Ένα «συνειδητοποιημένο» μεζεδοπωλείο στο Κουκάκι με εκλεκτές ελληνικές λιχουδιές.
Μην είναι τα φουαγκρά, οι αφροί, τα σφαιροποιημένα… οτιδήποτε; Οι πιτσιλιές σάλτσας σε πορσελάνινους καμβάδες; Οχι, όχι, εν μέσω οικονομικού ζόφου, φαίνεται πως αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε, κοινό, μάγειροι και εστιάτορες, πως αληθινό γκουρμέ είναι οι ποιοτικές πρώτες ύλες, τα ιδιαίτερα τοπικά προϊόντα, το μεράκι του μάγειρα που τα βρίσκει και τα αναδεικνύει στις μαρμίτες του. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Γιώργος Γκάτσος, ο άνθρωπος πίσω από τη «Φάμπρικα του Ευφρόσυνου». Με σπουδές θεολογίας στη Σερβία (εξ ου και o Αγίος προστάτης των μαγείρων στο όνομα του μαγαζιού), με «μαγειρική μαθητεία» δίπλα σε αγιορείτες μοναχούς και με βαθιά αγάπη για το ποιοτικό φαγητό, μπήκε δυναμικά στο χώρο της εστίασης πριν από χρόνια με το καλό οινομαγειρείο Νεγρεπόντε στα Λαδάδικα στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε ένα wine bar στη Σερβία και προ μηνών η Φάμπρικα.
Η θέση: Στο Κουκάκι που σιγά-σιγά εξελίσσεται σε κανονική «πιάτσα» φαγητού και ποτού.
Η ατμόσφαιρα: Ο χώρος ασυνήθιστος, υβρίδιο καφενείου, εναλλακτικής γκαλερί και… συνεργείου αυτοκινήτων. Μωσαϊκά, μαρμάρινα τραπέζια, arty κατασκευές με λαμαρίνες και σιδεριές, και στην οροφή οι ιδιαίτεροι μπρούτζινοι πολυέλαιοι από το σπίτι του Τίτο! Πρώτη παρατήρηση: το μαγαζί ήταν λίγο ψυχρό την βραδιά της επίσκεψής μας. Οι κυρίες αναγκάστηκαν να μείνουν τυλιγμένες με την εσάρπα τους. Οι καρέκλες κάπως άβολες.
Το φαγητό: Στον κατάλογο φιγουράρουν εκλεκτές ντελικατέτσες από όλη τη χώρα, σερβιρισμένες ως έχουν ή ελαφρομαγειρεμένες. Εξαίσια κοζανίτικη φέτα (γλυκοπικάντικη, άλλο πράγμα), μελάτος καβουρμάς από τον Ιμερο Ροδόπης (με μοσχάρι και λίγο αρνί – ειδική παραγγελία) που ζεσταίνεται στο φούρνο ίσα να ζωηρέψει, παστουρμάς θαλασσινός Κομοτηνής (φιλέτο μπακαλιάρου με τσιμένι), μανούρι στη σχάρα με σουσάμι και έξοχη μαρμελάδα ελιάς, λεπτεπίλεπτα, ελαφριά λουκάνικα καμωμένα με σέρβικη συνταγή συνοδεία πικάντικης μουστάρδας. Η «πιπεριά του Ευφρόσυνου» -μη σας ξεγελάει το όνομα- είναι μια δροσερή χειροποίητη τυροσαλάτα, με γιαούρτι, φέτα και βασιλικό, «δεμένη» με λωρίδες καψαλισμένης κόκκινης πιπεριάς. Οι τηγανητές πατάτες εντελώς άλαδες, προφανώς αεροτηγανισμένες (σε ειδικό μηχάνημα;). Τις φέρνουν από τον Αρχάγγελο Κιλκίς, που φημίζεται για τη νοστιμιά των ορεινών πατατών του. Ωραία η σαλάτα με ντοματίνια, ξινομυζήθρα, φέτα, δυόσμο, παξιμάδια, τυλιγμένη σε λεπτές φλούδες αγγουριού. Δεύτερη παρατήρηση: η χρήση καλοκαιρινών υλικών σε αυτό και σε ορισμένα άλλα πιάτα. Ακόμα όμως και αν δεν είστε οπαδοί της κουλτούρας του μεζέ, δεν θα απογοητευτείτε. Μόνο καλά λόγια μπορούμε να πούμε για τα φαγητά που δοκιμάσαμε: αποκάλυψη το κιμάλ, ένας ιδιότυπος πολίτικος μουσακάς, με σπανάκι και πικάντικο κιμά, και επικάλυψη με γιαουρτόκομμα, λουκούμι ο σιγοψημένος σιδηρόδρομος με Μαλαγουζιά και μυρωδικά, μυρωδάτοι και ζουμεροί οι ντολμάδες. Τα λάδια για το μαγείρεμα και τις σαλάτες είναι από τη Ζάκυνθο και την Κρήτη.
Ο λογαριασμός: Υπολογίστε περίπου 15 – 20 ευρώ/άτομο (με κρασί).
Η κάβα: Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στη λίστα κρασιών η οποία είναι πραγματικά σπάνια για μεζεδοπωλείο. Την επιμελείται η Αθηνά Τσώλη, οινολόγος με σπουδές στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Περιλαμβάνει διαμαντάκια της μικρής αλλά θαυματουργής ελληνικής οινοπαραγωγής, σε καλές τιμές. Μερικά παραδείγματα: Χατζηγεωργίου (Καβάλα), Χρυσοστόμου (Πιερία), Καρυδάς (Ημαθία), Δασκαλάκης (Κρήτη). Εμείς διαλέξαμε ένα εξαίσιο Ξινόμαυρο του 2012, ένα από τα τρία κρασιά που έχει φτιάξει και εμφιαλώσει η ίδια σε συνεργασία με αξιόλογους αμπελουργούς (θα τα βρείτε στη λίστα με το όνομα Athina). Τα αναψυκτικά είναι Εψα, οι μπίρες κι αυτές ελληνικές.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά κάθε βράδυ εκτός Δευτέρας. Το πάρκινγκ στην περιοχή είναι σχετικά εύκολο τις καθημερινές. Τα Σαββατόβραδα θα σας εξυπηρετήσουν οι κοντινοί ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης της περιοχής.
