Πλατεία

Ένα στέκι για εκλεκτούς μεζέδες και τσιπουράκι.

Απ’ όλα τα απογεύματα το ωραιότερο είναι αυτό της Παρασκευής, της μόνης μέρας που φεύγουμε από τη δουλειά όταν ακόμα έξω έχει φως. Ποτέ δεν το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο. Μια βόλτα στην πόλη, έναν καφέ ή συνηθέστερα ένα τσιπουράκι, το early drink της καρδιάς μας.

Η θέση: Ενα τέτοιο απόγευμα κατευθυνθήκαμε στην πλατεία Μερκούρη στα Ανω Πετράλωνα. Το ραντεβού ήταν στην «Πλατεία»· οι φίλοι που ζουν στην περιοχή την έχουν κάνει στέκι – από το πρωί για καλό ελληνικό με τους παππούδες της γειτονιάς μέχρι το βράδυ για μεζέδες και ρακί. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο νους μας είναι στην παρέα και την αποφόρτιση από τα άγχη της εβδομάδας, όχι τόσο στο φαΐ. Αλλωστε, από τα μεζεδοπωλεία που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στα Πετράλωνα δεν έχουμε και τις καλύτερες εντυπώσεις…

Η ατμόσφαιρα: Το ζεστό και οικογενειακό περιβάλλον της «Πλατείας» κέρδισε επάξια μια θέση ανάμεσα στα αγαπημένα μας στέκια.

Το φαγητό: Τα πιάτα που δοκιμάσαμε, όμως, ήταν ευχάριστη έκπληξη. Αργότερα πληροφορηθήκαμε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν στην ομάδα που είχε ανοίξει τους ιστορικούς «Μεθυστάνες», οπότε η απορία λύθηκε. Καθίσαμε σε ένα τραπεζάκι στο πεζοδρόμιο. Ξεκινήσαμε με μια υπέροχη ταραμοσαλάτα, από αυτές που η γεύση του ταραμά δεν κρύβεται κάτω από την πατάτα ή το ψωμί, και με έναν χοντρούτσικο γαύρο μαρινάτο-όνειρο. Το ριζότο με γαρίδες δεν ήταν ακριβώς ριζότο, αλλά περισσότερο ρύζι, ωστόσο είχε ωραία ένταση και οι γαρίδες ήταν μπόλικες και νόστιμες. Ο μάγειρας μας πρότεινε να δοκιμάσουμε τα βλίτα γιαχνί, και δεν το μετανιώσαμε. Ηταν ένα πιάτο-ωδή στην απλότητα. Τα τηγανητά γαριδάκια κατέβαιναν σαν… τσιπς μαζί με το τσίπουρο. Ημασταν στο mood των μεζέδων, οπότε δεν παραγγείλαμε κάποιο από τα ωραία μαγειρευτά, όπως το μοσχαράκι σοφρίτο για το οποίο φημίζεται το μαγαζί ή τη ρεβυθάδα. Την επόμενη φορά.