«Τον Μάρτιο επέστρεψα από την Ινδονησία και τη Σιγκαπούρη. Πριν από αυτό το ταξίδι, ήμαστε στην Κόστα Ρίκα και νωρίτερα στη Λίμα, την πρωτεύουσα του Περού, όπου μείναμε για δέκα μέρες. Το φαγητό ήταν υπέροχο. Κάθε μέρα έτρωγα και ένα διαφορετικό σεβίτσε. Η Ταϊβάν ήταν το ταξίδι-αποκάλυψη για foodies. Κάθε δύο καταστήματα υπήρχε και μία επιχείρηση φαγητού. Στην Ιαπωνία, την οποία επισκέπτομαι κάθε χρόνο δύο φορές, θα μπορούσα να μετακομίσω αύριο», αριθμεί τους προορισμούς που επισκέφθηκε τον τελευταίο χρόνο η Alex Minska από την Πολωνία, φωτογράφος φαγητού και blogger του www.bakergirl.net.
Η Alex γεννήθηκε στο Ηrubleszow της Πολωνίας, ήταν πολύ δεμένη με την αγαπημένη της γιαγιά Φράνσις και ως παιδάκι της άρεσε να παίζει με ζυμάρια και να τη μιμείται, τυλίγοντας πολωνικά ντάμπλινγκ με… φύλλα λουλουδιών και λάσπη. Ανακατευόταν πολύ στην κουζίνα μέχρι τα δεκατέσσερά της, οπότε έφυγε για να γίνει επαγγελματίας μοντέλο σε μεγάλες πασαρέλες. Έζησε σε διάφορες πόλεις, μεταξύ των οποίων και το Παρίσι, πριν έρθει στην Αθήνα το 2000 για δουλειά. Εδώ γνώρισε φίλους, τις οικογένειες και τις Ελληνίδες γιαγιάδες τους και γεύτηκε πολλές φορές ντολμαδάκια, σουβλάκι και πολλά ντόπια νόστιμα. Εδώ γνώρισε και τον σύντροφό της. Πλέον μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Ηrubieszów και Αθήνας, όταν δεν ταξιδεύουν μαζί κάπου στον κόσμο. Ανέκαθεν μαγείρευε, ακόμα και τις περιόδους που δεν έτρωγε η ίδια λόγω επαγγελματικών περιορισμών.
Ήταν πριν από μία δεκαετία όταν άρχισε να φτιάχνει μπισκότα και cupcakes, από το διαμέρισμά της στα Ιλίσια. Περισσότερα από 300 διαφορετικά κουπάτ για μπισκότα βρίσκονται ταξινομημένα ανά είδος σε 12 κούτες στην αποθήκη της, σήμερα. «Πολλά χρόνια πριν δημιουργήσω το μπλογκ μου, είχα διαλέξει το όνομα Bakergirl για να διαθέτω τα cupcakes μου», λέει και μου δείχνει ένα μέρος από το λογότυπο που είναι ζωγραφισμένο με ανεξίτηλο μελάνι στο εσωτερικό του καρπού της. Ένα κορίτσι με καρέ μαλλιά, όπως εκείνη τότε, που έχει ένα κεκάκι στο κεφάλι του.
Πριν από μία δεκαετία αγόρασε μια κάμερα και άρχισε να τραβάει φωτογραφίες και να καταγράφει τις συνταγές της στα αγγλικά. Έχει πάνω από 120 συνταγές για να φτιάξει ένα βιβλίο αφιερωμένο στα ντάμπλινγκ. Πλέον ποστάρει στο Ιnstagram κάθε μέρα, έχει περί τις 1.750 φωτογραφίες και αυτό το account (www.instagram.com/bakergirlofficial/) αποτελεί και το portfolio της ως φωτογράφου. Τις συνταγές που εμπνέεται από τα ταξίδια της τις δοκιμάζει, τις τελειοποιεί, κάνει το styling και τις φωτογραφίζει. Όλα μόνη της. Ίσως μαντέψατε πως είναι αυτοδίδακτη, σε όλα. Αν περάσετε λίγο χρόνο στην ιστοσελίδα της, θα καταλάβετε ότι δεν πρόκειται απλώς για μια παθιασμένη ερασιτέχνιδα, αλλά για μια πολυτάλαντη κοσμοπολίτισσα που έχει έμφυτη τάση για δημιουργία. Οι φωτογραφίες, δε, είναι πολύ ελκυστικές.
«Θεωρώ πως κάθε ταξίδι μου είναι ένα μάθημα μαγειρικής. Από την Ιαπωνία φέρνω πάντα miso, από την Κίνα ρύζι και σόγια σος. Παντρεύω τις κουζίνες που δοκιμάζω –ας πούμε οι Πολωνοί, όπως και οι Ασιάτες, έχουμε τα ντάμπλινγκ– και συνδυάζω την τεχνική μου με τα υλικά τους. Ενενήντα εννέα φορές στις εκατό όταν δοκιμάζω κάτι, σταματάω μερικά δευτερόλεπτα για να επεξεργαστώ τη γεύση. Μπορώ να αντιγράψω ένα πιάτο, πολλές φορές, μονάχα με τη μυρωδιά. Στα εστιατόρια πολλές φορές δεν απολαμβάνω το φαγητό, γιατί επικεντρώνομαι τόσο πολύ στη γεύση. Υπάρχει ένα λεπτό όριο σε αυτό, και νομίζω πως το έχω ξεπεράσει», συνειδητοποιεί η ίδια.
Τα περισσότερα posts της αφορούν το ψωμί, είναι παθιασμένη με το προζύμι και τα ζυμώματα. «Ζυμώνω κάθε μέρα. Ήδη περιμένουν δύo ψωμιά στο σπίτι, που ξεκίνησα χθες το απόγευμα. Θέλει πολλή υπομονή και συγκέντρωση. Αλέθω σε ηλεκτρικό αλευρόμυλο με πέτρες το δικό μου αλεύρι. Έχει εντελώς διαφορετική υφή, δεν υφίσταται λεύκανση, όπως πολλά άλευρα του εμπορίου, και επίσης διατηρεί όλες τις πρωτεΐνες του, που βοηθούν να ενεργοποιηθεί πιο γρήγορα και να βγάζει υπέροχα αρώματα.
Το προζύμι για μένα δεν είναι συνταγή, είναι ένα σχολείο που δεν τελειώνει. Του έχω δώσει το όνομα της γιαγιάς μου, το λέω Franny. Είναι 31⁄2 ετών, 100% σίκαλη, που αποδίδει εξαιρετικά στη ζύμωση, και το άρωμα είναι απίθανο. Επίσης έχω το Johnny–το όνομα του παππού, που έδωσα στο δεύτερο προζύμι– που είναι σύμμεικτο, από σίκαλη και σιτάρι. Βάζω προζύμι στο τσουρέκι, στα ρολά κανέλας, σε όλα τα είδη challah. Τώρα δοκιμάζω και σε μπισκότα.
Δεν χρησιμοποιώ μαγιά, προτιμώ να ζυμώνω αποκλειστικά με προζύμι, καθώς βγάζει μυρωδιές που θυμίζουν από πράσινο μήλο μέχρι κάτι πολύ πολύ όξινο. Το πρωί μυρίζει αλλιώς, αφού το ταΐσεις, θα μυρίζει αλλιώς», εξηγεί. Στο site της μπορεί κανείς να βρει συνταγές με προζύμι, όπως και όλα τα βήματα για να φτιάξει κάποιος προζύμι από την αρχή, με διαφορετικά είδη, όπως αυτό με τον καφέ και τις μελάσες ή το άλλο με μοβ περουβιανό καλαμπόκι. «Δεν ξέρω αν υπάρχει μία συνταγή που να λειτουργεί για όλους. Όταν φτιάχνουμε ψωμί, όλα όσα ανήκουν στο περιβάλλον είναι στην πραγματικότητα υλικά: η υγρασία, η ζέστη, η θερμοκρασία. Την ώρα που σηκώνω το καπάκι από το σκεύος του ψησίματος, χτυπάει η καρδιά μου. Ψήθηκε; Φούσκωσε αρκετά; Μήπως το παράκανα με τη ζύμωση;» αναρωτιέται κάθε φορά.