Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και τολμηρές πράξεις είναι να ανατρέπεις τους κανόνες που μέχρι κάποια στιγμή θεωρούσες απαράβατους. Όπως ας πούμε τον κανόνα «οι σούπες δεν συνοδεύονται με κρασί, γιατί δύο διαφορετικής υφής και θερμοκρασίας υγρά δεν ταιριάζουν». Αυτή την αρχή ακολουθούσα με ευλάβεια μέχρι πριν από μερικές μέρες. Μαζευτήκαμε σπίτι, έκανε κρύο, δεν είχα κάνει καμία προετοιμασία και επιθύμησα μια παρηγορητική, ζεστή, comfort σούπα. Η αρχική σκέψη ήταν φασολάδα, αλλά θέλει προετοιμασία ωρών, φακές δεν τρώει η Μαρία, χορτόσουπα είναι πολύ ελαφριά, δεν σε πιάνει, έτσι κατέληξα στα γρήγορα σε μια χορταστική, νόστιμη μινεστρόνε. Στην κατάψυξη είχα αρακά και καλοκαιρινά κολοκυθάκια από το κτήμα, στο ψυγείο καρότα, ντοματίνια, χοντρά κλωνάρια σέλινο και μια ρέβα, στο ντουλάπι πατάτες, μια κονσέρβα κόκκινα φασόλια και κοφτό μικρό μακαρονάκι. Σούπερ! Μοσχοβόλησε το σπίτι από το σέλινο, τον άνηθο, και όλοι φάνηκαν ενθουσιασμένοι. «Τι θα πιούμε;» ήταν η καίρια ερώτηση, που προκάλεσε την αμήχανη απάντησή μου ότι με τη σούπα κλπ., η οποία απορρίφθηκε εντός δευτερολέπτων. Δικαίως, γιατί η μινεστρόνε είναι σούπα-κύριο πιάτο, και έτσι με οδηγό τις μυρωδιές άνοιξα ένα χαρμάνι Μοσχάτο-Ασύρτικο, που ταίριαξε τέλεια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μαλαγουζιά: Δοκιμάζουμε μια ελληνική ποικιλία που όλο και ανεβαίνειΜετά από αυτό αποφάσισα για μία εβδομάδα να μαγειρεύω σούπες και να τις δοκιμάζω με κρασί! Και σήμερα μοιράζομαι μαζί σας την εμπειρία. Η αγαπημένη μου φασολάδα, που έχει αρκετό ξηρό κόλιαντρο και ντομάτα, ταίριαξε υπέροχα με ένα Μερλό, αλλά και με μια ζουμερή Γουμένισσα, ενώ οι φακές αγκάλιασαν ένα Αγιωργίτικο. Ένα Viognier από την Πελοπόννησο συνόδευσε την πατροπαράδοτη χειμωνιάτικη σούπα κίτρινης κολοκύθας με τζίντζερ και κουρκουμά. Αγαπώ πολύ την κρεμώδη μανιταρόσουπα, με ζωμό κότας και χωρίς κρέμα γάλακτος, παρά τη δυσκολία παρασκευής της. Ταίριαξε πολύ ωραία με ένα Μποζολέ που είχα στην κάβα. Η κοτόσουπα, χυλωμένη με καρότα, κρεμμύδι και ρύζι, ήταν υπέροχη με ένα ροζέ Tempranillo από τη Δράμα. Η πανεύκολη «πράσινη σούπα» μου με πολτοποιημένα στο μπλέντερ αρακά, μπρόκολο, σπανάκι και μια κουταλιά γιαούρτι με άνηθο στο σερβίρισμα χειροκρότησε με ενθουσιασμό στα ποτήρια Μαλαγουζιά αλλά και χαρμάνια με Μοσχάτο. Την περίφημη σούπα βισυσουάζ σερβιρισμένη χλιαρή συνόδευσε ένα off dry Riesling με μεγάλη επιτυχία. Επίσης πρέπει να προσθέσω ότι σχεδόν πασπαρτού σε όλες τις σούπες ήταν οrange εκδοχές Μαλαγουζιάς, ενώ η ρετσίνα ήταν τέλεια με τα όσπρια.
Ξεφυλλίζοντας τα μαγειρικά τετράδια της μητέρας μου, βρήκα συνταγή για κονσομέ με λίγες σταγόνες σέρι στο σερβίρισμα και αναζήτησα στο διαδίκτυο την ιδέα. Ανακάλυψα λοιπόν ότι σε ένα εστιατόριο στη Σάρλοτσβιλ, στη Βιρτζίνια, κάθε χρόνο γίνεται μια βραδιά «σούπα με σέρι». Ο σομελιέ προτείνει λίγες σταγόνες κρασιού στη σούπα και το υπόλοιπο στα ποτήρια. Fino και Amontillado με σούπες κολοκύθας, αλλά και όσες περιέχουν κάρι, Oloroso με πλούσιες μανιταρόσουπες και κρεατόσουπες και γλυκό PX sherry με σούπες πατάτας με τρούφα. Το συμπέρασμα όλων αυτών των δοκιμών ήταν ότι τελικά και οι σούπες δικαιούνται τον οινικό τους σύντροφο.
Κάντε κι εσείς τις δοκιμές σας και μη διστάσετε να πειραματιστείτε, να αναθεωρήσετε, να ανατρέψετε τα έως τώρα δεδομένα. Οι γεύσεις δεν έχουν όρια!
