O βραβευμένος από τον Γαστρονόμο με Βραβείο Ποιότητας μελισσοκόμος Ανδρέας Ζαφειρόπουλος δίνει το ρεπορτάζ από τον θαυμαστό κόσμο των μελισσών.
Τις ζεστές νύχτες του Σεπτέμβρη συμβαίνει να φορτώνουμε μελίσσια για τα πεύκα και να φτεροκοπάει πάνω από τα κεφάλια μας, τρομαγμένη, μια μεγάλη πεταλούδα. Η Acherontia Atropos (Death’ s Head Hawkmoth). Βαρύ φορτίο το όνομά της, παρμένο από τη μοίρα Άτροπος και τον ποταμό Αχέροντα.
 |
 |
Η Άτροπος ήταν η μεγαλύτερη από τις τρείς αδερφάδες της. Πάντα γραία σκοτεινή κι ανυποχώρητη, αδίστακτα έκοβε της ζωής το νήμα. Τάιζε με πόνο το παρελθόν, εκεί ζούσε κι εβασίλευε. Κι ο Αχέροντας, ποτάμι της θλίψης και των αναστενάρηδων ψυχών, σφράγισε το θώρακα της πεταλούδας με ένα σχέδιο που θυμίζει νεκροκεφαλή. Αυτή η θανατερή φόρτιση την έκανε να πρωταγωνιστήσει ακόμα και στην αφίσα της Σιωπής των Αμνών (Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ τοποθετούσε μια αχερόντια στο στόμα των θυμάτων του).
Ναι, αλλά πώς σχετίζεται η αχερόντια με τις μέλισσες;
Η πεταλούδα αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες των λεπιδόπτερων, με μήκος 9 εκατοστά. Έχοντας όμως μικρή προβοσκίδα, αδυνατεί να ρουφήξει νέκταρ από τα φυτά. Σαν εξαιρετική ηθοποιός που είναι, με μεγάλη έφεση στον αυτοσχεδιασμό, αποφασίζει να βρει άλλο τρόπο για να τραφεί. Στόχος να εισβάλει στην κυψέλη και να κλέψει μέλι. Σβέλτα κι έξυπνα. Περιφέρεται στα μελισσοκομεία τις νύχτες, έλκεται από τη μυρωδιά του μελιού και παρατηρεί ποια μελίσσια είναι αρκετά μικρά κι αδύναμα, ώστε να έχουν λιγοστές μέλισσες-φύλακες στην είσοδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μέλι ελάτης βανίλια: ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε για τον ορεινό θησαυρό της Αρκαδίας
Φθινοπωρινό ραπόρτο
Διαλέγει και τότε κάνει το θαλερό της βήμα. Χρησιμοποιώντας φερομόνες και συρίγματα που προσομοιάζουν στη βασίλισσα, αποπροσανατολίζει τις μέλισσες, εισβάλει στην κυψέλη και τρέχει κατευθείαν στις κηρήθρες με το μέλι. Ξεκινάει το φαγοπότι κι ευχαριστιέται. Η παρουσία της αναστατώνει το μελίσσι, αλλά οι τσιρίδες της μουδιάζουν τις μέλισσες, που περιφέρονται γύρω της ανήμπορες. Είναι μεγάλη και λαίμαργη, και καθώς συνεχίζει τη λεηλασία, έρχεται η δίκαιη στιγμή που αποξεχνιέται και χάνει τα λόγια του ρόλου της. Παύει να εκκρίνει τις φερομόνες που πριν την έσωζαν, και τώρα δεν τη γλιτώνει τίποτα.
 |
 |
Οι μέλισσες λυσσασμένες πέφτουν επάνω της με κεντρίσματα και την κουβαριάζουν, φτιάχνοντας μια μπάλα όπου στον πυρήνα της βρίσκεται η πεταλούδα, που πεθαίνει από ασφυξία. Εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους της, αδυνατούν να τη σύρουν έξω από την κυψέλη. Προκειμένου να διατηρηθεί η άριστη υγιεινή, καλύπτουν τη νεκρή πεταλούδα στον πάτο της κυψέλης, μακριά από τις κηρήθρες, με επιστρώσεις κεριού και πρόπολης. Ένα είδος ταρίχευσης. Η βαλσαμωμένη πεταλούδα δεν αποτελεί πια απειλή. Πρώτα όμως, ανοίγουν την κοιλιά της και παίρνουν πίσω το μέλι που έκλεψε.
