Εκλεκτοί μεζέδες με πρώτες ύλες σχεδόν αποκλειστικά από την Κρήτη, δημιουργική διάθεση στα πιάτα ημέρας και πολύ φιλική εξυπηρέτηση.
Η θέση: Άνοιξε πριν από δυο χρόνια στα πολυσύχναστα Άνω Πετραλώνα, γωνία Τρώων και Ιώνων. Έχει λίγα τραπεζάκια έξω (συγκριτικά με το χαμό που γίνεται τριγύρω), περισσότερα μέσα και πολλή ζήτηση. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η κράτηση.
Η ατμόσφαιρα: Αρχικά στέκι νέων ηθοποιών (όπως είναι και οι ιδιοκτήτες του), αλλά πλέον έχει κερδίσει ένα κοινό που δεν καθορίζεται βάσει… επαγγελματικής ιδιότητας! Σε κάθε περίπτωση, κατεβαίνοντας τα δυο σκαλιά για να μπεις στο εσωτερικό του, αντιλαμβάνεσαι ότι ξεχωρίζει για την αισθητική του. Απ’ το μωσαϊκό και τα χρωματιστά παλιά τσιμεντένια πλακάκια στο πάτωμα, μέχρι τα παλιά έπιπλα που μπερδεύονται χαριτωμένα με τα πιο μοντέρνα και μίνιμαλ ξύλινα τραπέζια, αλλά και τα υπέροχα σερβίτσια (που μοιάζουν σαν να βγήκαν από το σκρίνιο της γιαγιάς!), τα υφασμάτινα σουβέρ, τα περιποιημένα γλαστράκια. Στα συν τα χαμόγελα και η φιλική διάθεση των ανθρώπων που μαγειρεύουν και σερβίρουν.
Το φαγητό: Λόγω γειτνίασης, αλλά περισσότερο επειδή μας αρέσει πολύ, έχουμε περάσει κάμποσα βράδια στα τραπεζάκια του. Γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να κοιτάμε πια τον κατάλογο. Ξεκινάμε με μια απλή αγγουροντομάτα με μπόλικο λάδι και ρίγανη και συνεχίζουμε με «αστεροπατάτα» τηγανητή (κυδωνάτη και φρέσκια, πασπαλισμένη με χοντρό αλάτι), ξύγαλο Σητείας (γευστικότατο κρεμώδες τυρί που μετά λύπης μου -Χανιώτισσα γαρ- ομολογώ ότι ανταγωνίζεται και μάλλον κερδίζει σε γεύση το αντίστοιχο πηχτόγαλο Χανίων!) και απάκι από χοιρινό ψαρονέφρι και επομένως πιο ελαφρύ από τα περισσότερα απάκια που τρώμε σε Αθήνα και Κρήτη. Τα παραπάνω τα παραγγέλνουμε όπως και να ‘χει, συνοδεία μιας μικρής ρακής και μιας pilsner Septem. Από εκεί και πέρα, αναλόγως της παρέας, παρελαύνουν από το τραπέζι μας «αστεροντάκος» και «αστεροπιτάκια» (ήτοι καλιτσούνια), κεφτεδάκια ή/και λουκάνικο από αγριόχοιρο, χούμους (από ρεβύθι και ταχίνι) και κάνα-δυο από τα πιάτα ημέρας. Την τελευταία φορά δοκιμάσαμε λουκάνικα με σάλτσα κάρυ και χοιρινή μπριζόλα κρασάτη, ενώ την προηγούμενη το μενού περιελάμβανε μελιτζάνες με ξινόχοντρο (τυπικό κρητικό πιάτο) και κοκκινιστό μοσχάρι. Όλα καλομαγειρεμένα και με πρώτες ύλες σχεδόν αποκλειστικά από την Κρήτη και μάλιστα από επιλεγμένους παραγωγούς. Από τα παραπάνω, για παράδειγμα, μόνο το λουκάνικο από αγριόχοιρο το φέρνουν από την Κατερίνη. Όσο για το τέλος, το σύνηθες κέρασμα περιλαμβάνει ένα ωραιότατο, πολύ δροσερό και ελαφρύ γλυκό ψυγείου με τρίμμα μπισκότου και κρέμα λεμονιού. Όπως μας είπαν όμως, αυτόν τον καιρό δοκιμάζουν διάφορα γλυκάκια και το πιθανότερο είναι σύντομα να σερβίρουν τσιζκέικ σε ποτήρι!
Ο λογαριασμός: Ο λογαριασμός 10-15 ευρώ το άτομο με μεζέ και ποτό.
Η κάβα: Ρακή και κρασί (χύμα, λευκό ή κόκκινο) από επιλεγμένους παραγωγούς από την Κρήτη, εμφιαλωμένα τσίπουρα και μπίρες από μεγάλες και μικρές ζυθοποιίες, όπως η ευβοϊκή Septem και η αργολική Zeus.
Επιπλέον πληροφορίες: Η κουζίνα ανοίγει καθημερινά στη 1 το μεσημέρι και κλείνει στις 12.30 το βράδυ, εκτός από τις Παρασκευές και τα Σάββατα που μένει ανοιχτή ώς τη 1 π.μ. Tip: Να πάτε οπωσδήποτε τουαλέτα για να πλύνετε τα χέρια σας σε ένα νιπτήρα – έκπληξη!
