Ενα ιστορικό «εικονικό» εστιατόριο της ομογένειας στην Πόλη, έκλεισε τους τελευταίους 3 μήνες και κινδυνεύει να κλείσει για πάντα. Οι τουρίστες που αποφεύγουν την Κωνσταντινούπολη και τα χρονίζοντα έργα στο Μισσίρ Τσαρσί το απειλούν με μόνιμο λουκέτο.
«Όπως και να έχει, η ταϊλανδέζικη κουζίνα έχει κάτι για τον καθένα. Οι καυτερές γεύσεις και τα μπαχαρικά προσαρμόζονται στις ορέξεις του κάθε μάγειρα, ενώ οι επιλογές είναι άπειρες: πιτάκια, χοιρινό, ρύζι, κοτόπουλο, σούπες και σαλάτες μέχρι και τηγανητές μπανάνες και παγωτό καρύδα.»
Ο επιμελητής του βιβλίου «Ιράν», Άγγελος Ρέντουλας, γράφει για την εμπειρία της περσικής κουζίνας όπως την έζησε γράφοντας και μαγειρεύοντας: «Ένας μικρός εφιάλτης ήταν το …
«Τι θαυμάσιο πράγμα που είναι η μαγειρική. Πόσοι νέοι δρόμοι σού ανοίγονται μαθαίνοντας τους τρόπους που εξασκούσαν την τέχνη αυτοί οι αρχαίοι πολιτισμοί.»
Δυο λόγια με αφορμή την παρουσίαση του ελληνικού πρωινού της Σύρου που έγινε στο πλαίσιο του Syros Greatings, του πρώτου φεστιβάλ γαστρονομίας του νησιού.
«Ανάμεσα σε εκατοντάδες επιλέξαμε με δυσκολία τους φετινούς βραβευομένους, καθώς στον τομέα της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, στο εμπόριο και στη βιομηχανία τροφίμων εξελίσσεται μια επανάσταση ποιότητας και πρωτοτυπίας.»
Το 2015, η πάντα ευρηματική στην τουριστική της προβολή Ιταλία υπέβαλε αίτημα στην UNESCO για να αναγνωριστεί «η τέχνη των Ναπολιτάνων πιτσαγιόλων» ως «άυλο πολιτιστικό αγαθό της ανθρωπότητας». Ηδη έχουν συλλεχθεί πάνω από ένα εκατομμύριο υπογραφές.
Ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ροβιών εξηγεί γιατί οι ελληνικές ελιές είναι διαφορετικές, περιγράφει πώς τις επεξεργάζονται εκείνοι και μιλάει για το τι τον έχει διδάξει η βιολογική καλλιέργεια.