Μια έντιμη αμερικανική εκδοχή steak house με σωστά και διαλεχτά κρέατα, με ελληνικά και fusion στοιχεία.
Η θέση: Στο Μπουρνάζι, σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους, κυκλωμένο από κεφετέριες και φαγάδικα. Χρήσιμος ο πλοηγός.
Η ατμόσφαιρα: Ο χώρος απλός, απλούστατος έως πρόχειρος αλλά και φιλικός. Ο τζαμωτός ημιυπαίθριος βρίσκεται κυριολεκτικά επί του πεζοδρομίου. Παραγγελίες, καθοδήγηση και σέρβις προσφέρουν αυτοπροσώπως οι δύο ιδιοκτήτες, οι αδελφοί Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος. Εξηγούν τα κρέατα, σε προφυλάσσουν από υπερβολές, απαγγέλλουν τα εκτός καταλόγου, συστήνουν σαλάτες και πρώτα, κρασιά και μπίρες.
Το φαγητό: Τριλογία μπιφτεκιών: χοιρινά, βοδινά και πολίτικα, χωρίς ψωμί, λίγο στεγνά, αλλά νόστιμα. Rib eye, τεράστιο και πολύ τρυφερό. Σπαλομπριζόλα, πιο σκληρή αλλά και πιο νόστιμη. Τα κρέατα άψογα ψημένα, ροζ προς κόκκινα μέσα, με ζωμούς, και μέγεθος ανάλογο των περίφημων νεοϋορκέζικων. Πρόσφατα μάθαμε ότι στο μενού έχει προστεθεί ελληνικός μαύρος χοίρος – ζητήστε το.Τρία πιάτα για πέντε άτομα είναι αρκετά. Από τα πρώτα καταπληκτική η φωλιά από ψιλοκομμένες-τριμμένες τηγανητές πατάτες και αυγά μάτια πάνω, κάτι σαν το ελβετικό Ρέστι. Για σαλάτα προτιμήστε την ολόφρεσκη Κηπουρού (λόλες, μαρούλι, μυριστικά, πορτοκάλι), ντάκο με ξινομυζήθρα, ελαφρύ λουκάνικο Δράμας και κασέρι Ξάνθης 12μηνης ωρίμασης. Για επιδόρπιο κερνάνε απλώς χαλβά σιμιγδαλένιο.
Ο λογαριασμός: 35 ευρώ το άτομο, μαζί με ποτό, για να χορτάσετε και να ευχαριστηθείτε. Πολύ καλή η σχέση ποιότητας/τιμής.
Η κάβα: Γύρω στις 40 μπίρες (αξίζει να δοκιμάσετε τη λευκή φρέσκια Βεργίνα), η καθεμία σερβιρισμένη στο σωστό ποτήρι. Ικανοποιητική λίστα λευκών και κόκκινων κρασιών που μεταγγίζονται σε καράφα. Το τυπικά νεοκοσμίτικο χιλιάνικο Carmenere, μάρκας Talamanca, είναι γεμάτο, υπερφιλικό στο στόμα και συνοδεύει ευπρεπώς τα πρώτα και τα κυρίως πιάτα.
Επιπλέον πληροφορίες: Πάρκινγκ με λίγη προσπάθεια στους γύρω δρόμους, αλλά και σε ένα διπλανό χώρο. Ανοιχτά κάθε μέρα, εκτός από Δευτέρα, από τις 12.30 μ.μ.
