Τον συνάντησα στο κοτέτσι του στον οικισμό Βήσσα, στην ενδοχώρα της Σύρου, κάπου στους πρόποδες του βουνού Κρυός, και τα είπαμε περιτρυγυρισμένοι από κάτι φωνακλούδηκες, στρουμπουλές κοτούλες ελευθέρας βοσκής. Με παιδική λαχτάρα και αυθεντική χαρά μου μιλούσε για τα βραβεία που κέρδισαν την τελευταία διετία σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς, κοκορεύονταν όλο περηφάνια και ταυτόχρονα μου έλεγε ότι «παρά τις διακρίσεις, πάντα θα προσπαθώ για το καλύτερο». Ο Γιάννης Παλαμάρης, ένας αγρότης τρίτης γενιάς, κληρονόμησε από παππού και μπαμπά τα οικογενειακά χωράφια με τα κηπευτικά, κι έμαθε τη δουλειά στην πράξη, δουλεύοντας με τη γη και τα ζώα.
Μεγάλωσε τα παιδιά του με αγνά φρούτα και λαχανικά, και τα τάιζε με κατσικίσιο γάλα. Καλλιεργεί υπαίθρια και σε θερμοκήπια, τη μισή σεζόν τα χειμερινά και την άλλη μισή τα καλοκαιρινά ζαρζαβατικά, όπως ντομάτες, αγγούρια και ξυλάγγουρα, μελιτζάνες και κολοκύθια, βλίτα, πατάτες, και μυρωδάτα καρπουζοπέπονα. «Όσα είναι από ντόπιους σπόρους να δεις τι γεύση έχουν, αληθινή, παλιά νοστιμιά».
 |
 |
Αυγά για μωρά παιδιά
«Εδώ και πολλά χρόνια με απασχολούσε η σκέψη να ασχοληθώ και με την παραγωγή αυγών. Ήθελα όμως να είναι αυγά κατάλληλα για μωρά παιδιά. Στ’ αλήθεια καλά αυγά και όχι μόνο στα λόγια». Έτσι πριν από περίπου δέκα χρόνια, λίγο μετά αφού γεννήθηκε η μικρή του κόρη, ξεκίνησε να πειραματίζεται ταΐζοντας με διαφορετικές τροφές τις κοτούλες που είχε τότε, κι έστελνε τα αυγά τους σε εργαστήριο στην Αθήνα για να αναλύσει το περιεχόμενό τους και τη θρεπτική αξία τους. Ωστόσο στις πρακτικές που εξασκούσε λάμβανε πάντα υπόψη του, αυτά που είχε μάθει από τους παλιούς. «Η
γιαγιά μου η Άννα, τον χειμώνα που έκανε κρύο, έβραζε το νερό στο τσουκάλι για να ζεστάνει τα πίτουρα που τάιζε τις κότες. Ύστερα το ανακάτευε με το τυρόγαλο, για να μην πάει τίποτα χαμένο. Σοφές τεχνικές, ανακύκλωση, οικιακή οικονομία, και ισορροπημένη διατροφή. Κάτι παραπάνω ξέρανε οι παλιοί, κι εγώ διδάχτηκα από αυτό».
23 συνταγές για να μην τρώμε κάθε μέρα την ίδια ομελέτα
Η Συριανή κότα έκανε ΤΟ αυγό
Κάπως έτσι, πέτυχε τελικά η συνταγή, και γύρω στο 2021 κατάφερε αυγά πλούσια σε βιταμίνες και Ω3. Τότε και μόνο τότε πάτησε το κουμπί του start, και ξεκίνησε την τυποποίηση των αυγών, και δειλά δειλά και τη διανομή εντός νησιού. Τυχαίο δεν ήταν τίποτα. Ακόμα και το χωράφι στο οποίο έβαλε το κοτέτσι, επιλέχθηκε για τον προσανατολισμό του, έτσι ώστε να το λούζει το φως του ήλιου όσο πιο πολλές ώρες τη μέρα γίνεται. Μια δροσερή βουνοπλαγιά, με καθαρό, φρέσκο αέρα που στεγνώνει τις νησιώτικες υγρασίες, σπαρμένο από άγρια τοπική χλωρίδα, μοσχοβολά από τα θυμάρια και τα φασκόμηλα, τις μαραθιές και τις ρόκες. «Οι κότες τρελαίνονται για το μωβ λουλουδάκι από τα ανθισμένα θυμάρια, για τα σχινοκούκουτσα και τα σαλιγκαράκια» μου λέει δείχνοντάς μου μια κεφάτη παρέα που έχει πέσει με τα μούτρα στο φαΐ, σκαλίζουν το χώμα, ξεσηκώνονται και κάνουν χαμηλές πτήσεις. «Τον χειμώνα τρέφονται σε ικανοποιητικό βαθμό με τη χλωρίδα του βουνού, και για το καλοκαίρι έχω προνοήσει και σπέρνω χωράφια με τριφύλλια. Παράλληλα τους ρίχνω και ξηρά τροφή, ένα μείγμα με πίτουρα, σπασμένο καλαμπόκι και λιναρόσπορο που ενισχύει την περιεκτικότητα των αυγών σε Ω3. Στην τροφή βάζω επίσης τριμμένο ξερό θυμάρι, ριγανέλαιο, ευκάλυπτο και πρόπολη, που θωρακίζουν με φυσικό τρόπο τον οργανισμό τους, και τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, για να μην αρρωσταίνουν εύκολα. Επιπλέον τα βότανα βελτιώνουν τη γεύση των αυγών και προσθέτουν νοστιμιά». Τα ζώα του δεν τα στρεσάρει, ούτε τα μπουκώνει στο φαΐ, αλλά τα αφήνει να κάνουν τα δικά τους, γιατί ο βασικός στόχος είναι η ποιότητα, όχι η ποσότητα. Την κοπριά από τα κοτέτσια την ανακυκλώνει στα χωράφια με τα κηπευτικά, για να μη χρειάζεται να χρησιμοποιεί λιπάσματα.
Το κοπάδι του αποτελείται από 3.000 κότες, οι οποίες βόσκουν ελεύθερες και κάνουν τις βόλτες τους από τις 6 το πρωί, ώσπου να δύσει ο ήλιος. Όταν επιστρέφουν στο κοτέτσι, ο χώρος που τους αναλογεί είναι αρκετά μεγαλύτερος απ’ ότι προβλέπεται από τον κανονισμό διαβίωσης για τις κότες ελευθέρας βοσκής, το πάτωμα είναι στρωμένο με άχυρο αντί για μπετόν ώστε να είναι ζεστά τα πόδια τους, είναι τακτοποιημένες και καθαρές, κι έχει καθεμία την κούρνια της για να κοιμάται. Γύρω στις 12 το μεσημέρι, ο Γιάννης πιάνει να συλλέξει τα αυγά και γρήγορα γρήγορα να τα πάει στο συσκευαστήριο για να προλάβει τα πλοία των 4 και να φτάσουν αυθημερόν στον παραλήπτη – τα αυγά του γράφουν επάνω την ημερομηνία παραγωγής.. «Τις κότες τις έχετε και για παραγωγή κρέατος;» τον ρωτάω. «Δε μου το επιτρέπουν οι κόρες μου» απαντάει, και μου εξηγεί ότι εδώ οι κοτούλες ζουν και γερνάνε φυσιολογικά ύστερα από απαίτηση της μικρής Μαρίας, της αδερφής της Μαρίνας που θέλει να γίνει κτηνίατρος, και της μαμάς Βούλας, που ειδικά το καλοκαίρι που κλείνουν τα σχολεία, περνάνε αρκετές ώρες με τις κοτούλες στο κοτέτσι.
 |
 |
Και limited edition και value for money
«Η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου, πιο μεγάλη κι από βραβείο, είναι που με σταματάνε στον δρόμο γιαγιάδες και μου λένε ότι τα αυγά μου είναι πιο νόστιμα κι από αυτά που έχουν στο δικό τους κοτέτσι». Συζητάμε για το οικονομικό ζήτημα, αφού με τόση φροντίδα, ακριβές τροφές και χάρτινη, ανακυκλώσιμη συσκευασία, σίγουρα μιλάμε για ακριβό …σπορ. «Τα αυγά μου τα πουλάω σε λογικές τιμές. Με ενδιαφέρει να είναι προσιτά. Άλλωστε αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή. Να μπορεί να τα αγοράσει κι ένας μέσος καταναλωτής. Δεν γεννήθηκα πλούσιος, ούτε έχω σκοπό να πλουτίσω από τα αυγά, και σίγουρα δεν είναι αυτό το νόημα που τα προσέχω τόσο πολύ. Πολλοί δυσαρεστούνται που
μου τελειώνουν τα αυγά και ξεμένω, αλλά αν κάτσεις να το καλοσκεφτείς, αυτό μόνο προτέρημα μπορεί να είναι».
Φεύγοντας από το κοτέτσι πήρα μαζί μια ντουζίνα, ολόφρεσκα και ζεστά ακόμα αυγουλάκια, για να κάνω γλυκό και ομελέτα. Η ομελέτα ήταν σκέτη, με αλατοπίπερο μόνο, λίγο μελάτη, από τις νοστιμότερες που έχω φάει, και το κέικ λεμονιού με μια παχιά στρώση lemoncurd μοσχοβολούσε λεμόνι, έγινε αφράτο και με πληθωρική νοστιμιά που μου θύμισε τα κέικ που έφτιαχνε η μάνα μου με τα αυγά που μας έδινε η θεία Ελένη.
Αγρόκτημα Παλαμάρης, Βήσσας, Σύρος, Τ/6933-40.85.91
Θα τα βρείτε σε παντοπωλεία και σούπερ μάρκετ στη Σύρο ενδεικτικά στο Τόπων Γεύσεις, στη Μύκονο ενδεικτικά στο Flora Market, στην Πάρο ενδεικτικά στο Arsenis delicatessen, και στην Αθήνα στα Benito, Μπαλάσκας, Ελλήνων Γης, Μανδραγόρας, Πανδαισία Κηφισιάς και Πανδαισία Χαλανδρίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οινοποιείο Σύρου – Νίκος Χατζάκης: One man show
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύρος: τα τοπ 46 μέρη για φαγητό, γλυκό και ποτό του φετινού καλοκαιριού
