Για κινόα με γαρίδες, κόκορα κοκκινιστό με udon noodles και παπαρδέλες με άγρια μανιτάρια στο πάλαι ποτέ σπίτι της Κυβέλης.
Η θέση: Στη γνωστή οδό Τσόχα των Αμπελοκήπων, δυο μόλις λεπτά με το αυτοκίνητο από τη Βασιλίσσης Σοφίας.
Η ατμόσφαιρα: Μάς είχε λείψει το χειμερινό Balthazar. Mετά από χρόνια απουσίας άνοιξε και πάλι τη διπλή δρύινη πόρτα του και μας υποδέχτηκε στη σάλα του με τρόπο που αρμόζει σε ένα αυθεντικό αρχοντόσπιτο· φιλόξενα και ανεπιτήδευτα ευγενικά. Από τα ωραιότερα νεοκλασσικά της Αθήνας, το πάλαι ποτέ σπίτι της Κυβέλης με την παραμυθένια σκάλα του, τα ψηλοτάβανα δωμάτια, τις γύψινες διακοσμητικές λεπτομέρειες, το τεράστιο μπαρ και το ιδιαίτερο στυλ. Kόντρα σε όλες τις διακοσμητικές τάσεις που θέλουν όλα τα εστιατόρια και τα bar restaurants να είναι φωτεινά, με αφαιρετική διακόσμηση και χαρούμενες λεπτομέρειες, το Balthazar είναι βαρύ, επιβλητικό, σαν μια μυστική λέσχη που μας μυεί στο κόσμο των γαστρονομικών απολαύσεων. Η μουσική σε μέτριες εντάσεις (την ημέρα που πήγαμε ακουγόταν jazz από big bands του ΄50) και το σέρβις ευγενέστατο.
Το φαγητό: Στην κουζίνα ο μοναδικός Χριστόφορος Πέσκιας. Μάς καλωσόρισε μια ανάλαφρη, λεμονάτη μους ταραμά και χειροποίητο ζυμωτό και φρεσκοψημένο ψωμί (λευκό και πολύσπορο). Σειρά πήραν τα dumplings με γαρίδες, ανάλαφρα, μυρωδάτα και καυτερά. Εξαιρετική η σαλάτα με άγρια χόρτα, ρόδι και μανούρι, πλασμένο με μυρωδικά και τυλιγμένο σε ψιλοκομμένο παντζάρι. Τα μαριναρισμένα ψάρια όπως το μυλοκόπι crudo, το tiradito λαυράκι με δροσερή και όξινη κολούμπρα και το καραμελωμένο χέλι με πουρέ παντζάρι και αυγά ρέγκας, φίνα και πεντανόστιμα. «Ο σεφ έχει κέφια», είπαμε όλοι με μια φωνή και πριν ολοκληρώσουμε τη φράση μας έρχεται ένα νέο πιάτο – αποκάλυψη που ακόμα δεν είχε μπει στον κατάλογο. Παπαρδέλες με άγρια μανιτάρια. Τα μανιτάρια τα φέρνει κατευθείαν από τα Γρεβενά και στα χέρια του μεταμορφώνονται σε ένα αριστουργηματικό πιάτο. Ο ιδιοφυής σεφ, γνωρίζει πολύ καλά τα υλικά και τη συμπεριφορά τους και βγάζει τον καλύτερο τους εαυτό. Οπως όλοι οι ταλαντούχοι άνθρωποι όμως, έχει και τις ιδιαιτερότητες του. Του αρέσει πολύ το λεμόνι, έχει πάθος με το καλό ξίδι και αγαπά τα πικάντικα, ιδιαιτερότητες που είναι ολοφάνερες σε όλα του τα πιάτα. «Δεν μπορώ να κάνω καμιά παραδοσιακή συνταγή, χωρίς να την πειράξω… ούτε για να σώσω τη ζωή μου» λέει χαριτολογώντας. Στο «ρολό κοτόπουλο της μαμάς του» πείραξε τη σάλτσα και ετοίμασε ένα υπέροχο γκρέιβι. Στον κόκορα κοκκινιστό έβαλε τα ζυμαρικά του Ιάπωνα γείτονα του και συμπύκνωσε τόσο τη σάλτσα που «έβγαλε» ψητές νότες. Μέχρι και το κλασικότατο αρνάκι φρικασέ «πείραξε» και το έβαλε μέσα σε won ton, δημιουργώντας από τα καλύτερα ίσως πιάτα του χειμώνα. Το ριζότο με κινόα και γαρίδες καθώς και το λαβράκι με αρωματικά χόρτα ήταν επίσης αντάξια του ταλέντου σεφ. Τα γλυκά, επίσης υπό την επίβλεψη του σεφ, ιδιαίτερα αλλά κάπως βαριά και πληθωρικά για επιδόρπια όπως η πλούσια και καυτερή μους σοκολάτας πάνω σε γκοφρέτα, με δροσερό σορμπέ πορτοκάλι, αλλά και το υπέροχο μακαρόν με κρέμα λεμόνι. Στα συν το σιρόπι ροδιού από χειροποίητο ζελέ και η καραμέλα μελιού με μια περίεργη, α λά Πέσκια τεχνική. Συνοδεύσαμε τα πιάτα μας με τον ερυθρό οίνο «Παράγκα» Κυρ Γιάννη σε ποτήρι.
Ο λογαριασμός: Περίπου 55 – 65 ευρώ το άτομο.
Η κάβα: Με ευχαρίστηση μετρήσαμε 65 ελληνικές ετικέτες από τις 70 που είχε συνολικά η λίστα κρασιών.
Επιπλέον πληροφορίες: Καθημερινά εκτός Κυριακής από τις 20:00 (Η κουζίνα κλείνει στις 12:00)
