Μετά τη σχολή Οινολογίας στο Αιγάλεω, ο Σοφοκλής Πετρόπουλος ταξίδεψε στην Αδελαΐδα το 2003 για το μεταπτυχιακό του και κάποια χρόνια αργότερα, το 2012, έκανε το διδακτορικό του στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών. Παρόλο που δουλεύει στην παραγωγή οινοποιώντας για σχεδόν είκοσι χρόνια, το μεράκι του ήταν πάντα η έρευνα. Η ιδέα του Strange Bird, μια ομπρέλα κάτω από την οποία εντάσσει τα κρασιά που παράγει από ιδιαίτερα σπάνιες ποικιλίες του ελληνικού αμπελουργικού τερέν, δημιουργήθηκε ύστερα από συζητήσεις που είχε με τον φυτωριούχο Κώστα Μπακασιέτα. Εντόπισε ότι υπήρχαν άγνωστες ποικιλίες που δεν οινοποιούνταν από κανέναν, οπότε κατέληγαν σε χαρμάνια μέτριας ποιότητας. «Θα ήταν αμαρτία να μην αξιοποιηθούν μεμονωμένες, ώστε να τις μελετήσουμε ενδελεχώς σε ποικιλιακά κρασιά, ειδικά αφού πολλές από αυτές ήταν πολύ ιδιαίτερες και ενδιαφέρουσες», λέει.
Το 2015 άρχισε επίσημα, ως Strange Bird, την εξερεύνηση, την ανάδειξη και τη διάδοσή τους, παίρνοντας τα σταφύλια που τα «έδιωχναν» για χύμα κρασί και οινοποιώντας τα σε συνεργαζόμενα οινοποιεία, ως φιλοξενούμενος. Οι limited edition ετικέτες του κυμαίνονταν συνήθως από 200 έως 500 φιάλες ανά είδος, κάτι που δείχνει το πειραματικό-ακαδημαϊκό επίπεδο της παραγωγής τους. Ο στόχος, άλλωστε, δεν ήταν ούτε τα χρήματα ούτε η δόξα. «Αν μια ποικιλία δεν βγαίνει, απλώς δεν θα την ξανακάνω», εξηγεί. «Η λογική είναι να μην επεμβαίνω δραστικά στην οινοποίηση. Από το σταφύλι μέχρι το κρασί φροντίζω να ελαχιστοποιώ τους παράγοντες που θα μπορούσαν να περιπλέξουν τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας». Κλείνει τις φιάλες με στέλβιν και όχι με φελλό, εξασφαλίζοντας τη φρεσκάδα τους για περισσότερο καιρό, και, φυσικά, εξ ορισμού δεν χρησιμοποιεί βαρέλι, για να μένουν καθαρά τα ποικιλιακά χαρακτηριστικά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Natural Wines: Δοκιμάζοντας τα νέα, ωραία και φυσικά κρασιά
Σαν ταινία σινεφίλ
«Αν και είχαν πολύ ενδιαφέρον, πολλές από τις ποικιλίες που έχω οινοποιήσει δεν πήγαν πολύ καλά εμπορικά. Μπορεί, λόγου χάρη, να μην είχαν πολύ χρώμα, σώμα ή αρώματα, ή να είχαν πολύ χαμηλό αλκοόλ και, συνεπώς, δεν βρήκαν ανταπόκριση στο κοινό, κάτι που θεωρώ πως δεν τους άξιζε», τονίζει. Παρομοιάζω πολλά από τα «σπάνια πουλιά» του Σοφοκλή με ταινία σινεφίλ. Μπορεί να μην αρέσουν σε όλους, έχουν όμως ειδικό ενδιαφέρον. Πράγματι, πολλές από τις άγνωστες ποικιλίες είναι κάπως αδιάφορες, οργανοληπτικά μιλώντας. Χρειάζεται άραγε η αγορά άλλη μία ποικιλία ουδέτερη και αδιάφορη, με μόνο εμπορικό ενδιαφέρον τη σπανιότητά της; Ο Σοφοκλής θεωρεί πως δεν πρέπει να τις εγκαταλείψουμε, καθώς αυτό μπορεί να αλλάξει μελλοντικά, όπως αλλάζουν οι συνθήκες και οι παράγοντες που επηρεάζουν όλα τα αγροτικά προϊόντα. Η κλιματική αλλαγή και το τερουάρ, ακόμη και οι τρόποι οινοποίησης μπορεί να διαφοροποιήσουν πλήρως την απόδοση μιας ποικιλίας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Βιδιανό: Είναι η επόμενη σημαντική λευκή ποικιλία;
Άγνωστες λέξεις στα ποτήρια μας
Αξίζει να δοκιμάσει κανείς το Μαυρόστυφο, μια πελοποννησιακή ποικιλία που εικάζεται πως έχει προέλευση από την Τροιζηνία, ή το Μαυροθήρικο, με προέλευση από τη Νίσυρο, το λευκό αιγαιοπελαγίτικο Φωκιανό με αρώματα ώριμων αποξηραμένων φρούτων και πλούσιο στόμα, και το Θρακιώτικο, που είναι το Μαυρούδι της Θράκης και καλλιεργείται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ειδικά για το Μαυροθήρικο, ο Σοφοκλής εξηγεί ότι «είναι μια υποτιμημένη και πολύ κομψή ποικιλία με άρωμα γλυκών μπαχαρικών, μαλακό, στρωμένο, ευκολόπιοτο στόμα και έξοχη παλαίωση». Τελευταία, στα χέρια του έχει πέσει το Μαυρομπούμπουκο, που κατάγεται από τη Ζάκυνθο και, όπως φαίνεται, δίνει κρασιά μαλακά και φρουτώδη, με χαρακτηριστικά που θυμίζουν Αγιωργίτικο – τουλάχιστον στο συγκεκριμένο τερουάρ. «Φέτος θα δοκιμάσω να κάνω ένα αφρώδες ροζέ από Κονιάρικο, μια ποικιλία από τις Σέρρες, με πιθανή προέλευση από τη Μικρά Ασία, που για να ωριμάσει φτάνει Νοέμβρης, και άλλο ένα από Βλάχικο, μία από τις υποσχόμενες ποικιλίες της Ηπείρου». Αφρώδη φτιάχνει πάντα με τη méthode traditionnelle και στο παρελθόν έχουμε δοκιμάσει Ασύρτικο, Ξινόμαυρο σε ροζέ και ερυθρή εκδοχή, Αγιωργίτικο ροζέ και Σαββατιανό με φυσαλίδες. Τα κρασιά Strange Bird δεν πωλούνται στη λιανική. Τα έχω βρει κατά καιρούς σε wine bars, όπως το Wine Point, το Heteroclito και το Kiki de Grèce, καθώς και στο εστιατόριο Hill Athens.
