Ένας καφενές-προορισμός, που ουδείς γνήσιος φούντι δεν πρέπει να χάσει.
Η θέση: Ψηλά στην Αγιάσο, ψηλά στ’ όμορφο χωριό.
Η ατμόσφαιρα: Βουνίσια κατάσταση, κι ας μυρίζει ιώδιο έστω κι αμυδρά. Στο ορεινό χωριό της Λέσβου, στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ένας καφενές που η φήμη του ξεπερνάει τα σύνορα του νησιού. Δεν παύει όμως να είναι απλώς ένας καφενές, δουλεμένος, με την πατίνα των 20 χρόνων του, και γεμάτος με τις αναμνήσεις του Βασίλη, του γιου του πρώτου ιδιοκτήτη, του Μιχάλη Βιγλατζή.
Το φαγητό: Το Σταυρί του Παπέλη στην Αγιάσο είναι σήμα κατατεθέν του χωριού, και θα έλεγα εκ των κορυφαίων του νησιού. Εδώ η πιο χοτ τάση των καιρών μας, το foraging (συλλογή άγριας τροφής από τον τόπο σου), βρίσκει εφαρμογή από πάντα. Τόσο ο ιδιοκτήτης, όσο και οι συγχωριανοί του, προμηθεύουν το μαγαζί με μανιτάρια μαζεμένα από τον Όλυμπο – στις πλαγιές του οποίου είναι χτισμένη η Αγιάσος -, αβρωνιές κι άλλα άγρια χόρτα, αυγά από κότες σπιτωμένες και κρέας από μικρές φάρμες των γύρω περιοχών. Αποθέωση είναι τα βουνίσια χόρτα (λουλουδιές, καυκαλίθρες, λαχανέλια, κουτσουνάδες) που τα ελαφροβράζουν και τα σερβίρουν με μπόλικο λεσβιακό ελαιόλαδο ή τα κάνουν κεφτέδες και τα χρυσοτηγανίζουν, κορυφαία τα τηγανιτά μπαμπάτσικα λαγόρτια (μορχέλες) και μια λιχουδιά από τις λίγες οι γεμιστές χάχλες (καλαθάκια καμωμένα από τραχανά) με φέτα ντόπια, ντομάτα και μυρωδικά. Νοστιμότατοι οι ψωμένιοι κεφτέδες τους με μια τσιμπιά κύμινο σερβιρισμένοι σε μεταλλικά ταψάκια με μια χούφτα πατάτες τηγανιτές, ωραίοι οι λαχανοντολμάδες και τα γιαπράκια τους. Αξέχαστες μου έμειναν οι σβυρνιές (αβρωνιές) με τ’ αυγά, ένα πιάτο που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα αν βρεθείτε εδώ.
Ο λογαριασμός: 15 €/άτομο χωρίς τα ποτά.
Η κάβα: Ούζα αρκετά, χύμα κρασί και μπίρες.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά καθημερινά 9.00 με 00.00.
