθει σε επαφή με το λάδι. Ο λόγος είναι πως, όταν αρχίζει να αδειάζει ο τενεκές, ο άδειος χώρος γεμίζει με αέρα. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μεταγγίσουμε το ελαιόλαδο από την αρχή σε μικρές νταμιτζάνες από γυαλί ή σε περισσότερα, μικρότερα γυάλινα μπουκάλια, για να μην έρχεται πολύ καιρό σε επαφή με αέρα. Γεμίζουμε τις νταμιτζάνες ή τα μπουκάλια μέχρι επάνω, για να μην αφήσουμε αέρα μέσα στον περιέκτη. Κατά τα άλλα, ακολουθούμε τη γενική οδηγία περί συντήρησης τροφίμων, δηλαδή ο χώρος αποθήκευσης πρέπει να είναι καθαρός, ξηρός, δροσερός και σκοτεινός.
Προσοχή! Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τα πλαστικά μπουκάλια του εμφιαλωμένου νερού για να αποθηκεύσουμε λάδι ή άλλα υγρά. Η σύσταση του λαδιού (αλλά και άλλων υγρών, π.χ. το χλώριο από το νερό της βρύσης, το οξύ του ξιδιού ή η αλκοόλη ενός αλκοολούχου ποτού) μπορεί να οδηγήσει σε «μετανάστευση» χημικών ουσιών (όπως η διφαινόλη Α), επιβαρυντικών για τον οργανισμό, από το πλαστικό προς το προϊόν.
Οι ελιές σε γυάλινο δοχείο στο ψυγείο
Ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσουμε τις ελιές επιμηκύνοντας το χρόνο ζωής τους είναι να τις αποθηκεύσουμε σε δοχεία με καλό κλείσιμο, κατά προτίμηση από γυαλί (που είναι αδρανές υλικό και δεν αλληλεπιδρά με τα τρόφιμα), στο ψυγείο. Το σκεύος πρέπει να τις χωράει σχεδόν ακριβώς. Τις καλύπτουμε με άλμη (70 γρ. αλάτι σε 1 λίτρο νερό) ή οξάλμη (μια καλή αναλογία: 3 μέρη άλμη + 1 – 2 μέρη ξίδι) και μετά με ένα στρώμα ελαιολάδου, που δρα μονωτικά και προστατεύει τις ελιές. Εναλλακτικά, τις «σκεπάζουμε» μόνο με ελαιόλαδο, που τις γλυκαίνει πολύ.
Κάρι ή ρας ελ χανούτ; 5 αγαπημένα μείγματα μπαχαρικών και πώς τα χρησιμοποιούμε
Μπαχαρικά: Μικρές ποσότητες σε μικρά βάζα με καπάκι
Εχθροί των μπαχαρικών (όπως και όλων των τροφίμων) είναι η υγρασία, το φως του ήλιου και η ζέστη. Επομένως, τα διατηρούμε σε ντουλάπι που δεν το βλέπει ο ήλιος και μακριά από την κουζίνα ή άλλη πηγή θερμότητας ή υγρασίας. Αν τα έχουμε αγοράσει χύμα, τα μεταφέρουμε σε μικρά γυάλινα βάζα με καλό κλείσιμο, για να μην ξεθυμάνει το άρωμά τους. Επίσης, δεν τα χρησιμοποιούμε ποτέ κατευθείαν από τη συσκευασία στο φαγητό, αλλά βγάζουμε την ποσότητα που χρειαζόμαστε με ένα κουταλάκι μακριά από τους υδρατμούς της κατσαρόλας.
Το άρωμα των τριμμένων μπαχαρικών ξεθυμαίνει σχετικά γρήγορα. Επομένως, αγοράζουμε τις μικρότερες δυνατόν ποσότητες, για να τις καταναλώνουμε σύντομα. Πιο έντονο αρωματικό αποτέλεσμα θα πάρουμε από τα άκοπα μπαχαρικά, τα οποία τρίβουμε μόνοι μας στο μύλο μπαχαρικών ή στον ψιλό τρίφτη (π.χ. το ξύλο κανέλας) ή κοπανίζουμε στο γουδί.
Οι ξηροί καρποί θέλουν ψυγείο
Λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε λιπαρά, οι ξηροί καρποί αλλοιώνονται (ταγγίζουν) όταν έρχονται σε επαφή με τον αέρα. Αν αγοράζουμε χύμα ξηρούς καρπούς, τους διατηρούμε ερμητικά κλεισμένους σε δοχεία με καλό κλείσιμο, που να τους χωρούν ακριβώς, κατά προτίμηση από γυαλί. Αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς περιέκτες, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, καθότι το λίπος που περιέχουν οι ξηροί καρποί αλληλεπιδρά πολύ έντονα με το πλαστικό.
Οι ξηροί καρποί που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ βρίσκονται σε συσκευασίες από ειδικό πλαστικό. Αν δεν τους καταναλώσουμε αμέσως, τους διατηρούμε σε αυτήν τη συσκευασία, φροντίζοντας να αφαιρέσουμε τον αέρα όσο γίνεται καλύτερα και να σφραγίσουμε τη συσκευασία με ένα πλαστικό κλιπ. Για να επιμηκύνουμε το χρόνο ζωής τους, είναι προτιμότερο να τους αποθηκεύουμε ερμητικά κλεισμένους στο ψυγείο.
Το ψωμί αναλόγως… κατασκευής
Το ψωμί μπαγιατεύει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η διάρκεια ζωής του εξαρτάται από τον τύπο ψωμιού που έχουμε αγοράσει:
Το συσκευασμένο ψωμί του τοστ που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, που αναγράφεται στο πακέτο. Κάθε φορά που καταναλώνουμε μια ποσότητα, ξανακλείνουμε τη συσκευασία του και το βάζουμε στο ψυγείο, για να διατηρηθεί σε καλή κατάσταση.
Η τυπική φραντζόλα που αγοράζουμε από το φούρνο διατηρείται το πολύ 1 – 2 ημέρες εκτός ψυγείου, λίγο περισσότερο αν τη βάλουμε στο ψυγείο. Για να τη διατηρήσουμε λίγο πιο φρέσκια, την τυλίγουμε σε βαμβακερή πετσέτα, που της επιτρέπει να αναπνέει, ώστε να διατηρήσει την υγρασία της, ενώ παράλληλα την προφυλάσσει από την υπερβολική έκθεση στον αέρα, που θα την ξηράνει. Δεν μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο καιρό, γιατί είναι παρασκευασμένη για να καταναλώνεται αμέσως. Στην κατάψυξη το ψωμί διατηρείται αρκετό διάστημα, οπότε μπορούμε να καταψύξουμε την ποσότητα που θέλουμε την ημέρα της αγοράς. Αν θέλουμε ψωμί διαρκείας, επιλέγουμε άλλους τύπους, που από κατασκευής «κρατάνε» περισσότερο, όπως με προζύμι. Συμβουλευόμαστε τον φούρναρή μας για τη σύσταση του προϊόντος του και τη διατηρησιμότητά του.
Προσοχή στα πλαστικά δοχεία αποθήκευσης
Αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε πλαστικούς περιέκτες για αποθήκευση τροφίμων (ιδιαίτερα αν έχουν λιπαρά –π.χ. ξηρούς καρπούς– ή οξέα –π.χ. τουρσιά– ή αλκοόλ -– π.χ. λικέρ), προτιμάμε δοχεία αποθήκευσης από καλής ποιότητας πλαστικό ειδικό γι’ αυτήν τη δουλειά. Ελέγχουμε το οπίσθιο μέρος του πυθμένα του σκεύους: πρέπει καταρχάς να φέρει το χαρακτηριστικό σήμα με το ποτήρι και το πιρούνι, που σημαίνει ότι είναι κατάλληλο για αποθήκευση τροφίμων. Επίσης, αποφεύγουμε τα πλαστικά σκεύη από πολυκαρβονικές ενώσεις, διότι περιέχουν διφαινόλη Α, μια χημική ουσία που έχει βρεθεί ότι είναι ικανή να διαταράξει την ενδοκρινική ισορροπία του οργανισμού. Τα πλαστικά σκεύη από πολυκαρβονικές ενώσεις φέρουν (όχι πάντα) στο οπίσθιο μέρος του πυθμένα τους ένα τρίγωνο από βελάκια ανακύκλωσης, στο κέντρο του οποίου αναγράφεται ο αριθμός 7. Εναλλακτικά, αναγράφονται τα αρχικά PC (polycarbonate).
