Μερόπη Παπαδοπούλου
Πως έμπλεξα εγώ με τα κρασιά….και μάλιστα όχι τώρα που το κρασί έχει γίνει trend και τσαλαβουτάει στα ποτήρια του κάθε πικραμένος, αλλά 25 χρόνια πριν, όταν ήταν ακόμα στα σπάργανα. Οι κακές παρέες κι εκείνα τα ταξίδια στη Γαλλία φταίνε… τα Μπορντό, οι Βουργουνδίες, οι Λίγηρες κι όλες οι «άχρηστες» πληροφορίες για ποικιλίες, παλαιώσεις, οινοποιήσεις που σιγά σιγά έγιναν γευστικές εμμονές. Εμμονές ικανές να μου αλλάξουν δρόμο κι από τα κοινωνικά ρεπορτάζ και τις ραδιοφωνικές εκπομπές να βρεθώ στη μαγεία των μύθων που συνοδεύουν ανέκαθεν τις δημιουργικές προσπάθειες των ανθρώπων και ειδικά των ανθρώπων που περί την άμπελο και τον οίνο τυρβάζουν. Όπως οι Αβορίγινες λοιπόν σημάδεψα την καινούργια διαδρομή μου με αμπελώνες, cru, vintages,ποικιλίες και παραγωγούς και άφησα τα κρασιά να με οδηγήσουν στην πολυτέλεια που εγώ ευαγγελίζομαι την πολυτέλεια του υλικού πολιτισμού των γεύσεων και των αρωμάτων , που δεν στηρίζεται στο «πόσο κάνει» αλλά στη χαρά που προσφέρει την δημιουργικότητα, το περίσσευμα ψυχής.