Καραβίτης: Η ιστορία της θρυλικής ταβέρνας που κοντεύει τα εκατό
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ταβέρνες και μεζεδοπωλεία για δροσιά στα βόρεια προάστια
Η φωτογράφος μας, Σοφία Παπαστράτη, μιλούσε ενθουσιασμένη για μια ταβέρνα στον Ραμνούντα, στη μέση του πουθενά, την οποία θυμόταν από παιδί, αλλά είχε χρόνια να πάει. Κινήσαμε για εκεί, λοιπόν, την αναζητήσαμε στις εξοχές αμέσως μετά το Κάτω Σούλι Μαραθώνα, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, και δεν το μετανιώσαμε: είναι ένα μαγαζί-αποκάλυψη, με νοστιμότατα σπιτικά πιάτα, από υλικά κατά το πλείστον ίδιας παραγωγής και με ατμόσφαιρα αυθεντικής εξοχικής ταβέρνας.
Η γοητεία του αυθεντικού
Το μαγαζί άνοιξε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στον ίδιο ακριβώς χώρο. Ήταν τότε ένα μικρό πέτρινο δωμάτιο όλο κι όλο και το δούλευε η κυρία Βασίλω Λέπουρα, γέννημα-θρέμμα Μαραθωνίτισσα και γιαγιά των σημερινών ιδιοκτητών, μαζί με τον άντρα της, τον Γιάννη. Ως ένα από τα έξι παιδιά της οικογένειάς της μαγείρευε για πολλά στόματα, αλλά και για τους περαστικούς κυνηγούς που το αγαπημένο τους φαγητό ήταν ο κόκορας με μακαρόνια – παραμένει μέχρι σήμερα η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Σταδιακά το ταβερνάκι έγινε στέκι και η γιαγιά Βασίλω έβαλε μεγαλύτερη κατσαρόλα στη φωτιά. Όταν μερικά χρόνια αργότερα το ανέλαβε ο γιος της, Φώτης Λέπουρας, το μεγάλωσε διατηρώντας την πέτρα σαν βασικό υλικό και το εξέλιξε με σύγχρονο εξοπλισμό. Η περιοχή δεν είχε καν ρεύμα -το μαγαζί ηλεκτροδοτήθηκε σχετικά πρόσφατα- γι’ αυτό και τα μαγειρέματα γίνονταν αποκλειστικά στη φωτιά – κάτι που συνεχίζεται, ως σήμα κατατεθέν.
Από το περιβόλι στο πιάτο
Εδώ τα πιάτα ετοιμάζονται με πρώτες ύλες κυρίως από τα μποστάνια της οικογένειας, στην πίσω πλευρά της ταβέρνας. «Τα περιβόλια μας παράγουν τα πάντα», εξηγεί η Βασιλική Λέπουρα, εγγονή της Βασίλως και τρίτη γενιά πλέον στο μαγαζί. «Δικά μας είναι και τα κρεατικά – αρνάκια, πρόβατα, γουρουνάκια, κοκόρια, κότες. Τα μόνα που αγοράζουμε είναι κιμάς και λουκάνικα. Δικής μας παραγωγής είναι επίσης τα αυγά, το ελαιόλαδο και τα κρασιά που σερβίρουμε, ακόμα και το αλεύρι για το ψωμί που φτιάχνουμε και το ζυμώνει ο πατέρας μου». Αλεύρι για τις πίτες και διάφορες άλλες παρασκευές χρησιμοποιούν από τους Μύλους Δάκου, στην Αττική.
Όσο συζητάμε με τη Βασιλική, ο άντρας της, Μάκης Μάρκου, ανοίγει φύλλο για τυροπιτάρι – φύλλο χοντρό που το διπλώνει σαν φάκελο και το γεμίζει με τρία τυριά, μεταξύ των οποίων φέτα δικής τους παραγωγής.
Φτιάχνει επίσης παστουρμαδοπιτάρι με κασέρι και ντομάτα. «Τη συνταγή για τα πιτάρια μού την έμαθε μια ηλικιωμένη κυρία από την Αυλώνα», εξηγεί ο Μάκης καθώς διπλώνει ένα. «Όσο περισσότερο ρωτάς τις γιαγιάδες, τόσο περισσότερα μαθαίνεις».
Εν τω μεταξύ έρχεται ο Φώτης Λέπουρας, πατέρας της Βασιλικής, ο οποίος έχει ειδικότητα στο μαγείρεμα του κυνηγιού. Σε μια από τις κατσαρόλες στη φωτιά σιγομαγειρεύονται τσίχλες, αγριοπερίστερα και μια μπεκάτσα, κοκκινιστά με πιλάφι, και η μυρωδιά τους μάς σπάει τη μύτη. Περιμένει φίλους κυνηγούς το βράδυ και ετοιμάζει μεζέ. Όπως επιβάλλει ο παλιός άτυπος κανόνας, τα μαγειρεύει με τα κεφάλια τους, για να βλέπει ο πελάτης το θήραμα. Τα πουλιά, φερμένα από τους κυνηγούς στη διάρκεια της επίσημης κυνηγετικής περιόδου, τα φυλάει στην κατάψυξη και τα βγάζει όταν έρχεται καλή παρέα ή μετά από παραγγελία.
Η γεύση της παράδοσης
Στην καταπράσινη, δροσερή αυλή δοκιμάσαμε ένα ονειρεμένο ρούστικο πιάτο με ροδοτηγανισμένες πατάτες κομμένες στο χέρι, αυγά και φέτα. Απλή, χωριάτικη συνταγή με εξαίρετες πρώτες ύλες, που θα θυμάμαι για καιρό. Το τυροπιτάρι και το παστουρμαδοπιτάρι είχαν τηγανιστεί υπομονετικά, για να μελώσει η γέμιση και να μείνει τέλεια τραγανό το φύλλο. Η τυλιγμένη στη λαδόκολλα προβατίνα -στην εποχή της- σιγοψήνεται στον φούρνο με πατάτες από τις πεντέμιση το πρωί μέχρι τις δύο το μεσημέρι και λιώνει πριν καν την αγγίξεις. Ο κόκορας με μακαρόνια δικαιολογεί πλήρως τη φήμη του ως σπεσιαλιτέ της ταβέρνας.
Τον χειμώνα δοκιμάστε το αρνάκι σε γαστράκια με δεντρολίβανο, το χοιρινό κότσι ή τη χοιρινή στηθοπλευρά στον φούρνο με πατάτες. Ο φούρνος, γενικότερα, είναι το επίκεντρο των μαγειρεμάτων εδώ. Εκεί ψήνονται και τα μεγάλα χειροποίητα καρβέλια και οι πίτες. Στη σχάρα μπαίνουν κάθε λογής παϊδάκια, από αρνίσια μέχρι προβατίνας, καθώς και μπιφτέκια, λουκάνικα, μπριζόλες. Οι σαλάτες είναι εποχής και φτιάχνονται με τα μποστανικά του περιβολιού – δοκιμάσαμε βραστά αμπελοφάσουλα με λάδι και λεμόνι.
Το μαγαζί είναι ανοιχτό καθημερινά, εκτός Δευτέρας και Τρίτης για να ξεκουράζονται οι ιδιοκτήτες και το προσωπικό από τα τραπεζώματα γάμων και βαπτίσεων του Σαββατοκύριακου. Τον χειμώνα λειτουργεί μόνο τα Σαββατοκύριακα στη μεγάλη αίθουσα με τις τζαμαρίες, τα δύο τζάκια και την ξυλόσομπα. Για να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε τραπέζι, καλύτερα να κάνετε κράτηση τηλεφωνικά.
