Η κουταλιά με την πυκνή σούπα ή την κρέμα έβρισκε πάντα σφραγισμένο το στόμα. Όταν άνοιγε λίγο, το 40% της κρέμας ζωγράφιζε την περιοχή γύρω από τα χείλη μέχρι το πιγούνι, το 50% κατέληγε στο τραπέζι και πάνω μου, ειδικά όταν έβρισκε διασκεδαστικό να κάνει πρρρρρρρ με τα χειλάκια του και τα αποδεικτικά στοιχεία της σούπας έφταναν μέχρι τις φωτογραφίες του απέναντι τοίχου. Μόνο το 10% της ποσότητας κατέληγε εκεί όπου έπρεπε για να θρέψει και να χορτάσει. Ώσπου έβγαλε τα πρώτα δοντάκια και ο κόσμος άλλαξε. Άρχισε να ροκανίζει ανηλεώς τραγανές φέτες μήλου, φρυγανισμένα ψωμάκια και κυρίως ψημένα κρεατάκια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τραχανάς: 21 συνταγές για την παραδοσιακή σούπα που μας μεγάλωσεΣούπες, πουρέδες και κρέμες ξεχάστηκαν εντελώς. Εντελώς; Όχι ακριβώς. Όταν το μέτωπο ήταν ζεστό, τα ματάκια κόκκινα, τα βλέφαρα μισόκλειναν βαριά και οι καστανόμαυρες μπούκλες του χύνονταν κουρασμένες στο τραπέζι, περίμενε ανυπόμονα τη σσσσσσσουπίτσα. Με πολλά «σ», γιατί ήταν και η εποχή που προσπαθούσε να το κατακτήσει το άτιμο το γράμμα. Στην όλη επιχείρηση πρωτοστατούσε ο μεγάλος αδερφός, που του ψιθύριζε συνωμοτικά: «Δεν είναι η κοτόσουπα που δεν σου αρέσει. Αυτή έχει πολύχρωμα μπιρμπιλόνια και ψημένα κρεατάκια. Είναι η μαγική σουπίτσα». Λίγο ακόμα και θα πίστευε ότι, αν έπεφτε μέσα στην κατσαρόλα όταν ήταν μωρό, δεν θα αρρώσταινε ποτέ πια. Όχι, δεν είχε μέσα γκι, αστακό, πετρόλαδο και παντζαρόζουμο όπως ο μαγικός ζωμός του δρυΐδη Πανοραμίξ, είχε όμως, για λίγο, σχεδόν την αντίστοιχη επίδραση: Κόβουμε σε μικρούτσικα κυβάκια λίγη ποσότητα από καρότο, γλυκοπατάτα, πατάτα, σέλερι και μαραθόριζα.
Ψιλοκόβουμε επίσης λίγο φιλέτο μπούτι κοτόπουλου. Τα σοτάρουμε όλα μαζί σε λίγο ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν και τα αλατοπιπερώνουμε με φειδώ. Ρίχνουμε τόσο νερό ώστε να υπερκαλύψει τα υλικά κατά 15 εκ. και βράζουμε σε μέτρια φωτιά για περίπου 15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν. Ρίχνουμε λίγο ρύζι γλασέ (περίπου 1-2 κουτ. σούπας), δυναμώνουμε τη φωτιά και βράζουμε μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να χυλώσει η σούπα. Περιχύνουμε με μερικές σταγόνες χυμό λεμονιού και αποσύρουμε από τη φωτιά. Αφήνουμε λίγο να γίνει χλιαρή και ταΐζουμε με μέτριο κουτάλι, με την ευχή για γρήγορη ανάρρωση.
