Ο χορός των ροζέ Μοσχοφίλερων ξεκίνησε με την Ιέρεια του Μποσινάκη, αλλά απογειώθηκε από τον Τρουπή, που κατάφερε να φτάσει την πολυμορφική ποικιλία στα άκρα, φτιάχνοντας όχι ένα, αλλά τρία ροζέ και ένα orange. Δοκιμάσαμε εννέα ετικέτες, που αποδεικνύουν τoν πολυεπίπεδο χαρακτήρα του.
Τρουπής – Route Gris
Αυτό το ροζέ με δομή orange στη μύτη έχει εκρηκτικά αρώματα τριαντάφυλλου, μανταρινιού, γκρέιπφρουτ, ροδιού, φράουλας και λεμονανθών. Στο στόμα αλλάζει. Η παραμονή με τα φλούδια μετά τη ζύμωση του δίνει χαρακτήρα orange, με ελαφριές τανίνες και πιο αυστηρά αρώματα, που πατάνε πάνω σε μια θανατηφόρα οξύτητα. Όχι, δεν είναι το ροζέ που μπορείς να απολαύσεις σκέτο, αλλά είναι εκείνο που μπορεί να απογειώσει πολλά διαφορετικά πιάτα, όπως μελιτζάνες ιμάμ ή και σολομό με πορτοκάλι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Κατερίνα, ο Σωτήρης και το Μοσχοφίλερο
Παλυβού – La vie en rose
Το όνομα ταιριάζει τόσο με το απαλό τριανταφυλλένιο χρώμα όσο και με τη μύτη του, που είναι γεμάτη ροδοπέταλα. Ελαφρύ στο στόμα, με τονισμένη οξύτητα και μια υποψία γλύκας, θα μπορούσε να αποτελέσει εξαιρετικό aperitif. Λέει «ναι» και σε μια πιατέλα με λαχταριστό sushi.
Λαντίδη – Μικρή Κιβωτός
Στη μύτη έχουμε σχεδόν κλασικά ποικιλιακά αρώματα. Διακριτικά τριαντάφυλλα, άνθη λεμονιάς και κόκκινα φρούτα ξεπηδούν από το ποτήρι. Κάποιες νότες πάπρικας και πιπεριάς το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Στόμα λιπαρό και ελαφρώς πιο πλούσιο απ’ ό,τι μας έχει συνηθίσει η ποικιλία. Το φανταζόμαστε δίπλα σε λαδερά και ντοματένια μεζεδάκια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Δοκιμάζουμε τα πιο εκκεντρικά κρασιά της Πελοποννήσου
Τσέλεπος – Gris de Nuit
Ένα από τα αστέρια της δοκιμής. Τυπική μύτη Μοσχοφίλερου, με ένταση, γεμάτη από φρεσκοκομμένα λεμόνια, τριαντάφυλλα και άγριες φράουλες. Στο στόμα έχουμε υποδειγματική ισορροπία, με τραγανή, λεμονάτη οξύτητα, μέτριο σώμα και ευχάριστη λιπαρότητα. Η ανανέωση του κτήματος, που είναι διακριτή στις ετικέτες, είναι παρούσα και στο περιεχόμενο. Υπέροχο και σκέτο, αλλά και με παρέα – από πίτσα με prosciutto μέχρι γαριδομακαρονάδα.
Μποσινάκη – Ιέρεια
Το πρώτο ροζέ αυτής της κατηγορίας αποτελεί σταθερή αξία. Είναι ιδανική επιλογή για όσους προτιμούν τα πλούσια κερασένια ροζέ, έχει δροσιστική οξύτητα και διακριτικά λουλουδάτα αρώματα. Όπως φαίνεται και από το χρώμα, που είναι πιο βαθύ, είναι πιο στιβαρό και στο στόμα. Αυτό το ροζέ μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικό party wine που θα συνοδεύσει finger food και λοιπά μεζεδάκια – από spring rolls με sweet chili μέχρι μπρουσκέτες με ψητά τοματίνια, mozzarella και pesto.
Σπυρόπουλου – Αμπελοτόπι Λιμνά
Φίνο και αέρινο. Λεπτά αρώματα λευκού τριαντάφυλλου, λεμονιού, πετροκέρασου και φράουλας. H κομψότητα συνεχίζεται και στο στόμα, όπου συναντάμε εσπεριδοειδή, λευκά άνθη και κόκκινα φρούτα. Η υψηλή οξύτητα μπορεί να μην του επιτρέπει να σταθεί μόνο του, σαν aperitif, αλλά το καθιστά ένα γαστρονομικό κρασί που μπορεί να απογειώσει ελαφριά, λεμονάτα πιάτα.
Κίσσας – Μοσχοφίλερο
Νέα πρόταση του οικογενειακού οινοποιείου Κίσσα, στο Διμηνιό Κορινθίας. Το χρώμα είναι πιο ροζ, πιο ζωηρό, και η μύτη αρκετά διαφορετική από τα υπόλοιπα, καθώς περιλαμβάνει όλη την γκάμα των εσπεριδοειδών και όχι τόσο τα λουλουδάτα αρώματα της ποικιλίας. Την ίδια λογική ακολουθεί και στο στόμα, με την οξύτητα να προεξέχει ελαφρώς. Θα το σερβίρουμε μαζί με φαγητό – κυρίως πράσινες σαλάτες με vinaigrette εσπεριδοειδών και φρέσκα κατσικίσια τυριά.
Σταυρόπουλος Coralli
Άλλο ένα τριανταφυλλένιο διαμαντάκι, από τα καλύτερα της δοκιμής. Μύτη τυπική, με όλα τα στοιχεία που λατρεύουμε στο Μοσχοφίλερο, όπως τριαντάφυλλα, μοσχολέμονα, λουκούμια και ροζ γκρέιπφρουτ. Στο στόμα όμως δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Η οξύτητα που θυμίζει ρόδι έρχεται και κουμπώνει τέλεια με τη λιπαρή υφή και το πλούσιο φρούτο. Απολαυστικότατο σκέτο, αλλά και πλάι σε βολάκι Άνδρου με chutney φράουλας και φρυγανισμένο ψωμί.
20 απίθανα κρασιά από τους ψηλότερους αμπελώνες της Ελλάδας!
Ζαχαριά – Lexis rose
Η συγκεκριμένη ετικέτα παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον, μια και ήταν του 2020. Πόσο αντέχει το ροζέ Μοσχοφίλερο άραγε; Αντέχει σίγουρα, το κρασί είχε εξελιχθεί πολύ όμορφα. Ζαχαρωμένα ροδοπέταλα, γλυκό λεμόνι, μανταρίνι και κομπόστα ροδάκινο δίνουν μια υποψία γλύκας και στο στόμα. Στην οξύτητα υστερεί ελαφρώς, αλλά αυτό το κάνει αρκετά ευχάριστο και σόλο, χωρίς συνοδεία φαγητού.
Δοκίμασαν οι: Λιζα Βιντζηλαιού, οινολόγος, Τινα Παπασινού, οινολόγος, Σπύρος Ζουμπούλης, οινολόγος, Δημήτρης Κούμανης οινογράφος, Θοδωρος Λελεκας, οινογράφος, Εύα Μαρκακη, dip wset, οργάνωση δοκιμής: Ελενη Κεφαλοπούλου
