«Αν ραγίσει το γυαλί, δεν ξανακολλάει», λέει ο σοφός λαός. Και τούτο δυστυχώς αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά στην περίπτωση –τι ειρωνεία!– μιας υαλουργίας, της «Γιούλα». Επτά χρόνια μετά την πώληση της μονάδας του Αιγάλεω από την HGI της οικογένειας Βουλγαράκη στον πολυεθνικό όμιλο πορτογαλικών συμφερόντων ΒΑ Glass Group, μια πώληση που έγινε σε μια προσπάθεια να διασωθεί η εταιρεία, καθώς ο αγοραστής ανέλαβε δάνεια ύψους 335 εκατ. ευρώ, στη μονάδα μπαίνει οριστικά «λουκέτο». Και με αυτόν τον τρόπο μπαίνει οριστικά «λουκέτο» και στον κλάδο υαλουργίας της Ελλάδας, καθώς η «Γιούλα» ήταν ο μοναδικός παραγωγός προϊόντων γυάλινης συσκευασίας στη χώρα μας. Πρόκειται, δε, για το τρίτο «λουκέτο» εργοστασίου πολυεθνικής μέσα στους τελευταίους δώδεκα μήνες, καθώς προηγήθηκαν στις αρχές του 2023 αυτά της Reckitt Benckiser στο Βασιλικό Χαλκίδας και της Tupperware στη Θήβα το περασμένο φθινόπωρο.
Την επίμονη έλλειψη ζήτησης, σε συνδυασμό με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος αποθήκευσης, επικαλείται η εταιρεία για την απόφασή της.
Ήδη στο εργοστάσιο του Αιγάλεω οι μηχανές έχουν ξεκινήσει σταδιακά να σταματούν, μόλις λίγα 24ωρα μετά την ανακοίνωση της διοίκησης προς τους εργαζομένους για το «λουκέτο» και πλέον μόλις 15-20 άτομα εξακολουθούν να πηγαίνουν, καθώς υπάρχουν εκκρεμότητες κυρίως στις αποθήκες. Η οριστική διακοπή της λειτουργίας θα γίνει την επόμενη εβδομάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι χθες ουδείς σήκωνε το τηλέφωνο στην εταιρεία, σε κανένα τμήμα, από το τηλεφωνικό κέντρο μέχρι τη διοίκηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μύλοι Θράκης: Μια αλευροβιομηχανία με ιστορία ενός αιώνα που κοιτάζει μπροστά
Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε χθες το βράδυ η ΒΑ Υαλουργία Ελλάδας, όπως ονομάστηκε η «Γιούλα» μετά την απόκτησή της από τον όμιλο BA Glass, οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή λόγω των δυσχερών συνθηκών στον κλάδο της υαλουργίας. «Αυτή η δύσκολη απόφαση είναι αποτέλεσμα των τρεχουσών συνθηκών της αγοράς στη βιομηχανία γυαλιού. Τους τελευταίους μήνες η αγορά της υαλουργίας παρουσίασε αισθητή μείωση της ζήτησης, που οδήγησε σε αντίστοιχη μείωση των πωλήσεων. Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω από τη σημαντική αύξηση των αποθεμάτων που δημιουργήθηκαν, προκαλώντας την ανάγκη διακοπής ορισμένων γραμμών παραγωγής. Παρά τις προσπάθειες προσαρμογής σε αυτές τις προκλήσεις, η επίμονη έλλειψη ζήτησης σε συνδυασμό με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος αποθήκευσης και την περιορισμένη διαθεσιμότητα αποθηκευτικού χώρου οδήγησαν δυστυχώς στην απόφαση της παύσης της παραγωγικής διαδικασίας στο εργοστάσιο της εταιρείας», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται επίσης ότι για μια μεταβατική περίοδο η εταιρεία θα διατηρήσει την εμπορική της δραστηριότητα στην Ελλάδα προκειμένου να εξυπηρετήσει τους πελάτες της (σ.σ. η «Κ» επιχείρησε να επικοινωνήσει με την εγχώρια διοίκηση αλλά και με τα γραφεία της εταιρείας σε Πορτογαλία και Ολλανδία, χωρίς, ωστόσο, αποτέλεσμα).
Ο κλάδος της υαλουργίας υπέστη παγκοσμίως ισχυρό πλήγμα από την πανδημία, καθώς μεγάλο μέρος του τζίρου του προέρχεται από τις πωλήσεις σε εταιρείες του κλάδου των ποτών (ζυθοποιίες, οινοποιίες, εταιρείες αλκοολούχων ποτών και αναψυκτικών), που με τη σειρά τους κατέγραψαν μεγάλη μείωση των πωλήσεών τους λόγω των περιορισμών στη λειτουργία της εστίασης. Σύμφωνα με την οικονομική έκθεση της ΒΑ Υαλουργίας Ελλάδας, ο κύκλος εργασιών της το 2022 ήταν 60,79 εκατ. ευρώ, ενώ η χρήση ήταν ζημιογόνα, με τις ζημίες προ φόρων να ανέρχονται σε 239.000 ευρώ, μειωμένες σε σύγκριση με το 2021 που είχαν ανέλθει σε 2,16 εκατ. ευρώ. Το ζήτημα δεν ήταν, ωστόσο, οι ζημίες του 2022, αλλά το γεγονός ότι μετά και την 7η εταιρική χρήση, όπως αναφέρεται στην ετήσια έκθεση διαχείρισης του διοικητικού συμβουλίου, η εταιρεία εμφάνιζε αρνητικά ίδια κεφάλαια 562.000 ευρώ.
Στην εταιρεία είχαν χορηγηθεί το 2017 δύο ομολογιακά δάνεια συνολικού ύψους 90 εκατ. ευρώ από τις θυγατρικές του ομίλου σε Ισπανία και Πορτογαλία, με υπόλοιπο 55,5 εκατ. ευρώ να είναι πληρωτέο την 31η Ιανουαρίου 2024. Στοιχείο που πολύ πιθανόν διαδραμάτισε επίσης ρόλο στην απόφαση για το «λουκέτο».
Στους 121 εργαζομένους η εταιρεία προσέφερε διπλάσια αποζημίωση από την προβλεπόμενη σε περίπτωση απόλυσης για να αποχωρήσουν οικειοθελώς, κάτι που εκτιμάται ότι θα αποδεχθεί η συντριπτική πλειονότητα, παρά το γεγονός ότι έτσι δεν θα μπορέσουν να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας. Πέραν, βεβαίως, των επιπτώσεων στους άμεσα απασχολουμένους, αυτό που τονίζουν παράγοντες της αγοράς είναι ότι η Ελλάδα δεν χάνει μόνο ακόμη μία ιστορική βιομηχανία, αλλά και τεχνογνωσία, δεδομένου ότι η εν λόγω δραστηριότητα απαιτεί μεγάλη εξειδίκευση. Επίσης, για τους πελάτες της εταιρείας το κλείσιμο της «Γιούλα» μεταφράζεται ίσως σε υψηλότερο κόστος, καθώς πλέον θα πρέπει να αγοράζουν από το εξωτερικό τα προϊόντα που χρειάζονται.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Prespa Top: Τρίτης γενιάς φασολοπαραγωγοί στην άκρη της Ελλάδας
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1947 από τον Κυριάκο Βουλγαράκη και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η παραγωγή των επιτραπέζιων σκευών από γυαλί γινόταν χειροποίητα με τη μέθοδο του φυσητού γυαλιού. Η μεγάλη επέκταση της εταιρείας στα Βαλκάνια έγινε τη δεκαετία του 2000. Το 2017 το εργοστάσιο στην Ελλάδα, καθώς και τα εργοστάσια σε Σόφια, Πλόβντιβ και Βουκουρέστι πωλήθηκαν στην BA Glass, με το συνολικό τίμημα να ανέρχεται σε περίπου 500 εκατ. ευρώ (174 εκατ. ευρώ εισέπραξαν οι ιδιοκτήτες και τα υπόλοιπα ήταν δάνεια). Ειδικά το τίμημα για τη δραστηριότητα στην Ελλάδα ανήλθε σε 29,92 εκατ. ευρώ.
Η οικογένεια Βουλγαράκη μέσω πλέον του ομίλου HGI έχει εργοστάσια σε Ουκρανία και Βουλγαρία, και εμπορική δραστηριότητα σε Ελλάδα και Ρουμανία.
Πηγή: kathimerini.gr
