Αυγά μάτια με απάκι και δυόσμο
«Δεν θέλει τίποτα αυτό το φαγητό, έχει όλη τη νοστιμιά μέσα του», λέει ο κυρ Αλέκος, αλλά διευκρινίζοντας, με ένα κάπως επικριτικό ύφος, ότι «τούτο εδώ τώρα [σ.σ.: το ανθόγαλο που βρίσκουμε στα σούπερ μάρκετ] είναι κρέμα, δεν είναι ανθόγαλο, δεν είναι όπως τα δικά μας, το βγάζουνε από δεύτερη καλάθα, κατάλαβες; Εμείς μια φορά το γάλα το ζεσταίναμε λίγο λίγο και το βάναμε σε μία, δύο, τρεις, τέσσερις λεκάνες. Κι είχανε 30- 40 κιλά γάλα, κι όσο μπορούσες το σήκωνες ψηλά κι έκανε κι έβγανε αφρούς. Και το πρωί το μάζευες και ήτανε δύο δαχτύλια η τσίπα. Έβγανες ενάμισι κιλό ανθόγαλο. Κι ύστερα το αφήνανε οι γυναίκες και βγάνανε τη στάκα και το στακοβούτυρο». Μου τονίζει μία και δύο φορές ότι το ανθόγαλο πρέπει να είναι πρόβειο για να έχει πάχος, ειδάλλως «δεν ξέρω πώς θα βγει», νίπτει τας χείρας του.
