Σπιτικό σουβλάκι δίχως… τσίκνα
Η θέση: Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής (200 m) από την στάση του μετρό «Ευαγγελισμός».
Η ατμόσφαιρα: Επιστρέφοντας από τη δουλειά και πριν από το καθιερωμένο τζιν τόνικ, αποφασίσαμε να κατευνάσουμε την πείνα μας στο «Piggyπόπουλο». Σύμφωνα με το μύθο (το Ιντερνετ δηλαδή), το σουβλάκι εκεί είναι «μαμαδίσιο». Ωραίος χώρος, κόκκινα τραπεζομάντιλα στα τραπέζια και ούτε ίχνος τσίκνας, παρά την ανοιχτή κουζίνα-μπάρα του κλασικού σουβλατζίδικου. Καθίσαμε στα τραπεζάκια του πεζοδρομίου, για να χαζεύουμε και το πέρα-δώθε της Αρχελάου.
Το φαγητό: Ξεκινήσαμε με ένα ποτήρι παγωμένη Septem – ό,τι ακριβώς έπρεπε για την ώρα. Διαλέξαμε μια μερίδα μανιτάρια ψητά και, αποφεύγοντας τα τυλιχτά -ανεξήγητο το γιατί-, πήραμε από μία μερίδα μπριζολάκια χοιρινά και μία μερίδα γύρο, ο οποίος φτιάχνεται στο μαγαζί, για καλύτερο έλεγχο της ποιότητας. Από τα προτεινόμενα, εκτός καταλόγου, παραγγείλαμε τη σαλάτα με αβοκάντο, ντομάτα, πέστο και μανούρι. Η σαλάτα ήταν φανταστική και ευτυχώς καθόλου «μαμαδίσια». Ωριμο αβοκάντο, καλή ντομάτα, νόστιμο τυρί, και όλα αυτά δεμένα με τη σάλτσα βασιλικού – εξαιρετικό. Καλά ήταν και τα μανιτάρια, ζουμερά και νόστιμα. Ο γύρος ήταν επίσης πολύ γευστικός, όσο πρέπει πικάντικος, για να «σβήνει» τέλεια με το ελαφρύ τζατζίκι που τον συνοδεύει. Απογοητευτήκαμε κάπως με τα μπριζολάκια, που, παρά την ενίσχυση με αλάτι και λεμόνι, παρέμειναν εντελώς ουδέτερα. Μπορεί να έτυχε. Πάντως, ευχαριστηθήκαμε πολύ τις αλάδωτες πίτες και τις σπιτικές τηγανητές πατάτες που συνοδεύουν το κρέας.
Ο λογαριασμός: Υπολογίστε περί τα 15 – 17 € ευρώ το άτομο.
Η κάβα: Προσφέρει 6 ετικέτες μπίρας, από κρασιά Αγιωργίτικο, Ροδίτη και Merlot, τσίπουρο και ρακή.
Επιπλέον πληροφορίες: Στον περιβάλλον χώρο θα βρείτε άνετα μια θέση parking χωρίς άγχος. Η κουζίνα είναι ανοικτή καθημερινά από τη 1.00 μ.μ μέχρι και τη 1.00 π.μ.
