Στο Λονδίνο, ένα από τα πολύ αγαπημένα μου μέρη είναι η αγορά τροφίμων Μπόροου Μάρκετ. Εκεί, πριν από αρκετά χρόνια οι αδελφοί Μπεν και Ρόμπιν Ράιτ άνοιγαν το πρώτο τους εστιατόριο, έναν πραγματικό παράδεισο για όσους αγαπούν τα όστρακα και κυρίως τα στρείδια – εδώ σερβίρουν τα καλύτερα. Διάβασα πρόσφατα ότι οι πολυμήχανοι αδελφοί, προβληματισμένοι από την τεράστια ποσότητα οστράκων στρειδιών που πετούσαν κάθε μέρα από τα εστιατόριά τους, έψαξαν, ρώτησαν, πειραματίστηκαν με την ομάδα του Ginstitute και αποφάσισαν να φτιάξουν ένα τζιν με αυτά· ένα τζιν απολύτως θαλασσινό, που να ταιριάζει με τα στρείδια που σερβίρουν. Εφάρμοσαν λοιπόν ψυχρή εκχύλιση στα κελύφη σε ουδέτερο απόσταγμα γεωργικής προέλευσης, πριν τα αποστάξουν. Η δυνατή γεύση των οστράκων ισορρόπησε με τα «γλυκά» φύκια κελπ, λεμόνια από το Αμάλφι, ιουνίπερο και άλλα βοτανικά, και ιδού το Half Shell gin.
Ως δηλωμένη λάτρις τόσο των στρειδιών όσο και του τζιν, που δεν είχα σκεφτεί ποτέ να τα δοκιμάσω μαζί, και επειδή το Half Shell δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα, ζήτησα από έναν φίλο να μου φέρει ένα μπουκάλι. Το παγώσαμε στην κατάψυξη, γιατί κανείς δεν ήθελε να περιμένει! «Στο μαγαζί τους προτείνουν ένα dry martini με το Half Shell για να συνοδεύσουν τα στρείδια», σύμφωνα με τον φίλο μου, αλλά αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε πρώτα σκέτο. Πολύ ιδιαίτερη γεύση, που δεν θυμίζει ακριβώς στρείδι, αλλά αλμύρα. Φινετσάτο, καθαρό, φρέσκο, κοφτερό, εξαιρετικά ξηρό, έτσι ώστε να είναι ιδανικός σύντροφος με ωμά όστρακα, όχι μόνο στρείδια, αρτυμένα με μία σταγόνα λεμόνι. Το δοκιμάσαμε και σε dry martini με ελάχιστο ξηρό λευκό βερμούτ και ήταν θαυμάσιο, αλλά δεν μας άρεσε καθόλου ως G+T, γιατί το τόνικ τού αλλάζει τη φυσιογνωμία. Δοκιμάσαμε και μία ακόμα εκδοχή, αντικαθιστώντας το βερμούτ με λίγο Fino Sherry και το αποτέλεσμα, πιο γλυκό βέβαια, ταίριαζε πολύ, ιδιαίτερα με τις γυαλιστερές και τα κυδώνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μια βραδιά στο Schumann’s, ένα από τα πιο ιστορικά μπαρ της Ευρώπης
Φτιάχνουμε Μαργαρίτες για μια μεξικάνικη βραδιά στο σπίτι
Όμως, επειδή δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι θα αναζητήσω ένα τζιν (που δεν υπάρχει εδώ άλλωστε) με τα στρείδια μου, φαντάζομαι ούτε κι εσείς, σας προτείνω να τα απολαύσετε με Ασύρτικο Σαντορίνης, φρέσκο, χωρίς βαρέλι, κοφτερό και ηφαιστειώδες. Ή με ξηρή, zero-dosage σαμπάνια, γιατί οι φυσαλίδες μαζί με τη μαλακιά, ουμάμι γεύση των στρειδιών δημιουργούν μια γευστική μαγεία. Στην περιοχή του Μπορντό προτείνουν ξηρά Sauvignon blanc με τα στρείδια και στη Νάντη Muscadet, το οποίο θα αντικαθιστούσα με χαρά με ένα ξηρό, κοφτερό χαρμάνι Ασύρτικου-Μοσχάτου (λευκό μικρόρωγο). Στη Γαλικία, στη βόρεια Ισπανία, τα απολαμβάνουν με Albarino. Στη Θεσσαλονίκη, στην κουζίνα του Σωτήρη Ευαγγέλου, τα ψημένα χτένια ήταν τέλεια με ένα φρέσκο Chardonnay, ποικιλία που είναι απαγορευτική με ωμά όστρακα. Άλλος ένας κλασικός βορειοευρωπαϊκός συνδυασμός είναι με μια δυνατή μαύρη μπίρα stout, με την προϋπόθεση να σας αρέσει αυτός ο τύπος της μπίρας. Αν και η πικράδα της με τη βελούδινη αλμύρα των στρειδιών είναι μαγική. Τέλος, όπως λέει και η Φιόνα, ένα ποτήρι ανθρακούχο νερό και μία ροδέλα λεμόνι είναι ένας τέλειος φρέσκος συνοδός που κολακεύει διακριτικά τη νοστιμιά των στρειδιών.
